Vorið - 01.03.1970, Blaðsíða 19

George fró Kenyu.
Hvernig er að vera negri í ókunnu
landi, þar sem fólk starir á mann á göt-
unni og ræðir um mann? Georg frá
Kenyu í Afríku hefur átt heima í Sví-
t>jóð í þrjú ár, og í þessari grein svarar
hann þessari spurningu. Og ihann vill
ekki láta kal'la sig negra.
-— Það var einn mánudagsmorgun,
að ég var á leið til neðanjarðarlestar-
lnnar. Eg ætlaði á járn'brautarstöðina
°g með lestinni lil Smálanda til að heilsa
uPp á fjölskyldu stúlkunnar minnar. A
Qftir mér gékk kona með barn.
-— Mamma, sjáðu negrann!
■— Uss, svaraði móðirin, — svona á
Utaður ekki að segja.
— Er hann ekki negri?
— Jú, liann er það. En við tölum
ukki um það.
~— Mamma, hefur hann málað sig?
■— Má'lað sig. Nei, hann er hara sól-
krenndur.
Eg hlustaði á samlalið, en reyndi að
kúa ekki bera á því, sem þau sögðu.
Lestin kom og móðirin með harnið
settist í sama klefa og ég. Sennilega af
misgáningi, því að þegar hún sá mig,
reyndi hún að snúa barninu frá mér. En
strákurinn sá mig fljótt.
— Mamma, eru allir negrar sól-
'brenndir?
— Já, það eru þeir. Nú skaltu vera
hljóður.
Eitt andartak var drengurinn hljóður.
—- Mamma er hann sólbrenndur á
öllum líkamanum?
— Já, hann er það.
— En sjáðu hendurnar á honum.
Þær eru ekki só'lbrenndar.
Drengurinn færði sig nær mér.
— Ertu negri? Mamma, hann svarar
ékki, þegar ég talaði við hann.
— Hann kann ekki sænsku, svaraði
mamman.
— Kann negrinn ekki sænsku?
— Nei.
— En hann sem er svo stór, hvers
vegna kann hann ekki sænsku?
VORIÐ 15