Bjarmi - 01.10.1927, Blaðsíða 5

B J A R M 1
201
trefjast fullkomins heilagleika af oss,
jarðneskum mönnum, því að það er
oss um megn. Nei, vjer viljum kapp-
kosta af fremsta megni að lifa svo
siðsömu lifi, sem frekast verður af
oss krafist með sanngirni, ög svo að
öðru leyti treysta föðurkærleika Guðs«.
Petta er sá kristindómur, sem
»tíminn« krefst, og slíka kristin-
dómsboðun munu tímans börn ætíð
láta sjer lynda. Og ef Guðs opinber-
uðu hjálpræðisráðstafanir hefðu verið
í samræmi við þessa fyrirmynd tím-
ans, þá befði Jóhannes áreiðanlega
ekki verið hálshöggvinn, nje Guðs
Sonur krossfestur.
En þá hefðum vjer víst ekki held-
ur átt neinn kristindóm.
Nei, látum oss slá því föstu, eitt
skifti fyrir öll, að það getur aldrei
komið til mála, að »tíminn« eigi að
gera sínar kröfur til kristindómsins,
eða að kristindómurinn beri að laga
sig eftir líðandi tírna. Því að hvað
yrði þá um binn fasta grundvöll,
sem mennirnir gætu fótað sig á, þeg-
ar timarnir og alt, sem þeim fylgir,
byltast og breytast?
Spurningin verður ávalt að vera
sú, hvað kristindómurinn heimti af
börnum tímans, en ekki hvers þau
krefjast af honum.
þá á ekki heldur að spyrja um
það, hvernig tímans börn vilja láta
prjedika, heldur hitt, hvernig Guðs
orð, þ, e. hvernig Guðs sjálfur krefst,
_að kristindómurinn sje boðaður.
Og vjer vituin það vel, að mann-
legt hyggjuvit hlýtur að hneykslast
og mannlegur vilji að verða mátt-
vana gagnvart lifandi kristindómi;
en vjer vitum það líka, að í sam-
visku mannsins fær sá kristindómur
ávalt staðfestingu. Og þegar samvisk-
an er orðin snortin af hjálpræðis-
opinberun Guðs, þá hættir hyggju-
vitið að hneykslast og viljinn að veita
mótstöðu, og þá hefir hjartað ekkert
að segja, annað en þetta; Guði sjeu
þakkir, sem gaf oss bjálpræðið í
Kristi Jesú!
K. U. Á. Jóh.
Kvöldbæn.
(Göniul, aðsend).
Ó, þú heilaga þrenning, faðir, sonur
og heilagur andi, þú guödómlega veru-
eining; jeg þin fátæk skepna keni nú fram
fyrir þitt heilaga auglit á þessu kvöldi
með kvöldoffur mitt, þakkandi þjer fyrst
og fremst alla föðurlega dagsins velgjörn-
inga, andlcga og líkamlega, mjer veitta.
Hver heíir snúið frá mjer grimd djöfuls-
ins? Hver hefir verndað mig fyrir voða
elds, tjóni vatna, æði villidýra og árásum
illra manna; í einu orði allri ógæfu lífs
og sálar? — Engiiin nema þú einn, trú-
fastur verndari ísraels. Blessað sje dýrðar-
fult nafn þ'itt að eilífu fyrir það alt.
Drottinn minn, nú er dagur úti, en
nótt komin, vertu þá blessaður gestur
og velkominn i nótt, kom þú blessaður
og bænheyr mig, voldugur og verndaðu
mig, heilagur og helgaðu mig, signaður
og svæfðu mig. Loka þú dyrum heimilis
míns með þínum ótta, svo að engir
vondir andar nje veraldarmenn brjótist
inn, mjer eða mínum til tjóns. Innmúra
þú eign mína, svo engin óheppni nje
slysni eyði þvi, sem þú hefir gefið mjer.
Ó, Jesús! trúfasti verndari allra læri-
sveina þinna, vak þú yfir mjer, loka þú
livílu minni með vernd heilagra engla
þinna, eins og þú íorðum gjörðir við
Tobías og Söru, svo að Asmódemus gat
þeim ekki grandað. Breið yfir mig bless-
un þína, undir mig elsku þína, legðu
hjálparhönd þína að höfði mjer, lokaðu
lijarta mínu fyrir illum freistingum, bæg
frá mjer ljótum hugsunum og erfiðum
draumum, — að jeg megi hvíldar njóta
undir vernd og varðveitslu helgrar þrenn-
ingar, og endurhrestur líta ljósan dag að
morgni, fær til góðra starfa. — Bænheyr
það, góður Guð, blessaður að eilífu.
Amen.