Bjarmi - 15.09.1909, Blaðsíða 7

B JARMI
151
bæði til sín, pabba og mömrnu; en
mamma sagði mér, að ef eg yrði
góður drengur, þá myndi guð senda
einhvern til að annast um mig, og
eg er líka viss um, að hann gjörir
það, því mamma fór aldrei með ó-
sannindi«.
Manninum datt nú í hug barna-
heimili, sem hann styrkti árlega með
fégjöfum. Hann tók þá drenginn sér
við hönd og mælti: »Komdu með mér;
guð hefir sent mig til að annast um
þig«.
»Ó, eg vissi það nú alt af«, mælti
drengurinn, »en mér fanst það drag-
ast nokkuð lengi, að þér kæmuð«.
G. Á. pýddi.
Ferðamolar.
Eftir S. Á. Gíslason.
Raö er ekki skemtilegt, aö byrja lang-
íerö með því að velkjast meö strandferða-
bátunum inn á liverja höfn, ekki siztþegar
»hafnirnar« eru jafnslæmar og Stokkseyri
og Vík, en samt uröu »Hólar« töluvert á
undan »Veslu« lil Austurtandsins, enda
þótt Vesta færi 3. júli, en Ilólar 6. júlí úr
Reykjavík. Eg varð að bíöa 3 daga eystra
eftir Vestu norðan um. En þaö var bót
i máli, að kaupstaðarbúar fjölmentu til
að heyra vitnisburð um Krist, og bóndi,
sem eg gisti hjá, bað mig að flytja ræðu
á heimili sínu, »af því að ekki gætu farið
nema 6« til samkomunnar í kaupstaðnum.
»Oss er svo nýtt um messur hér«, sögðu
menn.-----
»Vesta« fór að liraða sér, er hún loks
lagði af stað frá íslandi 14. júli, 2 dögum
á eftir áætlun. Ilún var 22 klst. frá Fá-
skrúðsfirði til Klaksvíkur. Tröllanes hét
fyrsta bygðin, sem sást á Færeyjum. Par
kvað vera ágætt undir bú, en erfitt að
sækja kyrlcju. Annars búa Færeyingar,
eins og kunnugt er, i mörgum smá-
liverfum og eru kyrkjur i flestum stærri
liverfunum, 7—9 í hverju prestakalli. —
Regar prestur er á ferð, messar liann og
tekur til altaris jafnt virka daga sem helga,
en Færeyingar fara þó til kyrkju á hvcrj-
um sunnudegi, þótt prestur sé livergi
nærri, og les þá einliver leikmaður lestur
úr danskri lestrabók. — Busch og Moe,
prestar á Suðurey, gefa úr »Færeysk
kyrkjutiðindi«, og kristilegt unglingablað
kemur og út í Færeyjum; það liefir yíir
1000 lcaupendur og er þó ekki ársgamalt.
— Ágreiningur er töluverður meðal eyjar-
skeggja um sambandið við Danmörku og
málið; »Sambandspartiet« og »Selvstyre-
partiet« fer þar hvort sina leið. Hið síð-
arnefnda vill meðal annars, að börnin
þurfi ekki að læra dönsku fyr en þau geta
skrifað móðurmál sitt, færeysku, að prest-
ar prédiki á færeysku, en ekki dönsku,
og að biblíunni veröi snúið á færeysku,
— þeir liafa þegar snúið Jóhannesar-guð-
spjalli. — Hinir eru samt miklu fleiri enn,
sem vilja lialda öllu í sama horfi og
áður.
Það var óþarfi að kvarta um »Færeyja-
droll« í þetta sinn, naumast tími til að
koma í land í Bórshöfn, og cftir 42 tíma
siglingu þaðan stigum vér á land í Leith.
Kyrkjulif Skota er fjörugt og margbreytt,
eins og kunnugt er, en það er eklci mikið
færi að kynnast því með 12 stunda við-
dvöl. Samt er það nægur tími til að sjá
kyrkju og lestrarstofu sjómanna á Norð-
urlöndum í North-Junction str. 4, Leith.
Þar var fjöldi blaða og3íslenzk: Bjarmi,
ísafold og Rjóðólfur. — Norðmenn hafa
prest við kyrkjuna; aðalpresturinn,Kóren,
var í þetta sinn norður á Shetlandseyjum
að prédika þar fyrir norskum hvalveiða-
mönnuin, en aðstoðarmaður hans, séra
Sten, tók mér tveim höndum. — Sjó-
mannaprestarnir lieimsækja skipin, leið-
beina ókunnugum, senda lieim peninga
fyrir suma, gleðja aðra með gjöfum, og
vitna fyrst og síðast um umskapandi afl
kristindómsins. — Stórjóhann prestur i
Kristjaníu stofnaði sjómanna-trúboðið
norska, sem allir virða og nýtur styrks
af almannafé.
(Framh.)