Bjarmi - 01.04.1927, Blaðsíða 16

92
B J A R M I
Hann hjeit fyrst fyrirlestra tvo um mann-
kynsfræðarann. Hlýddi fjölmenni á þá, og
og gerðu margir að þeim góðan róm.
Mr. Gook leit svo á, að nauðsyn bæri
til andmæla. Auglýsti því, að hann mundi
gjöra athugasemdir við fyrirlestrana.
Komu þá svo margir, að magrir urðu að
hverfa frá. Þeim Mr. Gook og honum
kom þá saman um það, að hafa umræðu-
fund sín í milli, og var liann haldinn 25.
febr. í Samkomuhúsi bæjarins. Húsið
troðfyltist á skammri stundu, og var
giskað á, að varla mundu færri hafa
snúið frá, en inn komust. Voru þó við-
viðstaddir um 560 menn. Alment þótti
Mr. Gook bera þar hærri hlut. Viku síðar
hjelt Mr. Gook fyrirlestur um guðsþeki
og kristindóm. Kom margt fólk. Jakoh
var þá frammi í firði að halda fyrirlestra.
{í kirkjum síra Gunnars í Saurbæ).
5. mars hjelt svo Jakop fyrirlestur til að
svara Mr. Gook. Kom þá skýrt í ljós, að
langt er milli guðspeki og kristindóms.
Afneitaði hann þar öllil í biblíunni, sem
ekki væri í samræmi við trúarvítund
hans. Mr. Gook heldur svo fyrirlestur
annað kvöld og svarar þá ýmsu af þvi,
sem Jakob hefir óskað svars við, leið-
rjettir einnig ranghermi hans, en aðall.
mun hann ætla að sýna fram á mismun
guðspeki og kristindóms.
Samkomur hjer eru betur sóttar nú en
nokkuru sinni fyr, og margir hugsa —
alvarlega — um trúmál, sem ekki hafa
gjört það áður. Guðsbörn hjer hafa sam-
einast í bænum sínum, og biðja um sigur
sannleikans.
S. G. J.
Akureyrarblöðin geta öll um fyr-
greindan trúmálafund. segja þau, að Sig.
'Guðmundsson skólastjóri hafi verið fund-
arstjóri, ræðumenn hafi talað fyrst hálfa
stund, svo 15 mín. og siðast 10 mínútur
hvor »með fullri kurteisi á báðar hliðar«.
Finna þau helst að hvað fundartíminn,
um 2 slundir, hafi verið stuttur. Aðgöngu-
eyrir, 50 aurar, rann í heilsuhælissjóðinn
nyrðra.
Dagur flytur 10. mars þakkarávarp í
ljóðum eftir F. H. Berg til sr. J. Kr. fyrir
erindi hans nyrðra. Andstæðingar skoð-
ana lians eru þar nefndir t. d. »myrkra
og kulda fúasálir« svo að ekki er um-
hurðarlyndið nje kurteisin mikil hjá
honum. — Rilslj.
Ræðurnar, sem birst hafa hjer í
blaðinu í vetur, eru mörgum mjög kær-
komnar að því er brjef herma úr ýms-
um áttum, og væri vel að fleiri prestar
sendu Bjarma góðar ræður, en helst
stuttar, vegna rúmleysis í hlaðinu. Ef
vinir blaðsins halda áfram að safna kaup-
endum að því, eru líkindi til að tölu-
blöðum fjölgi og þá verður meira rúm
einnig fyrir ræðurnar. Sem sýnishorn af
ummælum um þær birtist hjer brjefkafli
úr Eyjafirði:
»Góð þykir mjer ræðan í nýkomnum
»Bjarma« eftir síra Bjarna dómkirkju-
prest: »Auk oss trú«, Pað er orð í tíma
talað nú á þessum tímum, það er ekki
vanþörf á að biðja Guð um meiri trá,
þegar hringinn í kringum okkur er unnið
að því af kappi að rífa niður grundvöll-
inn undan trúnni, kippa burtu bjarginu,
sem trúaðir menn standa á, taka frá þeim
stoðina, sem þeir hafa orðið fegnir að
halla sjer að og styðja sig við í stormum
lífsins, en gefa mönnum ekkert i staðinn,
nema kviksyndi, stöðuga »leit eftir nýjum
sannleika«! en enga hvíld, engan frið,
enga örugga höfn. Ó, hve þeir mega vera
Guði þakklátir, sem hafa fundið örugt
hjarg til að byggja á, mjer finst jeg aldrei
hafa fundið til þess eins og nú«.
Erlendis.
Biskup Ludvigs i Álaborg, er
var um liríð alvarlega veikur liðið ár,
endaði i haust sem leið vigsluræðu eina
á þessa leið:
»Fyrir skömmu var jeg í meira en
einu tilliti við lilið dauðans, og mjer
virtist, sem ekki væri annað fyrir hendi
en að fara inn um dyrnar. Bá reyndi jeg
betur en nokkru sinni fyr, það, sem jeg
þóttist áður vita, en halði þó ekki fulla
reynsluþekkingu um, — að alt vort, alt,
sem vjer höfum numið og starfað, og
brotið heilann um, hvarf sem hismi, eins
og það er, en fagnaðarerindið forna veitti
þrek og öruggleika. Bess vegna endurtek
jeg orð postulans: »Jeg fyrirverð mig
ekki fyrir fagnaðarerindið«. Fyrir misk-
un Drottins og aðstoð ætla jeg að lifa í
og við þann boðskap þá daga, sem mjer
verða veittir enn, og deyja þeim dauða
sem bíður mín. Komi hvað sem má.
Því að fagnaðarerindið er kraftur frá
Guði, til hjálpræðis hverjum þeim, sem
trúir, og því einnig mjer »glötuðum og
íyrirdæmdum manni««.
(Ör »ÁIaborgar tíðinclum*.
Útgefandi: Sigurbjörn Á. Gislason.
Prentsmiðjan (iutenbarg.