Bjarmi - 15.06.1927, Blaðsíða 3

B J A R M I
127
Hyað Yirðist yður um Krist?
Hyers son er hann?
(Niðurl.).
Það er ekki mikið visindabragð að
því að segja, að höfundur Jóhannesar-
guðspjalls hafi ekki þekl æskufrásög-
urnar. þótt deilt sje um hvort Jó-
hannes postuli hafi skrifað það, þá
hjelt jeg að allir lærðir guðfræðingar
álitu að höf. þess hafi þekt hin guö-
spjöllin, en hann hafi ekki talið hlut-
verk sitt að endursegja sömu frásög-
urnar og þeir höfðu sagt, nema sem
minst. — María bjó hjá Jóhannesi
og því hefði hann getað leiðrjett, ef
nokkuð hefði verið ranghermt í frá-
sögu Lúkasar um þessi efni. — Pá
nær það engri átt, að segja með
»Straumum«: »Jóh. . . . nefnir hann
(Jesúm) á tveim stöðum hiklaust
Jósetsson« (Jóh. 1., 46 og 6., 42).
Því að á báðum stöðum eru að eins
tilgreind annara orð, sem ekkert gátu
þá vitað um yfirnáttúrlegan uppruna
Krists. Filippus segir: »Vjer höfum
fundið . . . Jesúm Jósefsson frá Na-
zaret« (Jóh. 1., 46), og í 6. kap. 42. v.
segja andstæðingar Krists: »Er það
ekki hann Jesús Jósefsson?«
Fyr má nú vera hlutdrægni eða
skammsýni en að láta í veðri vaka
að höf. guðspjallsins sje spyrjendun-
um sammála, þótt hann greini rjett
frá orðum þeirra, — og telji óþarft
að bæta við skýringum frá sjálfum
sjer, þar sem hann vissi að um það
leyti, sem hann ritar, eru hin guð-
spjöllin kunnug orðin kristnum söfn-
uðum. Fegar Jóh. er ekki að segja
frá annara orðum, en talar frá eigin
brjósti, þá segir hann ekki »Jósefs-
son«, heldur: »Orðið var hold — og
hann bjó með oss fullur náðar og
sannleika, og vjer sáum dýrð hans,
dýrð sem eingetins sonar frá föður«
(Jóh. 1., 14).
Það þarf einurð til að neila því,
að sá sem svo talar, viti nokkuð um
yfirnáttúrlegan uppruna Krists.
Þá er »þögn« Páls postula. Ekki
er það undarlegt, þótl Páll færi ekki
að tala um svo viðkvæmt mál í
kristniboðsræðum, það gera fáir
gætnir kristniboðar enn í dag, vilja
forðast hæðnishlátur heiðingja um
heilagt mál. En fremur er það ótrú-
legt að Páll hafi ekki vitað um rann-
sóknir Lúkasar samferðamanns sins.
(sbr. Lúk. 1. 3.). Hitt er enn fjær
rjettu máli að Páll noti orð, sem fari
í bága við »eingetnaðarkenninguna«,
enda þótt sumir nýguðfræðingar nefni
þar til Róm. 1. 3. og Gal. 4. 4. í
Róm. 1. 3. stendur »soninn, sem kom
af Davíðs ætt eftir holdinu« (éx
aneQ[xaxoa Aaveíö). En það þarf ekki
að felast i grisku orðunum annað en
í ísl. þýðingunni, og báðir tala þeir
Matt. og Lúk. um að Jesús hafi ver-
ið »af ætt Davíðs«. —
»Guð sendi son sinn fæddan af
konu« segir Páll í Gal. 4. 4. Er ber-
sýnilegt að það þarf mikla misskiln-
ings-löngun til að líta svo á, að Páll
sje að andmæla frásögu Lúkasar
samverkamanns síns með þessum orð-
um. Sumir lærðir menn ætla að orð-
in sýni einmitt að Páll vilji staðfesta
hana.
Pannig vekur J. Orr fyrv. háskóla-
kennari í Glasgow eftirtekt á því að
Páll notar, bæði í Gal. 4. 4., Róm.
1. 3. og Fil 2. 7. grískt orð (yevo-
[levog) sem óvanalegt er að þýði »fædd-
ur«. En á þessum 3 stöðum er Páll
að tala um komu eða fæðingu Krists.
Eiginlega þýðir orðið »kominn«, og er
sama sögnin, sem Jóh. notar í 1. kap.
14. v.: »orðið varð hold«; sama orð-
ið og er þýtt »kom« í Fil 2. 7. —