Bjarmi - 15.03.1927, Blaðsíða 1

BJARMI
=== KRISTILEGT HEIMILISBLAÐ =
XXI. árg.
Reykjavík, 15. mars 1927.
9,—10. tbl.
„Farið og gerið allar þjóðir að lærisveinum“. (Maff. 28, 19).
Mustarðskornið.
Prjedikun í (lómkirkjunni á 2. sunnudag
i niuviknaföstu.
Eftir síra Friðrik Hallgrímsson.
))Og hann sagði: Hvernig
eigum vjer að samlíkja
guðsriki eða i lwaða
dœmisögn eigum vjer að
búa pað'? Pví er eins
farið og muslarðskorni,
sem sdd er i jörðu, og
er pá hverju sáðkorni
smœrra; en pegar búið
er að sá, og pað lekur
að spretta,- verður pað
öllum jurlum slœrra og
Jœr slórar greinar, svo
að fuglar himins geta
hreiðrað sig í forsœiunni
af pvi«. — Mark. 4., 30-32.
»í fornöld á jörðu var frækorni sáð,
það fæstuin var kunnugt, en sumstaðar
smáð;
það frækornvar guðsriki’, í fyrstunnismátt,
en frjóvgaðist óðum og þroskaðist brátt«.
Sálmurinn fagri, sem byrjar á þessu
versi, er ortur út af likingu frelsarans
um mustarðskornið. Sú líking á að
kenna okkur þetta um Guðs ríki:
hvernig það byrjaði smátt, en vex
og á aö halda áfram að vaxa, þangað
til það nær yfir allan heim.
Siðan frelsarinn talaði þau orð,
eru liðnar margar aldir. þegar við
lftum ytir þær, sjáum við hvernig
það, sem þá var sagt, hefir komið
fram og er að koma fram. Og sálm-
urinn er eins og yfirlit yfir það,
hvernig sá sannleikur, sem líkingin
boðar, rætist í fortið, nútíð og framtið.
Lflil var byrjunin og óálitleg fyrir
manna sjónum: spámaðurinn frá
Nazaret og fáeinir fylgismenn hans.
Það var lítill hópur til þess að ráð-
ast í slíkt stórvirki. Og þeir voru
ekki mikils metnir afheiminum; þeir
voru skoðaðir tæplega andlega heil-
brigðir trúarvinglsmenn og ofsóttir;
meistarinn Ijet lifið á krossi fyrir
hendi heiðinna hermanna, og sumir
af postulum hans liöu pislarvættis-
dauða. Svona var byrjunin; svo fór
um sáðmennina, sem gróðursettu
guðsríki i akri mannfjelagsins. Þá
virtust ekki vera mikil likindi til þess,
að það frækorn yrði nokkurn tíma
að stóru trje.
Og ekki urðu horfurnar betri þegar
frjóanginn litli gægðist upp úr moldu
og fór að gera vart viö sig; því:
»Pá dundu’ yfir stonnar og hretviðrin hörð,
og hagljel og eldingar geisuðu’ um jörð«.
Hópurinn litli stækkaði nú smám
saman, og í Jerúsalem myndaðist
blómlegur kristinn söfnuður. En hann
hafði ekki lengi frið. Á píslarvættis-
degi Stefáns hófst mikil ofsókn. Læri-
sveinarnir tvístruðust út um alt land-
ið, — en þeir fiuttu fagnaðarerindið
með sjer; og þannig varð þessi fyrsta
ofsókn til þess að útbreiða það. Eftir
það ferðaðist Páll postuli víða um
lönd með boðskap fagnaðarerindisins,
og stofnaði marga kristna söfnuði.
Nokkru siðar, um árið 60, hófst
Nerós-ofsóknin i Róin. Og ofsóknir