Bjarmi - 15.09.1927, Blaðsíða 8

196
B J A R M 1
sækti ekki bæði lærlinga og safnaðar-
meðlimi Er síra Octavius einstaklega
áhugasamur og duglegur kristniboði,
og verður eflaust mikið ágengt.
Eftirlit veitir síra Octavius safnað-
arstarfi í tveim öðrum bæjum, Amagi
og Hita. En á þeim stöðum báðum
eru japanskir prestar. þangað ekur
kristniboðinn í bifreið, sem kristni-
boðsvinir í Canada útveguðu honum.
Heimsóttum við báða þessa staði
Hita er einn sá alira fegursti staður
sem jeg hefi sjeð 1 Japan.
Jeg er eini íslendingurinn, sem hef
átt þvi láni að fagna að heimsækja
islensku kristniboðshjónin í Japan
o£ kynnast starfi þeirra nákvæmlega.
Tvo heitustu sumarmánuðina erum
við hjá þeim, í sumarbústað þeirra
að Nojiri, á Hondo, nokkru norðar
en Tokyo. Fyrir þenna ógleymanlega
indæla dvalartíma í Japan, fáum við
þeim hjónunum aldrei fullþakkað.
Kasiwabara. 15 Zake Napri, Japan.
25. júli 1927
Óla/ur Ólafsson.
rr.............. .....................................^
Hvaðanæfa.
Heima.
Hjálpræðisherinn kom hingað frá
Danmörku árið 1895. Fyrstu foringjarnir
voru tveir: Eriksen danskur, og f*or-
steinn Daviðsson íslenskur, ágætir menn
báðir. IIIa var þeini tekið af mörgum, og
pó vöknuðu tiltölulega flestir við starf
Hersins pau árin, sem hann var mest
iítilsvirtur af almenningi — Lítilsvirð-
ingin er horíin; gistihæli Hersins eru vin-
sæl og fjölsótt, einnig par sem sárfáir
sinna andlegu starfi lians. — Öll pessi ár
hefir Hjálpræðisherinn lotið Hernum í
Daumörku, verið sem cin grcin hans, og
aðalforingjarnir langfleslir vcrið danskir.
Hafa peir fiestir eða allir verið áhuga-
menn, en tungan hefir valdið ýmsum
erfiðleikum. Pá, sem sjeð hafa um út-
gáfu blaöanna og sálmakveranna, hafa
æði oft skort næga þekkingu á íslenskri
braglist, og því er margt af sálmunum svo
úr garði gert að óhugsandi er að peir
verði kærir mentuðum íslendingum. —-
Sömuleiðis hefir sú venja komist á, að
vera sí og æ að túlka ræður foringjanna
dönsku, á islensku, til stórleiðinda þeim,
er dönsku skilja, og engum lil blessunar,
því að oft eru túlkarnir í meira lagi
klaufalegir og hafa sumir vanið sig á
hreinasta hrognamál. Er pað raunalegt,
pví að fórnfýsi og trúardjörfung eiga þeir
oft miklu meiri en hinir, sem brosa að
málleysunum. Erfiður hefir jarövegur-
inn verið, margir hafa að vísu gefið til
líknarstarfs Hersins, en hinsvegar mun
hann hvergi i neinu landi hafa jafnfáa
meðlimi eftir fult 30 ára starf sem á ís-
landi, og einkum hafa sárfáir íslendingar
orðið foringjar í Hernum.
Nú eru pær breytingar að komast á,
að Herstarfið á íslandi fer undan yílr-
stjórn Dana. Síðasti danski yfirforinginn,
Kr. Johnsen, sem mörgum er góðkunnur
um alt land, fer til Danmerkur, en í
hans stað tekur við Árni Jóhannesson,
ættaður úr Hafnarfirði en hefir verið
flokksforingi í Danmörku í mörg ár.
Jafnframt hættir starfið hjer að lúta
Dönum, en hverfur undir Breta pannig
pó, að yfirforingi Hersins á Skotlandi
verður jafnframt tilsjónarmaður Hersins á
tslandi. Pætti mjer ekki óliklegt að sú
breyting sje að einhverju leyti Árna Jó-
hannessym að þakka, enda kemur hann
frá Englandi til ísla.nds. Hinsvegar er
mjer ekki ljóst hversvegna íslandsdeildin
getur ekki staðið sjálfstæð í beinu sam-
bandi við höfuðstöövarnar í Lundúnum,
en parf endilega að lúta yfirstjórninni í
Skollandi á leiðinni til Lundúna.
Bjarmi býður nýja foringjann velkom-
inn, en þakkar jafnframt peim, er fóru,
fyrir öll sáðkorn guðsrikis, sem þeir liafa
reynt að gróðursetja hjá þjóðinni, sem
margoft misskildi það sem síst skyldi.
Úlgefandi: Sigrurbjörn Á. Gíslason.
Prcntsmiðjan Gulenberg.