Bjarmi - 01.04.1927, Blaðsíða 2
78
B J A R M I
Ræða,
flutt í Grindavlk á sjómannadaginn
1927 af sr. Brynjólfi Magnússyni.
Malt. U. 22—33.
Guðspjallið upplesna líkist mjög
hinu gamla guðspjalli dagsins. Bæði
segja frá ferðalagi. Bæði tala um það,
að lærisveinarnir komast í hættu, að
Jesús hjálpar úr þeirri hæltu og að
lærisveinarnir verða svo hrifnir og
hugfangnir af honum, að þeir kom-
ast til þeirrar ákveðnu niðurstöðu,
að hann sje Guðs sonur eða eitthvað
annað og meira en venjulegur maður.
Tilefnið í hinu gamla guðspjalli
er það, að Jesús hastar á vindinn og
vatnið svo að varð blíða logn. Pá
lýsir undrunin sjer með þessum orð-
um: »Hvílíkur er þessi, að bæði
vindurinn og vatnið hlýða honum?«
Hjer er aðaltilefnið til niðurstöðu
lærisveinanna um Jesúm sem Guðs
son, að hann gengur sjálfur á vatn-
inu og hjálpar Pjetri til að ganga á
vatninu án þess að sökkva. Læri-
sveinarnir gátu ekki skilið þetta fyrir-
brigði út frá daglegum hætti nje
reynslu, án þess að gjöra ráð fyrir,
að eitthvað yfirnáttúrlegt væri með
og á bak við.
Peir vissu, að hver vanalegur mað-
ur mundi sökkva, ef hann stigi út-
byrðis og reyndi að ganga á vatninu.
Þeir ályktuðu því, af því að Pjetri
tókst þetta fyrir orð Jesú, að Jesús
mundi vera meira en vanalegur mað-
ur, að hann mundi hafa Guðs mátt,
að hann mundi vera yfirnáttúrleg
vera, komin til þeirra milt í holdinu,
að hann væri með öðrum orðum
Guðs sonur, eins og þeir orða það
sjálfir, er þeir falla fram fyrir hon-
um og tilbiðja hann í trúarlegri
lotningu.
Pannig litu lærisveinarnir á, sem
sjálfir voru með Jesú á veiku skipi
i hættulegum stormum og óveðrum.
Peir voru vissir um, að það var
honum að þakka að þeir björguðust.
Ekki vegna mannlegs máttar eða
yfirburða þekkingar eða snarræðis í
sjómensku, heldur vegna guðlegs
máttar hans, vegna þess að þeim
virtist hann altaf standa í yfirnáttúr-
legu lífs- og kraftarsambandi við
hann, sem er yfir öllu, um alt og í
öllu og stjórnar með almættishendi
sinni bæði á himni og jörðu.
En þannig líta ekki allir á, kristnir
menn! Pannig lítur ekki vantrúin á,
sem með yfirlætisfullum skynsemis-
gorgeir hrópar upp gagnvart Jesú:
»Hann er Jósefsson, ekki Guðsson.
Hann er ekki meira en jeg. Hann
hefir engin kraftaverk gert. Alt
slíkt eru hugmyndir og tilbúningur
löngu liðins hjátrúarfulls tíma, þegar
vanþekkingin var sem mest og menn
höfðu ekki þá þekkingu á hinu fasta
og óraskanlega náttúrulögmáli, sem
þeir hafa nú fyrir framför ví>indanna«.
Samkvæmt þessu hafa menn á öll-
um öldum reynt aö burtskýra alt
yfirnáttúrlegt úr kraftaverkasögunum
um Jesú. Menn hafa ýmist reynt að
segja, að kraftaverkin sjeu aðeins
líkingar, eða tilbúningur og misskiln-
ingur þeirra, sem ekki kunnu að at-
huga rjett og gjöra glöggan mun á
sönnu og ósönnu. Þannig segja menn,
að kraftaverkið eða hið yfirnáttúr-
lega í hinu upplesna guðspjalli sje
alt bygt á misskilningi.
Jesús hafi aldrei gengið á vatninu,
heldur meðfram vatninu á landi, þó
lærisveinunum hafi sýnst hitt í myrkr-
inu eða daufri birtu næturinnar. —
Skipið hafi heldur ekki verið úti á
miðju vatni, er Pjetur stje útbyrðis,
heldur verið komið fast að landi, og
Jesús muni hafa rjett honum hend-