Bjarmi - 01.05.1927, Blaðsíða 5

B J A R M I
97
til, því líknin Drottins bætir úr vorri
mestu þörf, elska Drottins verður oss
arðberandi í huggun, friði og fram-
tiðarvonum, þó vjer nálgumst hann
sem börn í skilningi. Drottinn sjálfur
frelsari vor, gefur sálum vorum frið.
Og að hverju vorum við að leita, eí
ekki aðhonum? Hann hjálpar sálum
vorum, hjálpar þeim á þann hátt, að
við finnum það sjálf, þó oss sje um
megn að útskýra, á hvern hátt hann
hafi unnið það dýrmæta hjálpræð-
isstarf.
Vjer finnum, að hann er orðinn
frelsari vor, ekki að eins lærimeistari
vor í að lifa vel, heldur einnig frels-
ari vor, í hvert sinn, sem vjer vill-
umst út af rjettri braut.
Nú byrjar föstutíminn, sem um
margar aldir hefir verið helgaður
minningu Jesú kvalar og dauða.
Föstutíminn, sem sjerslaklega á að
gera oss tvent minnisstætt, svo sem
verða má: Vora eigin synd og Drott-
ins náð í endurlausn og friðþægjandi
fórnarstarfi Drottins vors Jesú Krists.
Guð gæfi, að þessi föstutími, gæti
að einhverju leyti leitt oss nær vor-
um liðandi frelsara, að hann gæti
mint oss á, hverrar hjálpar er að
leita í vorri mestu þörf. Tækist það,
mundi hitt leiða af sjálfu sjer, að
vjer um leið lærðum að lifa betur
eftir en áður.
Því það út af fyrir sig, að sjá og
viðurkenna sínar syndir, viðurkenna
þær afdráttarlaust og með iðrandi
huga, er stórkostleg vörn við nýjum
syndum. Og geti íhugun Jesú kvalar
og dauða áunnið oss þá vissu, að
hann hafi í raun og veru lifað og
dáið oss til fyrirgefningar og synda-
lausnar, þá hlýtur elska hans til vor
að verða oss knýjandi hvöt til þess
að reyna af vorum veika mælti að
þóknast honum betur.
Petta hvorttveggja er hlutverk hvers
föstutíma, og þetta er hlutverk þess
föstutíma, sem hefst í dag.
Hann á að skýra, ef verða má,
hina dásamlegu mynd hins líðandi
og deyjandi lausnara, og sú mynd
umfram alt, getur haldið sálum vor-
um og lífi voru hreinu mitt í spill-
ingu þessa heims. Hún umfram alt
gæti helgað líf vort og fegrað það og
leyft því að njóta sín á fullkomnast-
an hátt. Fessi mynd mundi varðveita
alt, sem við eigum helgast til, hún
mundi glæða og halda við þeiin arin-
eldi, sem ávalt á að vera lifandi
innra með oss, þeim arineldi, sem
eigi að eins brennur sjálfum oss til
gleði og blessunar, heldur einnig gæti
lýst út frá sjer í annara sálum, þeim
til blessunar, fegurðar og yndis.
Og þó alt sje smátt, er engu hægt
að týna, ef andinn rækir bestu vit-
und sína.
Og það á guðspjall dagsins að
leggja oss á hjarta, að mesta þörfin
felst í fyrirgefning og endurlausn
frelsara vors, Droftins Jesú Krisls og
að hann einn er það, sem með elsku
sinni og fyrirgefandi náð getur frels-
að vorar sálir.
Vjer mundum öll verða betri menn,
ef vjer hefðum þetta stöðugt í minni.
Oss mundi rórra og hugarhægra
jafnan, og hvernig sem á kjörum
vorum stæði, ef vjer myndum það,
og gleddumst af því, að Drottinn
Jesús er frelsari vor frá synd og
glötun og dauða.
Sumir neita því, að glötun í venju-
legum skilningi sje til. Vjer getum
þó ekki gengið fram hjá þeim sann-
leika, því syndugur maður lifir þegar
marga og ótvíræða glötun mitt í sín-
um syndum.
Látum oss þess vegna umflýja glöt-
un þessa heims og annars, með því
að snúa oss til friðþægjandi og fyrir-
gefandi náðar Drottins vors Jesú