Bjarmi - 01.03.1909, Blaðsíða 2

34
BJ ARMI.
stjórnar og berast upp í kletla og
brotna i spón og menn týna lífinu.
Svona mætti halda áfram að telja
dæmi úr mannlífinu.
Mikið og margvíslegt er það tjón,
sem einstaklingar og þjóðir geta beð-
ið af slíkum svefni i tímanlegum
efnum.
En miklu ægilegra er þó tjónið
í andlegum efnum, því þar á það
sannarlega heiina sem skáldið kveður:
»Eitt augnabliks tjón, það er annað en létt,
vart eilífðin getur það bætt«.
Nú er föstutíminn byrjaður. Hvar
helzt sem menn minnast pínu og dauða
frelsara vors á föstutímanum, hljóma
fyrst og fremst þessi heilögu viðvör-
unarorð hans lil hvers einasta manns,
sem her kristið nafn:
»Nóg er sofið«.
Frelsarinn talaði ekki þessi orð til
óvina sinna, heldur til lærisveinanna,
einu vinanna sinna í baráttunni þungu,
sem hann átti i Getsemane. Og hann
hætti þessari áminningu við: »Vakið
og biðjið, svo þér fallið ekki í freistnk.
En þeir gáfu ekki gaum að henni. —
Þeir gátu ekki annað en sofið, þegar
þeir áttu og þurftu að vaka. Og þeg-
ar hann kom til að vekja þá, þá
voru þeir svo þrungnir af svelni, að
þeir vissu ekki, hverju þeir svöruðu
honum.
En Júdas var vakandi; hann gal
ekki sofið; svo var lionum mikið á-
hugamál það, sem hann ællaði að
fremja í myrkrinu.
Og svona gengur það enn á vorum
dögum. Vinir Krists og kyrkju hans
sofa, þegar óvinir hans geta ekki sof-
ið fyi'ir áhuganum á því að koll-
varpa ríki hans meðal þjóðarinnar.
Og þégar hann nú kemur, eins og fyr,
til þess að vekja þá og segir: »Nóg
er sofið. Vakið og biðjið, svo þér
fallið ekki í freistni«, þá íinst þeim
það svo undarlega óskynsamlegt,
þeim íinst það lýsa svo hryggilegum
misskilningi og •— svo vita þeir ekki
hverju þeir svara lionum.
Og enn er það, eins og fyrrum, að
vinir hans og verðir kyrkjunnar vilja
einatt reynast trúir og vaka. En raddir
ýmislegi'a falsspámanna láta svo blítt
í eyrum þeirra, að þeir geta ekki
vaknað við rausl hans. Og svo sofa
þeir öruggir og aðgerðalausir, Jiangað
til svikarinn kemur með sínu liði.
Margir treysta þeir því, að ríki
Krists komi, þó að þeir biðji ekki og
vaki ekki, þó að þeir liaíist ekkert
að, Það kemur til af því, að þeir
liafa gleyxnl því, að hann hefir ein-
mitt sett þá sjálfa náðarlærdómi lians
til varnar, lærdóminum, sem enn í
dag er »Gyðingum hneyksli og Grikkj-
um heimska, en kraftur guðs til sálu-
hjálpar, sjerhverjum sem trúir«.
»Nóg er sofið! Vakið þér!« Hver
sem eyru hefir, hann lieyri Jicssi við-
vörunarorð frelsara síns og vakni við
þau til starfs og hænar, til sóknar og
varnar ríki lians til eílingar. Heyiið
þess orð allir þéi', sem viljið láta Jijóð
vora ganga í sannleika undir merki
Krists á komandi tíma. Heyrið Jxað
jafnt höfuðverðir kyrkjunnar og kenni-
lýður sem leikmenn. Verum samtaka
til varnar náðarlærdómi Krists. Lát-
um engar falskenningar blekkja oss.
En falskenning er liver sú kenning,
sem sviftir frelsarann að einhverju
leyti guðdómstign hans, og virðir t.
d. að vettugi kraftaverk lians eða
slaðfestingu hans á sannleiksgildi
allrar hiblíunnar. Hann einn er ó-
rækt vitni um sannleikann. Ef orð
lians eru ekki tekin trúanleg, J)á ó-
virðum vér hann og missum með
því, J)að sem er hið eina nauðsynlega:
»kraft guðs lil sáluhjálpar« og fáum
í staðinn rangnefnda mannlega speki,
sem all af bi'eytist og engan kraft
veitir til sáluhjálpar.