Vorið - 01.06.1966, Blaðsíða 37

NAGGUR: Lána'ðu mér vasaljósið þitt.
Lú ert alltaf með vasaljós á þér, er
það ékki?
PÚLLI (ákafur — glaður): Ég er nefni-
lega alltaf aS tína ánamaSka fyrir her-
foringjana á nóttunni. -— Fæ tvo aura
fyrir stykkiS. Finnst þér þaS ekki gott
verS. Ha?
NAGGUR: ÞegiSu nú, Púlli, — gættu
starfa þíns vel — og umfram allt —
láttu engan sjá til þín. (Púlli hverfur).
(Naggur hleypur bak viS glugga-
tjöldin.) Kóngur og kóngsdóttir koma
mn. Kóngsdóttirin er grátandi.)
KÓNGUR: Nei, dóttir góS, þú verSur
nú aS láta þér lynda, þó aS þú fáir
ekki öllu framgengt — og þaS geturSu
bókaS, aS hann sér ekki sólina aftur
þessi piltur. Vera máttu viss um þaS,
stúlka mín. (Skyndilega slokkna öll
Ijós í hallarsalnum. Á bak viS glugga-
tjaldiS, sem Naggur skauzt á hak viS
bjarmar í ljós).
NAGGUR (bak viS gluggatjaldiS meS
draugslegri röddu): Grimmlyndi kon-
ungur, nú hljómar lúSur dómsinn.
KONUNGUR (hræddur): Hver er þaS
sem talar?
NAGGUR: Þegi þú. Hjarta þitt er úr
steini. — Þú ert meSaumkunarlaus
meS öSrum, en blauSur þegar hlut-
U'nir snúa aS sjálfum þér. Vita skaltu
konungur, aS ég sem hér tala er refsi-
engill hinnar heilögu þrenningar. Ég
var staddur hér í höllinni áSan, þegar
þú ákvaðst aS ungur og saklaus piltur
skyldi líflátinn. Þar gerSir þú þig
sekan um guSlaust hjarta og óhæfu-
verk, og því hef ég ákveSiS aS refsa
þér meS því, aS láta rassinn á þér
héSan í frá breytast í gler — Glerrass
konungur — þaS hljómar ekki óvirSu-
lega. Jafnframt máttu vita þaS, aS
þú skalt sleppa piltinum, annars fara
allir líkamshlutar þínir á sömu leiS
og rassinn. Eftir þaS yrSir þú eins og
hver annar postulínshundur.
KÓNGUR: VægS (kastar sér á kné).
VægS, góSi engill, vægS.
NAGGUR: Þú færS enga vægS, fyrst þú
vægir ekki öSrum.
KÓNGUR: Ég skal vægja hestastrákn-
um.
NAGGUR: Gott er þaS, en viS glerrass-
inn get ég ekki losaS þig refjalaust.
Er nú ekki annaS fyrir þig aS gera,
en láta strax boS út ganga aS hver
sá, sem geti læknaS þig, fái ósk sína
uppfyllta. ÞaS reyna víst margir aS
freista gæfunnar. Nú hverf ég á braut,
en minnast skaltu orSa minna. (Fer
ÚL um gluggann bak viS tjöldin. Ljós-
in kvikna. Kóngsdóttir gengur aS
gluggatjaldinu og gægist á bak viS
þaS).
KÓNGSDÓTTIR: Hér er enginn, faSir
minn.
KÓNGUR: ÞaS er einmitt þaS. (Grípur
um rassinn.) AS finna hvernig sitj-
andinn á mér er orSinn kaldur og til-
f.inningalaus. Glerrass — hræSilegt.
Refsiengill — ægilegt. HvaS á ég aS
gera? Nú, ég get ékki einu sinni sezt
niSur, því aS þá brotnar náttúrlega
rassinn. Og hvernig get ég sofiS?
Enganveginn. Ekki get ég lagzt á hak-
iS. Nei, þá brotnar rassinn. HvaS
getur hjálpaS? Hver getur hjálpaS?
(Gengur um gólf og nuddar hend-
urnar). Hjálp. Hvar er Dreki?
VORIÐ 83