Bjarmi - 01.12.1909, Blaðsíða 3

B J A RMI
187
er fæddur á Eyrarbakka 21. ágúst
1852. Foreldrar lians voru þau Guð-
mundur Thorgrimsen verzlunarstjóri
og kona hans Sylvia.
Séra Hans ólst upp með foreldrum
sínum og lærði undir skóla. Á latínu-
skólann gekk liann velurinn 18(59—
70, en hætti þá námi þar og fór til
Ameríku (1872).
Þar byrjaði liann
aftur á námi og
útskrifaðist frá
Lúther College
Decorah, Iowa.
Síðan las hanu
guðfræði á presta-
askóla norsku
Sýnódunnar og á
þýzkum presta-
skóla í St. Louis,
og þaðan úlskrif-
aðisl hann árið
1882, og gerðist
þá prestur íslend-
inga og Norð-
manna í Pembina-
héraði í Dakóla-
fylkinn við fráfall
séra Páls Þorláks-
sonar. Á því ári
kom hann lieim
til Islands og fór ntan árið eftir
(1883).
Meðan hann var prestur þar, geksl
liann fyrir stofnun liins evangelisk-
lútherska kyrkjufélags Vestur-íslend-
inga ásamt séra Jóni Bjarnasyni; voru
þeir þá einu ísleuzku prestarnir þar
vestra. Fyrsti undirbúningsfundurinn
um málið var haldinn hjá séra Hans
að Mountain í janúar 1885.
Árið eftir íluttist hann frá íslenzku
söfnuðunum í Dakóta og þjónaði
ýmist norrænum eða dönskum söfn-
uðum um nokkur ár.
Árið 1901 féklc hann köllun frá
ísl. söfnuðunum í kringum Akra í
Norður-Dakóta, og er hann þar prest-
ur enn.
Hann er tvíkvæntur. Fyrri kona
hans var af norrænu bergi brotin,
Malhilde Stub, sj'slir dr. Stub, liins
nafnkunna forstöðumanns presta-
skólans í Hamline Minn.
Síðari kona hans, Dora Halvorsen
er sömuleiðis af
norrænum ættum.
Börn hans eru
átta, sex al’ fyrra
hjónabandi, en
tvö ^f hinu síð-
ara/
Séra Hans hefir
jafnan verið einn
af liinum dj'gg-
uslu og ötulustu
preslum hins
evangelisk-lúth-
erska kyrkjufélags
Vestur-íslendinga
og mun seint
hlaupa þar und-
an merkjum.
Hann er og eink-
ar vinsæll af lönd-
um þar vestra,
enda hið mesta
ljúfmenni og lip-
unnenni, eins og hann á kyn til
að rekja, því að foreldrur hans voru
alkunn að höfðingslund og Ijúfmensku,
og voru bæði innilega trúrækin.
Islenzkt þjóðerni hefir séra Hans
jafnan borið fyrir brjósli; liann vill
ekki, að landar glali neinu af því,
sem þeim er bezt gefið.
Eins og mörgum er kunnugt, þá
liefir liann jafnan haft hið mesta yndi
af söng, og lagt mikla stund á þá í-
þrótt, og starfað kappsamlega að