Bjarmi - 01.07.1927, Blaðsíða 10

150
B J A R M I
En það mun opinberast oss með
sannfæringu þess, sem sjálfur reynir,
eftir því sem oss auðnast að sýna
boðskapnum traust í líferni voru.
Því sagði Páll: »Takið háttaskiftum
með endurnýjungu hugarfarsins, svo
að þjer fáið að reyna, hver sje vilji
Guðs, hið góða, fagra og fullkomna«.
Og því sagði Jesús: »Sá sem hefir
boðorð min og heldur þau, hann er
sá sem elskar mig . . . og jeg mun
sjálfur birtast honum«. Petta er trú-
arskynsemin.
+
Thomas H, Johnson.
12 febr. 1870. — 20. mai 1927.
Hann var sonur Jóns Björnssonar,
bónda á Hjeðinshöfða í Þingeyjar-
sýslu, og konu hans Margrjetar
Bjarnadóttur, frá Fellsseli í Köldu-
kinn. Fluttist 9 vetra með foreldrum
sínum vestur um haf. Aldamóta-árið
tók hann fullnaðarpróf í lögum og
1907 varð hann þingmaður í Mani-
toba og sat á þingi 15 ár. Var ráð-
herra í stjórn frjálslynda flokksins1)
árin 1915 til 1922, og alment talinn
atkvæðamesti maður stjórnarinnar,
enda falin fjölmörg trúnaðarstörf.
Vinsæll var hann og virtur af öllum
löndum sínum, og heimili hans fyrir-
mynd, enda átti hann ágæta konu,
Áróru, dóttur hins góðkunna kaup-
manns Friðjóus Friðrikssonar i
Winnipeg.
1) Pað er eftirtektarvert að »Lögberg«
og »íhaldsmenn« í trúmálum eða kirkju-
fjelagsmenn landa vorra. vestan hafs
fylgja flestir frjálslynda stjórnmálaflokkn-
um; en þar á móti fylgir »Heimskringla«
og margir þeirra »frjálslyndu«, íhaldinu
í stjórnmálum.
Síra Björn B. Jónsson D. D. skrifar
langa minningargrein um Thomas
ráðherra 1 »Lögberg« 26. maí s. 1.
Getur liann þess, að hann hafi verið
»svo kirkjurækinn, að naumast kom
það fyrir að ekki gengi hann til tíða
hvern helgan dag, væri hann heima
og heill heilsu. I nær heilan fjórðung
aldar tilheyrði hann söngflokk Fyrsta
lúterska safnaðar«. — Fetta þættu
frjettir um stjórnmálamann og ráð-
herra á íslandi. — Útför sinni ráð-
stafaði Thomas ráðherra að öllu leyti
og baðst undan líkræðu. Æfilokin
voru fögur og áhrifamikil. Síra Björn
segir svo frá þeim :
»Bilaður á heilsu var Thomas H.
Johnson mörg hin siðustu ár, og
það miklu meira en flesta grunaði.
Hann vildi sem minst láta á því bera.
í fyrra sumar lá hann afar-þunga
legu og var þá gerður á honum mik-
ill holskurður. Hann hrestist aftur
og nokkurn part næstliðins vetrar
var hann við sæmilega heilsu og gat
sint verkum. En er á leið veturinn,
tók innvortis meinsemdin sig upp
aftur og fór þá geyst. Rúmfastur lá
hann í fimm vikur. Var honum það
fullljóst hvað fyrir lá, en hann varð
sem hetja við dauða sinum. Bjó hann
sig undir burtför sína sem sannkrist-
inn maður. Trúmaður hafði Thomas
H. Johnson verið alla daga og veitli
nú trúin frið og gleði, svo hann gekk
fagnandi móti dauðanum. Guðs orð,
bænin og kvöldmáltíð Drotlins voru
lionum sannnefndar huggunarlindir í
banalegunni. Þeir, sem með honum
voru sfðustu stundir lifsins, geta
aldrei gleymt þeirri hughreysti og
stillingu, sem hann sýndi í stríðinu.
Með sinni óbifanlegu hugarró ráð-
stafaði hann öllu. Konu sinni og
börnum og nánustu vinum gerði hann
skilnaðinn fyrir fram svo sársauka-