Bjarmi - 01.02.1927, Blaðsíða 11

B J A R M I
39
fyrir greiðslu á skuldinni. Það breyt-
ir málinu, — og gerir ferð okkar
hingað þarflausa«.
»Hvaða — hvaða endemisþvætt-
ingur er þetta?« sagði Björn og varð
bylt við. »Hvað sagðirðu? — Helga
— viðurkenuingu — skuldagreiðslu
— —«.
»Já, — þu hlýtur að álta þig á
þessu, þegar þú hugsar rólega um
það«, hjelt hreppstjórinn áfram.
»Eu sú fjarstæða! Þarna kom vús-
ínan á botninum !« hrópaði Björn og
hló hátt. — »Þú ætlast tæpast til að
jeg triu þessu — eða hvað?« Og nú
horfði hann ekki sjeriega vingjarn-
lega á hreppstjóranu, sem brá sjer
hvergi.
»Vertu rólegur, maður«, sagði hann.
»Mjer virðist þetta hvorki hlægilegt
eða ótrúlegt, Öllunr getur orðið það
á að gleyma, jafnvel sinni eigin und-
írskrift, en nafnið þitt stendur nú
hjerna ritað af þinni eigin hendi —
þú kannast auðvitað við þetta —«,
og hreppstjórinn rjetti blaðið til
Björns, án þess að sleppa því við
hann. »Sjáðu og lestu sjálfur«, sagði
hann fremnr stuttur í spuna«.
En nú var Björn æfur. — »Nei
og aítur nei«, sagði hanu. — »Jeg
kannast alls ekki við þelta klór —
mjer kæmi það ekkert á óvart þó
drósin lijerna hefði falsað þennan
suepil — það er ekki meira en aun-
að, sem brallað er — og — og jeg
dæmi það alveg ómerkt —«.
Helga hafa staðið þegjandi í 'ömu
sporum og hlýtt á samtal Björns og
hreppstjórans, en nú stje hún feti
framar á gólfinu og beindi orðum
sínum til Björns, um leið og hún leit
á hann þeim auguni, sem jeg gleymi
aldrei.
»Það er þýðingarlaust fyrir þig,
Björn bóudi, að gera fleiri tilraunir
lil þess að svíviiða mig og sverta —
nóg er þegar komið af svo góðu«, —
mælti hún og lagði þunga áherslu á
kvert orð. »En tvisvar verður þjer
eigi goldin sama skuldin — og ann-
ars á jeg ekkert vantalað við þig
hjeðan af — jcg fel yfirvöldunum að
skera úr málum minum við þig, og
mælisl til þess við þig, já, krefst þess
af þjer, að þú hypjir þig tafarlaust
burt hjeðan af heimili mínu. Teljirðu
til frekari skulda við mig, ætlast jeg
til að yfirvöldin !eggi sögur þinar um
mig og framkomu þína gagnvart mjer
til jafns við þá sltuld«.
Að svo mæitu kvaddi Helga hrepp-
stjórann með handabandi, en sneri
baki við Biini og gekk hægt út, tígu-
leg og fögur.
Litlu síðar riðu þeir fjelagar úrklaði.
Við stóðum hvort við annars hlið
— og horfðum á eftir þeim. Björn
þeysti alt hvað af lók og Ijet skapið
bitna á klárgreyinu sinu.
»Þú sigraðir«, sagði jeg og leit á
Helgu. Hún brosti einkennilega um
leið og liún sagði:
»Stærsti sigurinn er samt óunuinn
enn þá«.
Bækur,
Stefanía Melsteð. Æflminning og
brjef, með 7 myndum. Bogi Th. Mel-
sleð heflr gefið þar út ágætt minn-
ingarrit um systur sína, er dó 25 ára
gömul og var keilsulaus hálfa stutta
æfina sína, cn bar veikindin með
kristilegri hugprýði og trúartrausti.
Er hverjuui trúhneigðum manni og
þó allra helst sjúklingum andlegur
gróði að lesa hrjef hennar og andsvör.
Bókin er 72 bls. og mun kosta 2 ki\,
en svo er mælt, að upplag hennar
sje mjög lítið, og muu því svo fara,
að færri eignist en vilja. Gefur Bjarmi
henni bestn meðmæli.