Bjarmi - 01.01.1927, Blaðsíða 15

BJARMl
11
lit guðfræðiskennaranna við Háskól-
ann, sem með einróma samþykki
gerðu höfund þeirra skömmu áður
að beiðursdoktor í guðfræði, með
þeim ummælum, að þessi mesti
heiður, sem guðfræðisdeild Háskól-
ans ætti með að veita, veittist hin-
um háaldraða prestaöldung (V. B.)
sem viðurkenning fyrir sáima hans
ogtrúarljóð, (guðspjallasálmana lika).
Ákveönum tillögum snertandi endur-
skoðun sálmabókarinnar, man jeg ekki
eflir í áðurnefndu brjefi. Þrátt fyrir
þetta hefir þó s. 1. ár borist éitt all-
merkilegt og ákveðið tímanna tákn í
þessu endurskoðunarmáli, að því er
sálmabókina snertir, og það er rit-
smíð ein í 35. tbl. Tímans árið sem
leið, eftir Sigurð nokkurn Vigfússon
á Brúnum undir Eyjafjöllum, með
yfirskriftinni »Syngið Drotni nýjan
söng«. Fögur yfirskrift, en samsvarar
illa efni tjeðrar ritsmiðar. Er ritsmið
þessi fram komin í tilefni af sálma-
kveri því, er »Haraldssöfnuður« í
Reykjavik hefir lálið prenta til notk-
unar við guðsþjónustur sínar. Er
þessi ritsmið í sannleika sagt, bragð-
biti sem talar fyrir sig sjálfur. Samt
er þess full þörf, almennings vegna,
að hún, eða kafli úr henní, sje tek-
inn til athugunar, þar sem aðallega
er rætt um endurskoðun sálmabókar-
innar. Skal hver setnin tekin til at-
hugunar út af fyrir sig til hægðar-
auka lesendum: —
»Endurskoðnn sálmabókarinuar er
vandaverk, sem mikiö er undir kom-
ið, fyrir kirkjuna og trúarlíf þjóðar-
innar að vel takist«. Þessari setuingu
í grein hins heiðraða höfundar, er
jeg og að því er ætla má, aliir gætn-
ir og hugsandi menn samdóma, hverri
skoðun á kristindómsmálum sem þeir
annars hafa. En ef hjer er um mikil-
vægt vandaverk að ræða, getur þá
ekki komið til álita, hvort margnefnd
endurskoðun sje i raun og veru tirna-
bæit mál? Kynni hjer að sannast. hið
fornkveðna, að menn vissu hverju
þeir sleptu, en ekki hvað þeir hreptu
Þar sem nú á seinni árum hef-
ir verið gefinn út álitlegur viðbætir
við okkar núverandi sálmabók, virð-
ist mega við það una í bráð, og
reyna nolhæfni þess veiks til hlýtar,
eða svo virðist mjer. Enníremur segir
greinarhöfundur: »Þar (þ. e. viö end-
urskoðun sálmabókarinnar) þarf að
gæta framsóknar og íhalds í bróður-
legri samvinnu. Sálmabókin er ekki
að eins ætluð til kirkjusöngs, hún á
lika að vera vinur heimilanna og
förunautur einstaklinganna. Þess vegna
má ekki miða sálmavalið eingöngu
við kröfur og þarfir kirkjusöngsins.
Því síður má einskorða efni hennar
við eina sjerstaka trúarskoðun eða
stefnu«. — Til eru tveir flokkar
manna, er urn trúmál er að ræða,
sem allmikið virðist bera á meðal
vor íslendinga, og sem báðir fara
hræðilega vilt í öllu sínu tali um trú-
arefni, þó góða og glögga dómgreind
kunni að hafa á öðrum sviðum. Ann-
ar hópurinn litur á og talar um
kristindóminn eius og væri hann eitt
af viðfangs- og rannsóknarefnum nátt-
úruvísindanna, og þrástagast á orð-
inu »þróun« eða »framþróun« í tali
sínu og skrifum um eilífðarmálin.
Hinn hópurinn aftur á móti virðist
skoða og líta á kristindóminn eins
og stjórnmál og verður þá skrafdrjúg-
ast um »framsókn og ihald«. [Frh.].
Gnðmundur Jónsson.
Gjafir: Til ekkjunriar á Núpi í Hauka-
dal, afh. Bjarma: 300 krónur frá hjónum
nál. Reykjavik og 10 kr. frá St. sama bæ.
Til Elliheimilisins: Hjón í Dölum 10 kr.,
E. M. 50 kr., E. Ó. 5 kr.