Bjarmi - 01.04.1927, Blaðsíða 14

90
B J A R M 1
Um „kverið“.
Presturinn á AuðUúlu, sra Björn Stef-
ánsson, heflr í 3.—4. tbl. Bjarma þ. á. sent
mjer vinsamlega kveðju. Og vil jeg biðja
ritstjóra blaðsins fyrir örstutt svar til
prestsins.
Jeg ætla fyrsl að minnast á pað atriði
í grein prestsins, sem hann segir að sje
leiðinlegast að fást við, sem sje þar sem
hann minnist á biblíuna og Korvins
postillu. — Sra B. St. vill haida pví fram,
að heil setning sje prentvilla, eða úr lagi
færð í prentuninni. Jeg skal ekkert segja
um, hvort jeg eða aðrir lesendur blaðs-
ins taka gilda pessa skýringu prestsins,
pegar hann eftir á er búinn að laga til
setninguna. Með peirri lögun verður
setningingin lítt skiljanleg hugsunarvilla.
En pað virðist pó sanngjörn krafa frá
lesendanna hálfu, að prentsmiðjan eða
ritstjóri »Tímans« leiðrjetti, og pað sam-
kvæmt upphaflega handritinu. En pó að
full sönnun væri færð fyrir pessu, pá má
presturinn sjálfum sjer um kenna, að
hann hirti ekki um að fá prentvilluna
leiðrjetta strax, hafi um nokkra prentvillu
annars verið að ræða.
Pegar jeg las pessa margumtöluðu setn-
ingu í grein sra B St. í »Tímanum«, datt
mjer ekki í hug að leggja annan skilning
i orðin en pau skýrt og ót,vírætt bentu
til. Hvernig getur presturinn ætlast til
að nokkur lesari fari að búa til eitt-
hvað pað, sem er gagnstætt pví, sem
orðin vísa til? Hann segir um petta:
»Mjer datt ekki í hug, að nokkur Iesari
væri svo góöfús, að leggja pann skilning
í setninguna, sem peir hafa gert (sra L.
Kn. og B. í Helguhv.). Jeg bjóst í hæsta
lagi við að hún yrði álitin meiningar-
leysa«.
Hjerna finst mjer alveg fara um pver-
bak hjá prestinum. Pað sem mesta eftir-
tekt vakti i allri greininni var einmitt
þetta. Má þá ekki líta svo á, að úr því
pessi málsgrein var að dómi höf. pannig,
þá hafi greinin öll frá upphafi til enda
verið meiningarleysa. Lesendurnir væru
kannske fáanlegir til að fallast á petta, ef
honum væri pægð í því!
Sra Björn furðar á því, að jeg, sem
hann álítur »gætinn mann og vandaðan«,
skuli hafa skilið þetta á sama veg og sra
Lúðvík Knudsen, sem hann þá eftir pessu
liklega álítur að hafi hvorugan þenna kost
til að bera!
Sra Björn talar um »gleraugu«. Pað'er
satt. Við sra Lúðvík lásum greinina sam-
an, og settum báðir upp gleraugu, til
þess að vera vissir um að les’a
rjett. Og pað varjeg, sem lána.ði
honum gleraugun. Og við höfðum báðir
i pað sinn óskert pað litla vit, sem okkur
hefir verið gefið.
Jeg get nú fyrirgefið sra Birni pað, að
hann snýr út úr fyrir mjer; pað er ekki
óvanalegt að gripið sje til pess, þegar
rökin vanta. Pess heldur geri jeg það,
þegar jeg sje að hann snýr út úr fyrir
sjer; því mjer er þá ekki vandara um
en honum sjálfum.
Par sem jeg i minni grein talaði um
ósamræmið í grein hans, var átt við og
sagt með berum orðum.'að eftir
að hann er búinn að tala um þessar
óánægjuraddir í 20—30 ár, pá segir hann:
»Ef að þessi fundarályktun frá Blönduóss-
fundinum hefir verið eina röddin, sem
kirkjustjórninni hefir borist um kver-
málið, pá skal mig ekki undra, pó ekki
yrði rokið strax upp til handa og fóta«.
Er petta samræmi?
Jeg hefi nú pelta »svar« ekki lengra.
Geri mjer líklega gott af pví, að prestur-
inn hafi siðasta orðið, ef hann vill.
Baldvin Eggerlsson.
Viðbót ritsljórans.
Blessaðir deilið ekki frekar um þessi
atriði. Mjer kemur ekki í hug að vinur
minn, sra Björn á Auðkúlu, hafi ætlað
að sctja biblíuna á bekk með Korvins-
postillu, þótt mjer pyki hann of mikill
vinur nýmælanna. Auðvitað hefði hann átt
að leiðrjetta þessa meinloku í »Tíma«-
greininni, er hann sá hana, en það er
liðin tíð. — Pað eru nóg »virkileg«
ágreiningsefni eftir, pví miður, sem urn
mætti ræða.
Gjafir: í Jólakveðjusjóð: Sr. P. P.
Valþjófsstað 5 kr., N. N. 2 kr., sr. SL
Melax (börn í Holtshrepp) 12 kr.
Til kristniboðs: Eygló 10 kr., úr Bjarn-
eyjum 5 kr. 60 aur.
Peir, sem ætla sjer að fá fermingar-
vottorðin litprentuðu, ættu að panta þau
sem allra fyrst.