Vorið - 01.06.1966, Blaðsíða 39

KÓNGURINN: Heldurðu að hann viti
nokkuð meira en hinir 174?
HIRÐSIÐAMEISARINN: Númer 175
er hinn kunni læknir prófessor Al-
vitran.
KÓNGUR: Látið hann koma. En svo ei
fleiri.
(Hr. Alvitran kemur inn. Hann er
mjög spekingslegur og sannur próf-
essor í sjón og raun. Ilann hneigir sig
djú])t fyrir konungi.)
KÓNGUR: Jæja, doktor, J)ér ætlið að
lækna mig. Þá er að hefjast handa.
ALVITRAN: Svo skal gert, yðar hátign.
(Snýr sér að Dreka, bendir.) Borð
•— gerið svo vel og koma með borð.
Dreki og Naggur fara og koma ramb-
andi með borð.
ALVITRAN: Vill hans hátign ekki gera
svo vel að leggjast á grúfu upp á
borðið. (Kóngur gerir það.) Alvitran
tekur upp hlustunartæki, stingur í
eyrun og tekur að hlusta sitjandann á
kónginum.
ALVITRAN: Þetta er eðlilegur rass,
enginn glerrass. — Hann slær —
andar. Yðar hátign er haldinn mjög
slæmri ímyndunarveiki. — Já á háu
stigi. Sjúkrahúsvist eflaust það bezta.
KÓNGURINN (Þýtur upp): Ertu að
væna mig um, að ég sé brjálaður,
þrjóturinn ])inn. En sú ósvífni.
ALVITRAN: Læknir á að segja satt.
KÓNGURINN: Kastið honum á dyr.
Réttast væri að skera af honum eyrun.
(Varðmenn koma og kasta dr. Alvitr-
an á dyr.)
ÓREKI: Ætli væri nú ekki bezt að
ganga frá og fá sér bita? Er hans há-
t’gn ekki svangur?
KÓNGURINN: Jú, ég er svangur og
Jrreyttur. Komdu.
(Þeir fara. — Naggur út um aðrar
dyr.
T jaldið.
5. ATRIÐI.
(Naggur kemur inn. Ber poka fullan
af glervarningi, eða öðru, sem brothljóð
getur heyrzt í. Hann syngur):
Það ætlar senn að ganga vel með
glerrassinn hjá mér,
og gott er allt, ef Tóti fær að lifa.
Að stökkva á menn og hengja það
ljótur leikur er
já, ljótt er það, ég bæði segi og skrifa.
En Tóti verður kóngur og kóngsdóttur
hann fær,
af kátínu mun gamli Naggur skella
sér á lær.
Þá verður ekki leiðinlegt að lifa.
(Síðan tekur 'hann glervarninginn upp
úr poka sínum og raðar honum í djúpan
stól, sem stendur úti í horni. Breiðir síð-
an vel og vandlega yfir, svo að engan
gruni).
NAGGUR: Allt er gott, ef endirinn allra
beztur verður. Ha, ha.
(Kóngur og Dreki koma inn. Naggur
sezt í annan stól. Mjög virðist nú af
konungi dregið. Hirðmeistarinn kem-
ur inn.)
KÓNGUR (við hirðsiðam.): Bíða þeir
enn.
HIRÐSIÐAMEISTARINN: Mér hefur
nú tékizt að koma þeim öllum burtu,
nema einum. Það er gamall gaur og
VORIÐ 85