Bjarmi - 01.07.1927, Blaðsíða 13

B J A R M I
153
»En jeg býð yður, elskið óvini yðar,
— biðjið fyrir þeim, sem ofsækja yður«
------ hún bjelt áfram að tala upp úr
svefninum.
»Góða Helga, vaknaðu, hjálpaðu
mjer til að búa um sjúklinginn«,
sagði jeg.
»Sælir eru miskunnsamir, því þeim
mun miskunnað verða«.
»Það er satt«, sagði jeg. »Og nú
gefst þjer einmitt tækifæri til þess
að miskunna veikum manni, sem
leitar ásjár hjá okkur«.
— Loksins ,var bún vöknuð.
»Mig dreymdi svo yndislega«,
sagði hún. »Mig dreymdi frelsarann,
hann var að hlýða mjer yfir íjall-
ræðuna. Jeg var svo sæl i návist hans.
Öll óvild og kali hvarf, en innileg
samúð gagntók hjarta mitt, — æ —
en það var ekki annað en draumur!«
bælti hún við raunamædd.
Við ráðguðumst um hvár ætti að
húa um gestina.
»Veiki maðurinn verður að fá gott
rúm«, sagði Helga. »Jeg tek rúm-
fatnaðinn minn handa honum«.
Helga var fljót að klæða sig. Hún
spurði mig hvort jeg þekli geslina,
en jeg gaf lítið út á það.
»Jeg ætla að skreppa í fjósið eftir
nýmjólk handa honum«, sagöi hún.
Helga varð á undan mjer inn í
stofuna. Hún studdist við borðið og
horfði liöggdofa á Björn, sem lá al-
veg hræringarlaus, eins og liðið lík,
þar sem við höfðum lagt hann.
»Hvað gengur að honum?« spurði,
hún loksins.
Piltarnir sögðu henni hið sama og
mjer.
»Veslings maðurinn!« sagði hún
þá, og mjer varð innanbrjósts líkt
og stórum steini hefði verið velt frá
hjarta minu.
Við bárum hann í rúmið, sem
Helga hafði búið um með mestu
vandvirkni, eins og handa sínu eigin
barni. Jeg sá að hönd hennar titraði,
þegar hún hagræddi dúnsvæflinum
hans Nonna litla undir höfðinu á
Birni í Dal, og breiddi yfirsængina
úr rúminu sínu ofan á hann.
»Nú er nauðsynlegt að annar
ykkar sæki lækni«, sagði Helga og
sneri sjer til piltanna, »en hinn vakir
yfir inanninum í nótt«.
Piltarnir litu hvor á annan.
»Jeg get svo sem farið«, sagði
annar þeirra. »En jeg er hræddur
um að hestarnir okkar sjeu full-
þreytlir til þess, fyr en í fyrramálið«.
Helga þagði hugsandi, og jeg vissi
hvað fór í gegnum huga hennar.
Mjer kom það því ekki á óvart,
þegar hún sagði við mig:
»Eru hestarnir okkar ekki á næstu
grösum? Og Skjóni ný-jáinaður«.
Skömmu síðar reið pilturinn úr
hlaði á Skjóna, til þess að sækja
lækni.
Við gengum inn í herbergið okkar.
Drengirnir' sváfu og Jón litli bjelt
utan um hálsinn á bróður sínum.
Móðir þeirra seltist á rúmið hjá þeim
og horfði á þá með ósegjanlegri blíðu,
en tárin runnu án afláts ofan kinnar
hennar.
»Það eru feginstár, sem losa klaka-
böndin af bjarta mínu«, sagði hún.
»Guð veri lofaður!«
Prír guðfræðingar hafa nýlega
tekið embættispróf lijer við háskólann:
Eiríkur Brynjólfsson, ætlaður úr Reykja-
vík, fjekk I. eink,, en Ólafur Ólafsson úr
Eystri-Hrepp og Sigurður Gíslason úr
Vopnafirði fengu II. eink. — Enginn peirra
á neitt í »Straumum«.