Bjarmi - 01.05.1927, Blaðsíða 4

96
B J A R M I
auglitis við sannleikann er maður
aldrei annað en syndugur maður,
breyskur og brotlegur fyrir Drottins
beilaga augliti. Augliti til auglitis við
sannleikann er hann aldrei annað en
vesall maður, ætti hann þar að vera
einn í sinni mestu þörf og neyð. En
augliti til auglitis við sjálfan sann-
leikann stendur fyrir hugarsjón hins
trúaða manns mynd hins líðandi og
deyjandi lausnara, er Ijet lífið fyrir
alla vini sína, alla þá, er vildu að-
hyllast hann, alla, sem í auðmýkt
hjartans vildu ákalla hann og biðja
hann liknar.
Jafnvel hinn mesti vísindamaður,
er við ekkert annað vildi kannast en
það, sem vísindin hefðu samsint,
hann stendur jafn berskjaldaður í
sinni míklu syndaneyð og þörf, eins
og vesalasti fáráðlingur. En hafi hann
komið auga á sannleikann um sálu-
hjálpar og syndalausnarstarf frelsar-
ans, er hann jafnfús á að lofa hann
fyrir sína óskiljanlegu náð, eins og
hinn, sem fátt veit og fátt skilur.
f*egar hvortveggi stendur frammi
fyrir krossi Krists með þessari bæn:
»Guð vertu mjer syndugum líknsam-
ur«, þá öðlast báðir hlutdeild í hinni
miklu fórn, í kærleiksfórn Guðs ein-
getins svonar, Drottins vors Jesú
Krists.
í auðmýkt trúarinnar frammi fyrir
krossi Krists, þagnar rökvísi vísinda-
menskunnar, efasemdir og alt, sem
áður skygði á hina fegurstu rnynd,
sem birst hefir mannlegri sál, frelsara
heimsins, er hann kvaldist og dó á
krossi.
Hið stranga stríð beggja hverfur
eins og ský fyrir sólu, er þeir geta
til sín tekið hin fögru, elskunnar orð:
»Sonur, þjer eru þínar syndir fyrir-
gefnar«. Pví þá eru instu og dýpstu
þörfum sálarinnar svalað.
f*ví hvað er maður? Hann er al-
drei annað en maður. Pó hann sje
hærra settur í mannlegum lignarstiga
en annar maður, er hann samt sem
áður að eins og ekkert annað en
maður. Þó hann viti flesta leyndar-
dóma, sein vísindin hafa leitt i Ijós
og sje þar, ef svo mætti að orði kveða,
höfði hærri en allur lýður. Hvað er
hann þá? Ekkert annað en maður,
vanmáttugur, skammsýnn maður,
hrösull maður, breyskur maður, synd-
ugur maður, sem daglega verður að
þjást vegna synda sinna.
Jesús kom i þennan heim til að
bjarga því, sem heitir maður. Hann
kom til að frelsa sálir. Hann kom
til þess að ljetta mestan þunganum
af mannlegum sálum. Hann kom til
þess að gleðja sálir, til að hugga sálir
og leiða sálir til eilífs lífs.
Hann gerði þar engan mun á mönn-
um, þó sumir vissu meira og aðrir
vissu minna, kom hann til að bæta
úr þörfum, sem voru sameiginlegar
öllum, þrátt fyrir þann mismun, er
virtist vera manna á milli.
Og meðal annars vegna þessa er
það gleðiboðskapur, sem guðspjallið
flytur oss um kærleiksfórn frelsarans,
af því að sá boðskapur er stílaður
til a'lra. Honum er ekki beint til
sumra og aðrir settir hjá. Hann er
boðaður öllum, sem vilja meðtaka
Jesúm, frelsara heimsins í trúnni og
í auðmýkt hjartans, í auðmjúkri játn-
ing allrar sinnar hrösunar, synda og
spillingar.
Og þó vjer ekki skiljum hjálpræði og
syndalausnarstarf Drottins vors Jesú
Krists, hvað gerir það til, ef vjer trú-
um því og byggjum á því vora sálu-
hjálparvon þessa heims og annars?
Hvað gerir það til, ef vjer tökum
þann koslinn að flýja upp að krossi
Krists með einlægri syndajátning og
heitri, brennandi þrá eftir helgara
lífi, en verið hefir? Það gerir ekkert