Bjarmi - 15.05.1909, Blaðsíða 2

82
BJARMI.
nvorið sé komið«. En þeir verða ekki
varir við nokkurn yl í hjarta sínu
og — - Emmaus-gangan verður þeim
enn þá þyngri ganga en áður.
Hverjar eru afleiðingarnar af þess-
ari Emmaus-göngu þjóðar vorrar?
Það, meðal annars, að þeir eru alt
af að verða fleiri og fleiri, sem verða
þreyttir fyrir aldur fram, sem eru
þrotnir að andlegu og líkamlegu fjöri
og starfsþreki á miðjum aldri eða fyr,
svo að fátækt þjóðfélag verður að
ala önn fyrir þeim eins og öðrum
uppgjafamönnum.
Þelta eru súrir ávexlir, hvernig sem
á það er litið.
Pú, sem ert á þessari Emmaus-
göngu — Iáttu Jesú sjálfau ljúka upp
fyrir þér ritningunum. Þá hitnarþér
um hjartaræturnar. Þá spretlur vor-
gróði eilifs friðar og fagnaðar í hjarta
þínu. Þá gefst þér þrek til að vinna
vel og lengi þjóðinni þinni til bless-
unar og þá verður »sál þín ávalt ung
undir silfurhærum«. Snú þér lil Krists
af öllu lijarla; hann vill veita þér þetta
og miklu meira og hann getur það.
Snúðuaftur! Þú getur fundið Jesúm,
því hann er að leita að þér. Hann
er með i förinni, þó hjarta þitl sé
svo fult af efasemdum og augu þín
svo hlekt af mannlegri speki, að þvi
sjáir hann ekki.
„Það er mér alt“.
Það er all að eiga Jesúm Krist,
það er sá bezti vinur, sein ég þekki,
þá gjöf ég vildi’ ég gæti aldrei misl
og Guð mérhjálpi’aðslíkrikasti’égekki.
Hann leiðir mig við lífsins sérhvert spor,
með ljúfu brosi göngu mína styður.
Og ef ég hryggist eða skortir þor,
ég á hann lít, þá kemur gleði’ og friður.
* *
En þú ert enn þá fjarri faðmi lians,
þér finst þig vanta alla hjartans gleði,
þér finst það ekki’ á færi nokkurs manns
að flytja huggun, sorg er þjakar geði.
En lítlu þá á Ijósið, sem ég hef,
er lýsir allar dimmar braulir mínar.
Það Jesús er, á vald hans, vin, þig gef,
þá verða bjartar allar leiðir þínar.
Lárus Halldórsson
á Breiðabólsstað.
Kenningarfrelsi presta
kemur lil umræðu á væntanlegum
prestafundi á Þingvöllum í sumar.
»Nýtt Kirkjublað« hefir verið að
smá-ympra á því máli, hálf-spyrjandi
þó, eins og því er lagið, þegar það
er að íitja upp eitthvað nýtt eða færa
sig lengra upp á skaftið með tví-
ræðar nýungar.
Og kenningarfrelsi presla er sann-
arleg tviræð nýung.
Hið sanna, kristilega kenningar-
frelsi er fólgið í því, að kenna eins
og guðs orð kennir, því það bakar
ekki kennimanninum ábyrgð og liann
getur gert það með góðri, öruggri
samvizku.
Þetta kenningarfrelsi gerði Lútlier
svo djarfan sem hann var á ríkis-
þinginu í Wonns; hann fann, að ef
hann slepti því frelsi, þá breytli hann
móti samvizku sinni, og það kvað
hann vera óráðlegt, eins og það líka er.
Hitt kenningarfrelsið er fólgið i því,
að smá-hopa á hæli nndan spiltum
aldaranda og kenna ekki eins og
guðsorð kennir, alveg afdráttarlaust,
heldur aulta það ýmist eða skerða,
eftir því, sem hver vill heyra. En
með því gera menn sig seka í því
óráði, að breyta móti samvizku sinni.
Þetta dregur alla dáð úr kennimönn-