Bjarmi - 15.06.1927, Blaðsíða 13

B J A k M í
137
syndarinnar, kora sonur Guðs sjálfur
til jarðar, og með því að úthella blóði
sínu á krossinum, bar hann refsing-
una, og bætti fyrir syndasekt alls
heimsins.
Jeg trúi því, að sá, sem meðtekur
Jesúm Krist sem frelsara sinn, sje
andlega endurfæddur, og að þessi
endurfæðing sje eins ákveðin og veru-
leg og hin náttúrlega fæðing. Sá,
sem þannig er endurfæddur, hefir ný
rjettindi, hann sækist eftir nýjum
hlutum, hefir nýjar tilhneigingar.
Hann er sameinaður Kristi á andleg-
an hátt, eins og likaminn er sam-
tengdur holdinu, og mun lifa með
honum um alla eilífð.
Jeg trúi því, að enginn maður geti
frelsað sig sjálfur með góðum verk-
um eða með því að lifa »siðferðis-
góðu lífi«, sem menn nefna svo.
Góð verk eru þó hinn sjálfsagði
ávöxtur og hinn sýnilegi vottur trúar-
lífsins.
Jeg trúi því, að Satan sje orsök
að falli og synd mannkynsins, og að
uppreist þess gegn hinni rjelliátu
stjórn Guðs. Satan er höfðingi allra
»heimsríkjanna«, en honum verður
þó að lokum kastað í undirdjúpið.
Kristur kemur aflur í dýrð til
jarðar, til að ríkja, á sama hátt og
hann steig upp frá jörðu, og jeg bíð
eftir endurkomu hans dag frá degi.
Jeg trúi því, að biblfan sje Guðs
orð, vegna þess, að jeg finn í lifi
mínu, og annara, sem nota hana
daglega sem andlega fæðu, eins og jeg,
ummyndunarafl, sem leiðrjettir og
hreinsar vondar tilhneigingar, vekur
hjá mjer löngun til hins góða og
kennir mjer margt um rjettlæti Guðs,
sem þeir geta ekki vitað neitt um,
sem ekki nota biblíuna þannig. Hún
er eins sannarleg fæða fyrir sálina
eins og brauð er fyrir líkamann. En
helsta áslæðan fyrir því, að jeg trúi
biblíunni, er sú, að hún ein sýnir
mjer mitt eigið andlegt ástand, sem
engin önnur bók í heiminum getur
gert. Hún gefur rjetta lýsingu á eðJis-
fari mínu, og sýnir, að jeg var glat-
aður i synd minni og fjarlægur lifinu
í Guði. Jeg finn í henni dásamlega
samstæða opinberun frá 1. Mósebók
til Opinberunarbókarinnar, af persónu
Guðs, sem sýnir, að Guð er miklu
meiri en allar mínar hugsanir um
hann.
Hvers virði biblían er mjer, er eins
erfitt að lýsa og það væri, að gefa
ástæður fyrir kærleika minum til
föður míns og móður. — Hún opin-
berar Guð sem föður, sem skilur oss
fullkomlega, sem getur gefið oss vald
yfir tilhneigingum vorum og stjórn
yfir tilfinningum vorum, sem knýr
oss til þess að berjast gegn holdinu,
í staðinn fyrir að fyllast sjálfbyrgings-
skap. — Guð er fylling allrar speki
og allrar þekkingar. Honum get jeg
treyst, þótt jeg þyrfti að standa al-
einn frammi fyrir öllum heiminum«.
Þannig hljóðar vitnisburður þessa
merka og stórhæfa manns.
(Meira).
Að gefnu tilefni. Afgreiðslu blaða
er margoft ókunnugt um hvort kona, sem
blaðið kaupir, er gift eða ógift, og getur
það valdið broslegum miskilningi. Stund-
um er t. d. roskin ekkja, margra barna
móðir skrifuð: ungfrú, og 16 ára heima-
sæta skrifuð: húsfrú, og auðvitað heldur
heimasætan að þetta sje gert til að stríða
sjer, og segir liklega upp blaðinu. Væri
ekki snjallræði að skrifa allar konur fr.,
alveg eins og karla hr? Fr. er jafnvel
enn betri stytting en hr., pví að fr. má
lesa frú eða fröken, eftir því, sem hverj-
um þykir best við eiga; og þá losna líka
ungu stúlkurnar, sem kaupa blaðið, við
það ómak að skrifa alókunnugum ritstjóra
að hann eigi að hætta að skrifa sig fröken
þvi nú ætli þær að fara að gifta sig.