Bjarmi - 15.02.1927, Blaðsíða 7

BJáRMI

fyrst að kynna mjer hann verulega,
þegar leið að fermingaraldri. Eu áður
en jeg vissi af, kunni jeg flest utan-
hókar, því sá partur »kversins« var
mjer hreinasta yndi, jeg man hvað
mjer leið vel, þegar jeg sat með
»kverið« í kjöltunni (prjónarnir áttu
að vera með, en þeir lágu uppi í
vúmshorni)—las 16. og 17. kaflann,
og hugleiddi hve yndislegt væri að
iifa, ef allir breyttu eftir þessu. —
"Ó hvað jeg tók af öllu hjarta undir
þessi orð: »Lifið er dýrmæt gjöf
Drottins«.
Ekki man jeg eftir, að presturinn
okkar hefði neinu við að bæta, það
sem »kverið« okkar segir. Hann bar
sjálfur djúpa lotningu fyrir Guði og
kristindómi, það fundum við og feng-
um áhrif af, en hann ljet sjer annars
alveg nægja, þegar við gátum svarað
með orðum »kversins« og skildum
hvað við fórum með.
Eftir ferminguna þóttu mjer um-
skiftin köld, er jeg hætti að »ganga
dil prestsins«, en fór að vinna fyrir
mjer. Óharðnaðir starfskraftar minir
voru öðrum seldir, en — Guði sje
lof — »kverið« mitt hafði jeg lœrt,
svo það varð ekki frá mjer tekið,
og löngum var mjer hugbót, að rifja
upp ýmsar greinar úr því. Seinna
Jærði jeg að lesa og virða bibliuna,
en jafnan eru mjer þær ritningar-
greinar tiltækastar, sem jeg lærði í
Jaterinu minn.
Ingveldur Einarsdóttir.
Tið sjómannaguðsþjónustur
i kirkjum í Reykjavík 30. jan. gáfust
Sjómannastofunni 894 kr. 05 au. og við
merkjasölu í bænum daginn eftir komu
inn 367 kr. Þótt víða sje pröngt í búi,
sjá menn betur og betur að óhætt er
að gefa til góðra fyrirtækja.
Þú ert Guð.
Guð frá eilífð ertu og varstu,
alt ber vitni um guðdóm pinn.
Alheims syndabyrði barstu,
blessaði, góði Jesús minn.
F*ú ert kongur kynslóðanna,
Kristur, Drottinn tignarhár,
heimsins ljós og lííið sanna
læknar mannkyns dýpstu sár.
Ó, sælt i bæn er höföi að halla,
hjarta þíns i náðarskjól;
frá þjer streymir eilifö alla
elska, kraftur, líf og sól.
S. H.
Leiðrjetting. Par sem mjer skilst
ekki betur en að mjer hafi i blaðinu
»Bjarma« verið borið á brýn, að jeg muni
hafa gert mig sekan i brjefafölsun, þá neyð-
ist jeg til að krefjast þess af ritstjóranum,
samkvæmt tilskipun um prentfrelsi frá
9. maí 1855, 11. grein, að eftirfarandi vott-
orð verði prentað í næsta tölublaði
nefnds rits.
Meira en 3 ár eru liðin síðan brjef
þau frá prestunum, sem um er að ræða,
bárust til mín; menn glata oft brjefum
á skemri tima en það. Samt heíir mjer
tekist að finna öil brjefin nema eitt. Það
hefir einhvern veginn glatast. En úr því
að jeg hefi lagt fram á bæjarfógetaskrif-
stofunni frumrit prestanna af öllum hin-
um brjefunum, vona jeg að góðviljaðir
lesendur blaðsins ætli mjer ekki að hafa
falsað kaílann úr þessu eina brjefi, sem
jeg get nú ekki fundið, — kaflann, sem
hlýtur að vera langmeinlausastur þeirra
allra í augum Bjarmaritstjórans og annara,
er í þetta kristilega blað rita.
Laugarnesi, 3. febrúar 1927.
Haraldur Níelsson.
Pað vottast hjer með notarialiter eftir
nákvæman samlestur, að brjefkaflar þeir
sem prentaðir eru í greinum prófessors
Haralds Níelssonar i »Tímanum« 4. ágúst
1923 og 12. janúar 1924 eru nákvæmlega
samhljóða frumritum brjefa frá 7 prest-
um til prófessorsins, að undanteknum
einum brjefkafla í tölublaðinu frá 4. ágúst
1923: »Priðji skrifar: »Pví miður hefi jeg