Bjarmi - 15.06.1927, Blaðsíða 5

B J A R M I
129
Ferðasaga frá Kína.
Eftir Ólaj Ólajsson kristniboða.
Sbanghai var fyrsti bærinn, sem
jeg kom til í Iíína. Hann stendur á
bökkum Yang-tsið-gjang og er nú
stærsti verslunarbær á Austurlöndum.
Þar voru margskonar Norðurlanda-
vörur á boðstólum. Góður markaður
væri þar fyrir margskonar íslenskar
vörur.
Það var ófyrirsjeð að jeg í þetta
skifti skrifa ykkur frá Shanghai. En
fyrir löngu benti þó flest í þá átt, að
útlendingar mundu um síðir hvergi
finna öruggan aðsetursstað í Miðkína,
Og svo fór.
Ætla mætti að jeg hefði frá mörgu
að segja eftir svo langt og viðburða
rikt ferðalag. En nú eru líkur til að
við komum heim í haust snöggva
ferð; verður ferðasagan nú styttri
fyrir það.
20. mars lögðum við á stað frá
Tenchow í Honan. Umsátrinu um
miðbæinn var ekki lokið. En fyrir
þrábeiðni okkar gaf herstjórnin ame-
rísku kristniboðshjónunum, sem þar
höfðu verið inni lokuð í fulla tvo
mánuði, fararleyfi. Voru þau látin
siga út fyrir múrinn, og lókum við
þar á móti þeim. Á meðan blakti
rauðakross flaggið við hún uppi á
múrnum og fyrir neðan, og heyrðist
ekki eitt skot. Göng höfðu verið
grafin gegnum húsaraðirnar beggja-
megin strætisins, alla leið inn að
múrnum, eins og gefur að skilja,
var jafnvel ekki hættulaust að hlaupa
yfir þvera götu. — Tveim dögum
seinna stóð enn þá einu sinni hræði-
legur bardagi í Tengchow. Miðbærinn
gafst upp og tvær þúsundir hermanna
voru handteknir.
Frá Tengchow til Laohokow er
tveggja daga leið. Um nóttina Ijetum
við berast fyrir í smáþorpi, en um
kvöldið frjettum við, að 100 ræn-
ingjar hjeldu til 9 km. þaðan. Fólk
var okkur mjög vinveitt, og rjeði
okkur eindregið frá að fara til Lao-
hokow. Okkur var heldur ekki ó-
kunnugt um, að mjög var farið að
bera á æsingum og útlendingahatri
þar, eins og í öðrum stórbæjum.
Nokkuru áður höfðu norsk kristni-
boðshjón verið svo óheppin, að fara
fram hjá samkomustað byltingamanna
í Laohokow. Elti skrillinn þau með
grjótkasti alla leið til kristniboðs-
stöðvarinnar. Hvað eftir annað hafði
fólk i hótunum við kristniboðana, og
algengt var að menn hrópuðu á eftir
okkur: »Útlendu djöflarl — Útlendu
hundarl — Niður með útlendingana!
— Niður með kristindóminn! —
Drepum útlendingana!«
29. mars lögðu svo allir kristni-
boðar Kínasambandsins á stað niður
eftir Han-gjang. Hvað eftir annað
hafði lconsúllinn ráðlagt okkur að
flýja til Shanghai eða Peking. Og svo
kom skeyti um að hjer um bil allir
útlendingar væru farnir frá Hankow
og öðrum verslunarbæjum við Yang-
tsið-gjang. í Nanking, næsta stórbæ
fyrir neðan Hankow, höfðu herir bylt-
ingamanna drepið marga útlendinga og
rænt þá öllu sem hönd á festi.
Við vorum 79 alls, (22 karlar, 30
konur og 27 börn), á tíu bátum.
Ekki þorðum við að láta mikið á
okkur bera. Á tveim stöðum safnað-
ist mikill fólksfjöldi á árbökkunum
og kastaði grjóti og moldarkögglum
á bátana. Einstöku menn voru okkur
mjög vinveittir; því góða fólki eiga
nú margir útlendingar líf sitt að launa.
Tvo daga lágum við um kyrt og
biðum eftir fleiri bátum ofan að. Á
svæði þar fyrir neðan, sem nam
fullri dagleið voru mörg hundruð
ræningjar beggja megin árinnar.