Bjarmi - 01.12.1909, Blaðsíða 2

186
B J A R M I
Jólagleði og jólafriður.
»0, að hjartað í'engi Irið og gleði!«
Á þessa leið andvarpar margur mað-
urinn; guð einn veit, livað margir.
Frið og gleði þrá allir, og allir eru
að leita þeirra andlegu gæða, hver á
sinn hátt.
Aumt væri mannlífið, ef þessi gæði
væri hvergi að finna, ef leitin yrði
með öllu árangurslaus.
Og margir virðast þeir vera, scm
leita og finna eigi og — trúa því að
lokum eigi, að leitin komi að nokkru
haldi.
Það er gömul og ný sorgarsaga.
En guðs opinberaða orð flytur þann
fagnaðarhoðskap, að sá finni, sem
leitar, ef hann gengur þann veg, sem
guð hefir lagt handa mannkyninu að
þessum hnossum.
Og þennan veg hafa svo margir
gengið og fundið eilífan jólafrið og
jólagleði. Orð guðs er sannleiknr.
Það eitt segir rétt til vegar.
Og vegurinn er .lesrÍLS.
»GIeðjið yður ávall í drotni«, seg-
ir postulinn (Fil. 4, 4) og endurtekur
það. Hann var sjálfur búinn að
finna eilffu jólagleðina.
Hvers vegna gat postulinn alt af
verið glaður mitt í þrautunum? Það
var af því, að hann lifði eklci framur
sjálfum sér, lieldur Iirisli. Hann lifði
til þess að flytja heiminum gleðina
frá guði, eins og Kristur gerði. Hann
hrygðist að sönnu yfir liarðúð og kulda
mannlegra hjartna, en liins vegar var
hann þó glaður af því, að honum
hafði verið falið á hendur að flytja
hið dýrðlega fagnaðarerindi inn i
þessa harðúð og kulda. Það var
kraftur þeirrar gleði, sem hjó í hjarta
hans og Sílasar, þegar þeir sungu
guði lofsöngva í fangelsinu. Og þeg-
ar fangavörðurinn trúði og alt lians
heimafólk þá breyltist lirygðin í ó-
umræðilega eilífa jólagleði.
Og drottinn vor og frelsari varð
margt ilt að þola, og þó var lijarta
hans ávalt fult aí gleði, af því að
liann gat glalt alla, sem til hans
komu. Hann veitti náðargjöfum
guðs viðtöku til þess að útbýta þeirn
meðal mannanna: friði, haggun, krafti,
eilífu líli. Þetla var hans gleði og
hið sama átli að vera gleði lærisveina
hans (Jóh. 15, 11).
Sœlt er að þiggja af guði, en sœlla
er að ge/a það, sem guð hefir veiit
oss. Pað tvöfaldar fögnuðiim. Það
er hinn sanni, jólafögnnður.
»Þá skal þjóð min húa í heim-
kynni friðarins, í liýbýlum öruggleik-
ans og í rósömum bústöðum«, segir
drottinn (Esaj. 32, 18).
Hve nær verður það? Það verður
þegar vér veitum frelsara vorum Jesú
Kristi viðlöku í trú sem friði guðs
til vor. Það er grundvöllur barna-
réttar vors, að vér finnum þann frið.
Því er það, að barnsleg trú er mest-
ur kraftur í heimi, og sigrar heiminn.
Með henni öðlumst vér lcraft til að
verða börn guðs.
Jesús er friður guðs lianda hverri
sál. Sá, sem hefir fundið hann, býr
í »heimkynni friðarins og í hýhýlum
öruggleikans«. Hann heflr fundið
hinn sanna jóla/rið.
Biðjum guð að gefa oss og öllum
þessa gleði og þennan frið á komandi
jólum.
Jólavísa.
(Eftir Mallhilda Iioos).
Jólaljósin cr svo lilíll á grenigrein aö drcyma,
liernsku niinnar cndurminning unaösljúfa aö geyma,
minna’ á ástaraugun þin, ó, clsku mammn lieima.
Blítt svo lilílt til liimins allar jólaklukkur knlla,
musteri’ lielgað guði einum gera veröld alla,
lífsins ókyrð, licimsins glaumur liljóðna nú og falla.