Bjarmi - 01.09.1927, Blaðsíða 13

B J A R M I
185
inn í borgina. Clark fór með vin sinn
i þann bluta borgarinnar, þar sem
bann hafði aldrei komið áður. Þeir
gengu inn í lítinn samkomusal, en á
báðar hendur voru tveir stórir salir.
Þarna tóku þeir sjer sæti meðal fjölda
fólks, karla og kvenna, því að salur-
inn var troðfullur. Alt þetta fólk bar
það með sjer, að það væri »sorp
mannfjelagsins«, svo að Hardy hvísl-
aði að Clark: »Hvaða hola er það,
sem þú ert búinn að draga mig inn
í? Það er eins og öll afhrök veraldar
sjeu hjer saman komin«.
»Það er svo«, svaraði Clark stutt-
lega.
Þegar fundarstjóri var búinn að
syngja sálm og hiðja stutta bæn, þá
gekk fram maður einn hár og digur
og tók til máls með þrumandi röddu.
Hann talaði til þessara týndu karla
og kvenna; mál hans rann i stríð-
um straumi og var sem fossniður á
að heyra. Hann sárbændi þá, hann
lagði að þeim, hann skipaði þeim að
snúa sjer til Guðs.
Þegar hann hafði lokið máli sínu,
þá gengu tuttugu menn fram úr
hópnum. Stóri maðurinn kraup þá á
knje og bað þá fyrir þeim með svo
hjartanlega blíðum bænarrómi, að
tárin læddust fram í augun á Hardy.
Þeir Clark gengu nú út á götuna.
»Já, jeg skal kannast við það«,
svaraði Hardy, að jeg er búinn að
sjá merkilega sjón og heyra gagn-
orða afturhvarfsprjedikun en hvar er
kraftaverkið? Það hefi eg ekki sjeð«.
í*á mælti Clark: »Fyrir níu mán-
uðum var þessi maður sem þú
heyrðir tala, forsprakki i hverskonar
fjárhættuspilum og rummungsþjófur,
og sex sinnum hefir hann verið sett-
ur í ríkisfangelsið fyrir ódáðir. Öllum
sínum fjármunum hefir hann eytt í
drykkjusvalli og glæpalifnaði, en nú
stundar hann heiðarlega iðn; allar
sínar gömlu venjur hefir hann lagt
niður, og nú ver hann hverri tóm-
stund frá vinnu sinni til að bjarga
týndum mannskepnum. Nú er hann
guðrækinn og bænrækinn maður.
Nú fuliyrði jeg, að þessi maður sje
ljóst og lifandi kraftaverk nútímans,
engu minna kraftaverk en þau, sem
Kristur gerði á holdsvislardögum sin-
um. Gat nú nokkuð annað en yfir-
náttúrlegur, guðlegur kraftur gert
þennan taumlausa svallara og ódáða-
mann það sem hann er nú á þessu
kvöldi?«
Hary þagði við þessari spurningu
um stund, en síðan sagði hann:
bÞú hefir rjett fyrir þjer. Maður-
inn er bersýoilegt kraftaverk, eins og
hann er nú. Nú skal jeg aldrei framar
vera vantrúaður á það, að kraftaverk
gerist enn í dag«.
Að svo mæltu skildu þeir vinirnir,
samrýmdari en nokkru sinni áður.
B. J. ísl.
Ný bók.
J sköla trúarinnar. Minningarrit um
Ólafíu Jóhannsdóttur, 10 arkir, verð
3 kr. 50 aura, í Ameríku 1 dollar.
lítg. S. Á. Gíslason. — Sem kunnugt
mun flestum lesendum Bjarma, nær
æfisagan „Frú myrkri til l jóss“, sem
Ólafía Jóhannsdóttir skrifaði sjálf,
ekki nema til ársloka 1903. Hún ætl-
aði að skrifa aðra bók um dvöl sína
og starf í Noregi og átti að heita: í
skóla trúarinnar, en starfskraftar
hennar entust ekki lil þess. Af því að
jeg hafði átt stöðugt brjefaskifti við
hana meðan hún var í Noregi og var
mörgum íslendingum kunnugri um
hagi hennar þar í landi, fanst mjer
skylt að reyna að b:ela dálítið upp að
hún gat ekki sjálf sagt frá þessum