Bjarmi - 01.05.1927, Blaðsíða 3

B J A R M I
95
felur í sjer neina vörn í þessu tilliti.
Sjerhver inaður er undir syndina
seldur og í lífi allra, án undantekn-
ingar, -r syndin erfiðasta viðfangs-
efnið. Breyttir tímar, breyttar venjur,
breytt aðstaða til vísinda og lista
gerir þar enga breytingu. Þörf hvers
einasta manns felst í þessu, að hann
er syndugur maður.
Aðalviðfangsefnið er þetta i allri
annari breyttri aöstöðu. Nútíminn á
þar sammerkt við fortímann, að mesta
þörfin felst í syndalausn og sáluhjáip.
Mannkynið vex ekki upp úr þessari
þörf. F*að getur ekki varpað henni
frá sjer eins og slitinni flík. Hún
fylgir öllu, sein heitir maður, ár eftir
ár og öld eftir öld og allar ókomnar
aldaraðir, meðan heimur stendur.
Þess vegna getur alls ekki og með
engu móti fyrnst yfir hjálpræðisboð-
skapinn í kvöl og krossdauða frelsar-
ans til syndalausnar. Og hafi hann
einhvern tíma verið í sínu gildi, verð-
ur hann það ávalt.
Vorir tímar geta hrósað sjer af
vaxandi þekking á ýmsum sviðum,
af vaxandi menning og vaxandi mætti
vegna þekkingar til þess að gera sjer
jörðina undirgefna eða til að hand-
sama og nota hulin öfl náttúrunnar
sjer á ýmsa vegu til gagns.
Þessi tillinning um vaxandi þekk-
ing nær einnig yfir á hið trúarlega
svið, svo að vísindamenska vorra
tíma í þeiin efnum gengur margott
út á niðurrif, og rannsóknin eftir vís-
indaleið verður þá helst til þess oft
og einatt, að vekja efa um það, sem
um margar aldir hefir verið talinn
dýrmætur, sáluhjálplegur sannleikur,
af því að í þessum efnum, sem von
er, reka vísindin sig á lokað hlið,
þar sem skilninginn þrýtur. Pegar
vísindin eru komin út á svið sjálfrar
trúarinnar eða svið hinna instu og
dýpstu þarfa mannlegra sálna, verða
þau að engu. t*au sýna þar fullan
vanmátt sinn og fullkomna skamm-
sýni sína.
Pörfin fer sinar leiðir. Þrár sálar-
innar fara algert sínar leiðir. þær
krefjast svölunar, en vísindin eru
köld og veita lítt eða ekki yl.
Hjartað, sálin finnur, að það er
huggunarríkt fyrirheit, er Jesús býð-
ur ogsegir: »Komið til mín, allir þjer,
sem erfiðið og eru þunga hlaðnir,
jeg vil gefa yður hvíld«.
Með því að koma til Jesú, verður
þörfum sálarinnar svalað, ekki eftir
neinni vísindaleið eða mannlegrar
rökvísi, heldur eftir trúarinnar leið,
í allri auðmýkt hjartans.
Og þegar kross frelsarans blasir við
sálum syndaranna, þeim til svölunar,
verður hann þeim huggunarlind, ekki
eftir vísindaleið eða inannlegrar rök-
vísi, heldur eftir huldri og óskiljan-
legri almættisleið, vegna máttar hans,
sem alt vald er gefið á himni og á
jörðu. Og því megum vjer trúa, að
einmitt þetta, að beina augum sínum
upp að krossi Krists á Golgatha,
hefir reynst óteljandi sálum alveg
óyggjandi svölunarlind. Og margur
þarf ekki að trúa því, hann veit það
sjálfur, að krossinn Krists hefir verið
honum til syndalausnar og fyrirgefn-
ingar og um leið öflug, knýj-
andi hvöf til að helga betur lífið
honum, sem ljet sitl saklausa iíf fyr-
ir hann. Og í hjarta hins trúaða verð-
ur hvorttveggja samferða, trúin og
vissan af því að fórnar- og kærleiks-
starf frelsarans er orðið honuni að
dýrmætri eigin eign.
í sannleika, vjer höfum ekki lök,
sem vera ber, að lofa Drottin og
þakka honum, að hjálpræðis og synda-
lausnarstarf hans stendur stöðugt um
allar aldir, því um allar aldir knýr
mesta þörfin fast á og minDÍlega hjá
hverjum einasta manni. Augliti til