Bjarmi - 15.06.1927, Blaðsíða 7

B J A R M I
131
Jeg mun í næsta brjefi skrifa dá-
Iítið um horfur og viðliald kristin-
dómsstarfsins í Kína, um erfiðleika
safnaða og kristinna einstaklinga þar
og framtíðarverkefni trúboða og trú-
boðsvina. — Guðsbörn um allan heim
biðja nú meira fyrir trúbræðrum
sínum í Kína en nokkru sinni áður,
því hvergi í heiminum eiga kristnir
menn erfiðara afstöðu. — Rjett í því
að þetta er skrifað kemur fregn um
að skríllinn hafi grýtt kínverskan
prest í Honan. Úr öllum áttum koma
fregnir um kristindómsofsóknir, og
jafnframt um trúarþrek og óbifanlega
fastheldni ótal læiisveina Krists.
Það er einlæg ósk okkar að hverfa
aftur til Miðkína í haust. Fyrir því
eru þó litlir möguleikar eins og nú
er ástatt. —
Með einlægri kveðju og þakklæti
fyrir trúfast bænastarf.
Ykkar í þjónustu Meistarans,
Herborg & Ólaf ar Ólafsson.
Shanghai, China. 10. maí, 1927.
Sonur hins blessaða.
Niðurl.
Hann útskýrði fált, en
/ramkuœmdi mikið1).
Hann talaði fátt um göfgandi áhrif
vinnunnar, en sjálfur var hann óbreytt-
ur verkmaður fram að þrítugs aldri.
Hann útskýrði ekki freistingar, en
aleinn háði hann baráttu við freist-
arann í 40 daga og kom aftur »í
krafti andans«.
Hann þráttaði ekki um tilveru
Guðs, — hann mælti: »Hver sem
hefir sjeð mig, hefir sjeð föðurinn«.
Hann rökstuddi ekki sannanir fyrir
ódauðleika, hann reisti upp dauða.
1) Að nokkru úr bókinni »Krislus og
Indien«, eftir Stanley Jones.
Hann flutti ekki erindi um barna-
uppeldi, — hann benti á börn og
mælti: »SIíkum heyrir guðsríki til«.
Hann flutli engin heimspekileg rök
fyrir áhrifum bænagerðar, — hann
var sjálfur heila nótt á bæn, og kraft-
ur Drottins var með honum daginn
eftir til að lækna sjúka
Hann var ekki margorður um vald
andans yfir efninu, — en hann gekk
á vatni.
Hann mælti fátt um vináttu, en
hann grjet við gröf vina sinna.
Hann mintist ekki á kvenrjettinda-
mál, en eftir upprisuna birtist hann
konu á undan postulunum.
Hann flutti ekki erindi um jafn-
rjetti allra manna. — Hann læknaði
þá, sem allir forðuðust og borðaði
með þeim, sem margir fyrirlilu.
Hann skrifaði engar bækur, en það
sem hann skrifaði í hjörtu lærisveina
sinna hefir umskapað þjóðirnar.
Hann sagði: »Lærið af mjer«, og
fór svo í þjónsbúning og þvoði fætur
lærisveina sinna.
Hann sá skort, og gaf 5000 manns
að borða, hann sá sálarneyð, og mælti:
»Syndir þinar eru þjer fyrirgefnar«.
Hann útskýrði ekki tilveru djöfuls-
ins, en benti á veginn frá valdi hans.
Hann útskýrði ekki syndleysi, en
mælti: »Hver yöar getur sannað á
mig synd?«
Hann sagði að mannssálin væri
rneira virði en veröldin, — og fór
um ólgufullan sjó til að bjarga ólgu-
fullri sál og fó'rnaði þá lífi 2000
svína.
Regar aðrir voru efablandnir, mælti
hann: »Farið og kunngjörið það, sem
þjer sjáið og heyrið: blindir fá sýn,
haltir ganga, daufir heyra og dauðir
upprísa«.
Margir spurðu hikandi: »Hvað er
sannleikur?« Jesús sagði: Jeg er
sannleikurinn.