Bjarmi - 15.09.1911, Síða 4

14ð
15.1 A R M t
nýjunga sænska hreyíingu, er kallast
vkrossferðir stúdenta«.
Eins og kunnugt er, þylcir það líð-
indum sæta, ef einhverjir mentamenn
á landi voru, aðrir en prestar og guð-
fræðingar, taka þátt í kristilegu starfi.
En erlendis er þessu öðruvísi farið.
Þar starfa margir námsmenn og kenn-
arar frá öllum lærdómsdeildum há-
skólanna í kristilegum félagsskap, og
tala hinna slarfandi kristnu stúdenla
fer vaxandi með hverju ári. Á Norð-
urlöndum hefir hin kristna stúdenta-
hreyfing náð mikilli blómgun, og nú
á síðustu árum hefir mjög mikið
horið á kristilegu slarfi stúdenla í
Uppsölum í Svíþjóð.
Einn liður í þeirri starfsemi eru
hinar svonefndu »krossferðir«, en það
er nafnið á sérstökum starfsmáta
hinna kristilegu starfandi stúdenla í
Uppsölum. En slarf þella er í því
fólgið, að tvö síðaslliðin ár hafa slúd-
entar þar notað sumarleyfið til þess
að ferðast um landið og prédika guðs
ríki, sérstaklega meðai æskulýðsins.
Árið 1909 notuðu 50 stúdentar
sumarleyfið á þenna liátt og árið 1910
urðu þeir 80. Sóknarprestarnir huðu
þeirn til sín; ferðuðusl þeir um sóknir,
löluðu í samkomuhúsum og í kyrkj-
um eða undir herum liimni. Meðal
þessara þátltakenda voru margiraðr-
ir en guðfræðingar. — Venjulega voru
tveir og tveir saman, og töluðu háðir
á 'nverri samkomu. Annar hélt fyr-
irleslur um einhver vekjandi efni, en
liinn flutti síðan slutta ræðu. Þeir
voru 14 daga í hverri »krossferð«, og
heimsóttu á þeim tíma 5—(5 sóknir.
Margt hefir stutt að því, að starf
þelta liefir hyrjað. Svíum féll skiln-
aðurinn við Norðmenn mjög sárt og
margir hinna mælustu manna töluðu
og rituðu um, hvað gera ætti lil þess
að lijálpa þjóðinni og styrkja hana.
Þessir stúdentar eru þeirrar skoðunar,
að hesta ráðið lil þess að auka þrótl
þjóðarinnar sé að vekja hjá henni
krislilegan áhuga. Það er því óhætl
að segja, að þeir liafi með þessu starfi
sínu haldist í hendur við þá menn,
sem vilja bæta hag þjóðarinnar með
þjóðlegu og kristilegu starfi. Eins og
víða annarstaðar, hefir einnig í Sví-
þjóð borið á mótspyrnu gegn kyrkju
og kristindómi, en sú mótspyrna hefir
knúð slúdenlana til framkvæmda.
Ungur kandidat, Björkqvist að n'afni,
álli hugmyndina að þessum »kross-
ferðum«. Vorið 1909 var undirbún-
ingstími undir starfið, fyrirlestrar voru
haldnir og eldri mentamenn gáfu
ýms góð ráð og bendingar. Þrír há-
skólakennarar í Uppsölum, þeir N.
Söderblom, A. Kolmodin og E. Billing
veitlu hinum ungu »krossfarendum«
mikla hjálp og liðsinni. Meðan á
þessum undirbúningi slóð, vildi svo
vel til, að hinn frægi leiðtogi krist-
inna stúdenta, John Mott, kom lil Upp-
sala og hjálpaði með ráð og dáð.
Undirbúningstíminn endaði með
stórri sameiginlegri altarisgöngu og
sjálf »krossferðin« hófst á uppstign-
ingardag 1909. Var þá haldin guðs-
þjónusta í dómkyrkjunni og siðam
þakkarguðsþjónusta á allra heilagra
messu að loknu starfi það ár. Á
þessum sumartíma heimsóttu þeir
245 söfnuði, og gleðin og ánægjan
var mikil, hvar sem þeir komn. Það
iná nærri gela, að þetta var prestun-
um mikil hjálp og uppörfun. Slú-
denlunum lókst mætavel að tala til
manna, sérstaklega störfuðu þeir mik-
ið i kristilega ált fyrir hinn fjölmenna
verkalýð.
(ileðin var mikil yfir hinni góðu
byrjun, og nú fóru þeir af enn meiri
áhuga að undirbúa næsla starfsár.
Daglega komu þeir saman til morg-
unhæna í dómkyrkjunni í Uppsölum.
Með nýári 1910 byrjuðu þeir að gefa