Bjarmi - 01.04.1927, Blaðsíða 7

B J A R M I
83
Þessari gagnrýni og tortrygni hefir
•verið beitt gagnvart Kristi í 19 aldir.
Alt lif hans, orð og athafnir, hefir
verið skoðað með smásjá, ekki að
eins smásjá velvildar og aðdáunar,
heldur og andúðar og tortrygni. En
niðurstaðan hefir jafnan orðið sú
hjá þeim, sem nokkurt mark er tak-
andi á, að Pjetur postuli hafi haft
fulla heimild að lýsa honum eins og
hann gerir, er hann skrifar: »Hann
drýgði ekki synd og ekki fundust
svik í munni hans« (I. Pjet. 2, 22).
Pó lalaði Jesús mjög ákveðið um
yfirburði sína og notaði þær samlík-
ingar um sjálfan sig, sem taldar
mundu hreinar fjarstæður, ef ekki
brjálsemi, í munni annara. Vantrúin
segir stundum, að slík ummæli sjeu
ekki nema í Jóhannesar guðspjalli,
og reynir svo að vefengja sannleiks-
gildi þess, en hvorugt er satt. Fræði-
mönnum vantrúarinnar hefir aldrei
tekist að sanna, að Jóhannesar guð-
spjall fari með ósannindi, og vitnis-
burður Krists um sjálfan sig er full-
greinilegur einnig í hinum guðspjöll-
unum.
Má hjer minna á ýms slík um-
mæli, þólt mörgum verði að sleppa
rúmsins vegna.
I. Um siðferðilega /ullkomnun sina
talar Jesús svo ákveðið sem frekast
er unt.
í Matt. 11, 28. segir hann: »Lærið
af mjer, jeg er hógvær og lítillátur
af hjarta«. — Ef einhver annar segði
það um sjálfan sig, myndum vjer
þegar hugsa: »Svo getur þú ekki
mælt með sanni«. — Fari syndugur
maður að tala um auðmýkt sína, er
auðmýkt hans horfin um leið. — En
Jesús var ekki syndugur maður.
Hvernig hefði hann annars dirfst að
segja við óvini sina og leiðtoga lýðs-
ins: »Hver yðar getur sannað á mig
synd?« (Jóh. 8, 46).
II. Jesús talar með guðlegum mynd-
ugleika.
Hvað eftir annað er frá því sagt í
guðspjöllunum, að fólkið fann að
hann talaði eins og sá er valdið
hefir. Þegar spámennirnir fluttu boð-
skap frá Drottni, hófu þeir mál sitt
með orðunum: »Svo segir Drottinn«.
En Jesús hefur sitt mál oft svo: »En
jeg segi yður«, enda þótt það, sem á
eftir færi, kæmi í bága við einhverja
venju eða kenningu, sem áheyrendur
hans töldu helga. Varfærnir, sann-
leikskærir, en skammsýnir menn verða
oft að segja: »LikIega«, »sennilega«
og »ef til vill«, en þau orð heyrum
vjer ekki á vörum Jesú. Hann sagði:
»Sannlega, sannlega segi jeg yður«.
— »Himinn og jörð munu líða undir
lok, en mín orð munu ekki Iíða
undir lok«, segir Jesús í Matt. 24,
35., og i Jóh. 7: »Mín kenning er
ekki mín, heldur þess sem sendi mig.
Ef sá er nokkur, sem vill gjöra vilja
Guðs, hann mun komast að raun
um, hvort kenningin er frá Guði eða
jeg tala af sjálfum mjer«. í fjallræð-
unni segir hann hiklausl í samlík-
ingunni um hús reist á bjargi, að
framtíðarheill manna sje við það
bundin, hvort þeir treysti og hlýði
orðum sfnum eða ekki. Sbr. og orð
hans í Jóh. 8: »Ef nokkur varðveitir
mitl orð, hann skal aldrei að eilifu
sjá dauðann«.
III. Jesús telur sig œðri spámönnum,
konungum og englum.
í Matt. 12. segir hann um sjálfan
sig: »Sjá, hjer er meiri en Jónas«.
— »Sjá, hjer er meiri en Salómon«.
— »Abraham hlakkaði til að sjá
minn dag og hann sá hann og gladd-
ist« (Jóh. 8.). — Það var síst furða,
að tortrygnir áheyrendur hans segðu:
»Hvílíkan gjörir þú sjálfan þig?« —
í likingunni um vingarðseigandann,
sem þeir Mt., Lúk. og Mark. skýra