Bjarmi - 15.09.1927, Blaðsíða 7

B J A R M I
195
íslenski kristniboðinn
í Japan.
Jeg hjet ferðasögu frá Japan og
ætla ekki að gleyma því. En nú
finst mjer að jeg fyrst og fremst
verði að segja frá íslenska kristni-
boðanum í Japan, starfi hans og
starfskjörum þar. Hefir sáralítið ver-
ið um það skrifað til íslands. Býst
jeg því við að línur þessar verði
kærkomnar þeim kristniboðsvinum
heima a. m. k., sem ekki lesa »Sam-
eininguna«.
í sumarleyíinu okkar hjónanna í
fyrra höfðum við í hyggju að heim-
sækja íslensku kristniboðshjónin í
Japan. En við hættum við það vegna
þess, að í það ferðalag hefði farið
eins langur tími og hjeðan til íslands,
aðra leiðina a. m. k., og svo horfðum
við í kostnaðinn. Nú var öðru máli
að gegna, úr því við vorurn komin
til Shanghai hvort sem var.
Við lögðum á stað frá Shanghai
19. maí, með japönsku eimskipi. Leið
okkur eins vel á þriðja farrými og
nokkrum getur liðið á fyrsta, enda
voru líka farþegar fáir, og veður
indælt.
Sæbraltar strendur, skógi klæddar
eyjar, mjó sund og iaDgir firðir, koma
þjer eins og gamlir kunningjar fyrir
sjónir og bjóða þig velkominn til
Nippon, — Sóleyjar. Mun Japan vera
eitt af allra fegurstu löndum heimsins.
Frá Nagasaki, þeim bæ í Japan,
sem er næslur Kína, er ekki nema 5
tíma hraðlestar-akstur til Kurumc.
Síra Octavius Thorlaksson mælti
okkur á næstsiðustu járnbrautarstöð-
inni. En í Kurume vorum við um
kvöldið, 20. maí.
Kurume er allslór iðnaðarbær, (íb.
72 þús), á miðri Kyushu, sem er
syðst japönsku eyjanna. — G ár eru
liðin siðan jeg heimsótti íslensku
kristniboðshjónin í Japan í fyrra
skiftið. En þá voru þau í Nagoya,
stórum bæ á aðal eynni (Hondo)
norðarlega. Síðan þau komu til Japan
1916 hafa þau farið heim lil Canada
einu sinni, dvöldu þar þá tveggja ára
tíma. Væri óskandi að þeim hefði
gefist kostur á að heimsækja ísland,
en þangað hafa þau aldrei komið.
Síðan þau komu að heiman aftur,
fyrir tveim árum, hafa þau unnið
i Kurume.
Danskur kristniboði frá Ameríku,
sra. Winther, (sá er ritaði greinipa
um Pál Kanamori, sem nýverið stóð
i Bjarma), hóf trúboð í Kurume árið
1901. 25 ára afmæli safnaðarins þar
var hátíðlegt haldið nokluu áður en.
við komum. Safnaðarmeðlimir eru nú
ura 80. Mikil og hljómfögur klukka
var lálin í kirkjuturninn á afmælis-
hátíðinni, í þakklætis- og minningar-
skyni.
Töluverð hreyfing hefir komist á
síðan síra Octavius kom þangað.
Tala altarisgesta tvöfaldaðist sl. ár og
kirkjusókn liefir aukist um helming.
Heita má að kristniboðinn helgi
safnaðarstarhnu í Iíurume alla sína
krafta. En það miðar fyrst og fremst
að andlegu og efnalegu sjálfstæði
safnaðarins. Japanskan aðstoðarprest
mun hann fá í náinni íramtíð, er
full þörf á þvi. Tvær samkoinur eru
haldnar á sunnudögum. Sunnudaga-
skólinn er í miklum blóma. Á mið-
vikudagskvöldum er bænasamkoma.
Föstudagskvöldum er varið til að
undirbúa lærlinga undir skírn og
fermingu. En á fimtudagskvöldum
veitir kristniboðinn tilsögu í kristnum
fræðum á þeim heiðnu lieimilum,
sem þess æskja. Á meðan við vorum
í Kurume, held jeg varla að liðið hafi
| svo dagur, að kristniboðinn heim-