Bjarmi - 15.11.1909, Blaðsíða 3

B J A R M I
179
Andatrúin
Og
hinir framliðnu.
Eftir
C. Skovgaard-Petersen.
(Framh.;.
Þó að raiðilsgáfurnar séu til, þá
réttlætir það ekki íórlakslaust um-
gengni öndunga við anda.
Og þá rélllætist það eigi fremur af
því, sem andarnir birta þeim.
En margir eru það, sem standa á
þessu fastara en fótunum.
Þeir eru ekki svo fáir, sein vér
heyrum segja, að andatrúnaður þessi
geti ómögulega verið lygi, þar sem
andarnir boði svo »liáleita siðfræði«
og »tali svo hugðnæmt, bæði um ltær-
teika guðs og um mannkærleilca«.
Til þessa svara eg: Nei, að sjálf-
sögðu, — það, sem er satt i anda-
trúnni, er ekki lygi. Það verður al-
drei lygi, að guð er kærleikur og
kærleikurinn uppfylling lögmálsins,
af því að einhver »andinn« segir það.
I þeim andaboðskap, sem beztur er,
linnum vér eigi svo fá sannindi, en
sannleikann sjálfan finnum vér þar
ekki; þess ber vel að gæla. Vér fmn-
um þar aldrei hinn fullkomna sann-
leika Krists, eins og hann er oss
boðaður í Nýjatestamentinu. Önd-
ungar brúka sí og æ hina fegurstu
ávexli kristindómsins til árása á ról
kristindómsins. Með kærleikanum
ráðast þeir á trúna. Þeir vegsama
kærleika guðs, en liafna hjálpræðis-
ráðslöfun guðs kærleika i Kristi. Þess
vcgna verða öll þau sannindi á þann
liált, að þeir leiða menn burtu frá
því, sem er kjarni kristilegs sannleika
í stað þess að leiða menn að þeim
kjarna.
Andatrúarboðskapurinn er lausleg-
ur »siðferðilegur« ujipkveðningur á
kristindóminum, og það er með öðr-
nm orðuin: hættuleg fölsun. En það
er að sjálfsögðu elcki alveg sama sem
að allir andatrúarmenn séu falsarar.
Eg tek það upp aftur að eg er sann-
færður um, að margir þeirra séu á-
gætis menn. En trú þeirra og fram-
koma er eklci ágætt. Með andasær-
ingum sínum brjótast þeir inn í ann-
an heim; en við það íiiina þeir ekki
nýjan, æðri sannleika, heldur, þegar
bezt lætur, gömul sannindi, í lág-
sigldri og bragðdaufri mynd.
Vér getum fengið dálitla liugmynd
um það, hvernig andatrúarmenn leyfa
sér að »kveða upp« kristindóminn
með því að renna augum yfir þá
»Lolsöngva og sálma«, sem andatrú-
ar-bræðrafélagið í Kaupmannahöfn
hefir gefið út.
Það er nú ekkert tiltökumál, þó að
andatrúarmenn gefi úl sérstaka sálma-
bók lianda sér og ekki lieldur það,
þó að þeir taki upp í hana nokkra
sálma. En hitt er að minni hyggju,
alsendis óleyfileg aðferð, að þeir kveða
þá upp, eins og þeim sýnist og laga
þá eftir sinni andastefnu.
í hinum mikla morgunsálmi Inge-
manns, sem þetta er upphaf að:
»Vaagn og bryd i Lovsang ud«
standa t. d. eftirfarandi liendingar:
»Tak for Aanden, du os gav,
som ei Nat, ej Död udslukker,
Tak for Aanden, som oplukker --
sprænger mæglig Sjælens Grav«
(þ. e. Þökk fyrir andann, sem þú
gafst oss, sem nótt og dauði slökkva
ekki, þöklc fyrir andann, sem lýkur
upp — sprengir máttugur gröf sálar-
innar).
í sálmabók andatrúarmanna er síð-
ustu liendingunum snúið á þessa leið:
»Tak for Sandheds Aand, som Iuk-
ker op for Dogmers mörke Grav«.
(Þ, e. Þökk fyrir sanuleiksanda, senr