Bjarmi - 01.02.1927, Blaðsíða 15

B J A. R M I
43
tekið fram, er ómögulegt að segja
með ábyggilegri vissu um hlulföliin
á milli nefndra ílokka, enda margir
trúskiftingar, sem erfitt er að ætla
nokkurt vist rúm á trúmálasviðinu.
Fyrir 10—15 árum var trúmála-
ástandið alt öðruvísi, að minsta kosti
í Fram-E3rjafirðiuum, en það var uú
áður en farið var að p.rjedika fyrir
íólkinu allskonar samsteypu trúar-
brögð, sem hafa ruglað það, og gert
marga að andlegutn umskiftiugum.
Meðan síra Porsteiun Briem var
prestur í Grundarþingum, bar lil-
tölulega iílið á þessu hjer í Fram-
Eyjaíirði. Hann var röggsamur og
ákveðinn í kenningum sínuin, og fór
aldrei i felur með fagnaðarerindi
Krists. Hann trúði ritningunni, þess-
vegua gat hann talað af sann-
tæringu, talaði eins og sá sem
vald hafði, en ekki eins og sumir
aðrir skriftlærðir tala á þessum
tímum, ýmist óákveðið og loðið,
eða reyna að rífa niður kenningar
Ivrists og snúa þeim í viliu.
Okkur vantarfleiri kennimenn með
lifandi trúaráhuga, menn, sem þora að
segja sunnleikann, hver sem á hlýðir,
menn, sem standa við orð sín og
eiða, menn, sem ekki láta sjer fyrst
og fremst utnhugað um að fylla út
»hempunnar poka«, menn, sem þyrst-
ir eftir því að útbreiða Guðs ríki á
jörðu, óeigingjarna, ósjeiplægna og á-
hugaríka kennimenn, með bjargfastri
trú á óskeikulleika heilagrar ritningar.
Mjer finst vel til fallið sð prest-
arnir legðu fyrir sig sviplíka spurn-
ingu og þessa: Hef jeg gætt lamba
Kiists, eins vel og Pjelur? Hefi jeg
verið eins trúr í mínu embætti og
bann var í sínu embætti? Heíi jeg
höndlað ljddlinn, sem gengur að
hjörtunum, sem jeg átti að leiða til
Krists? Menn, sem tekið hafa að
sjer andleg embætli, æltu sóma síus
og samvisku vegna að athuga þetla
vel og halda orð sín og eiða, eða þá
að öðrum kosti að segja embættinu
lausu. Pað er óhjákvæmilegt að minn-
ast á þetta atriði í sambandi við
trúmáiaástandið hjer, eins og það
kemnr rnjer og mörgum öðrum fyrir
sjónir, því eftir höfðinu dansa iim-
irnir. Áhugasamur, rjelttrúaður kenui-
maður, sem flytur lifandi kristindóm
í krafti heilags antla, safnar fyr eða
síðar fjölmennum hóp umhveríis sig
og kenningar sinar, eða með öðrum
orðum, leiðir fólkið hópum saman
til Krists.
Pelta vita allir, sem nokkuð hafa
fylgst með í trúmálum.
Drottinn gæfi að þelta land og
þessi andlega sot'audi þjóð okkar,
íslendingar, eignuðust marga áhuga-
rika og sanntrúaða kenuimeun, sem
hungraði og þyrsti eftir því að vinna
salir fyi ir Krist. A. -j- K.
<?--------------------------------^
Hvaðanæfa.
I ---^=:---- ------
A ð gefnu tilefni. Pegar alvarlega
er ráöist á megiuatriði kristinnar trúar,
eins og guðdóms Krists og friðþægingu,
er fásinna fyririr lærisveina Iírists að
hefja deilur innbirðis um önnur atriði,
eins og t. d. barnasltírn, lííið eftir dauð-
ann eða annað það, sem allir nokkurn
veginn þroskaðir menn kannast við, að
sannir lærisveiuar haíi haft mismunandi
skoðun um bæði fyr og síðar. Fyrir því
mun ritstjóri Bjarma, alveg leiða hjá sjer
fyrst utn sinn, þótt hann heyri eða sjái
fullyrðingar um þau efni frá bræðrum
sinum, sem hann gelur ekki fallist á.
Aðalatriðið er orð Krists: »Enginn kem-
ur til föðurins nema fyrir mig«. Hann
er eini hjálpræðisvegur syndugra inanna,
og því hljóta allir að fá tækifærí, fyr eða
síðar, til að velja eða hafna hjálpræði hans.
Ilvenær aðal-úrslilastund er í líft hvers
einstaklings er ekki vort að dæma um.