Bjarmi - 15.10.1927, Blaðsíða 2

206
B J A R M I
ef jeg hjeldi áfram að telja upp minn-
ingamar, sem Skagafjörður vakti. —
Eyjar, fjöll, ásar og heiðir, ár og
lækir, alt voru það góðkunningjar.
Það eitt sá jeg nýtt að gamlir skafl-
ar í Hólabirðu mynduðu stóran kross
í miðri íjallshlíð beint fyrir ofan
Hóla að sjá úr fjarðarmynninu. —
Mjer þótti »merkið« gott og óskaði
að krossinn viki aldrei frá hinu forna
biskupssetri Norðlendinga.
Á Sauðárkrók skildum við við
Brúarfoss og dvöldum 3 daga »á
Króknum«. Er þar um 660 manns
(100 betur en á Palreksfirði). En á
sumrin eru margir að heiman, ýmist
»út í Siglufirði« eða »frain í sveit«.
Par er kiistilegt fjelag ungra manna,
sem hefir bibliu-lestra-fundi að stað-
aldri á veturna, flestir voru fjelags-
menn fjarverandi, en eitt kvöldið
gátu þó forgörigumennirnir, sra Hálf-
dán prófastur Guðjónsson og skóla-
stjóri Jón Björnsson, náð saman 9
ijelagsmönnum til viðtals við mig. I
Þótti mjer ánægjulegt að hitta þá,
þótt tíminn væri ofstuttur til mikill-
ar viðkynningar. Par sá jeg í fyrsta
sinn aðalhvatamann að þessari fje-
lagsstofnun, S eingrím Benediktsson,
sem jeg hafði skrifast á við um trú-
mál árum saman. — Jeg hvatti fje-
lagsmenn til að starfa út á við og
þá sjerstaklega með því að stofna
sunnudagaskóla. Reynslan er alstað-
ar sú, að trúaráhugi ungra manna
þroskast bezt við einhver andleg
störf öðrum til heilla. Sama kvöldið
hjelt konan mín kvenna-fund, og
væri vel að það gæti orðið fyrsti
vísi að því, að K. F. U. K. kæmist
á fót á Sauðárkrók. — Kvöldið eftir
töluðum við bæði á fjölmennri sam-
komu í kirkjunni. Annars fór æði-
mikið af tímanum þessa daga í heim-
boð; gamlir og nýir kunningjar voru
nærri í öðru hvoru húsi, og ekki
hægt að koma til nærri allra þeirra
þessa þrjá daga.
Eins og lesendurnir kunna ef til
vill að muna, skrifaði »bóndi í Skaga-
íirði«, ádeilugrein í Bjarma 1. febr. s.
1. er hann nefndi »Gömul guðfræði
og ný«, og í vor skrifaði sami mað-
ur mjer harla þungort brjef út af pjesa
sra Gunnars í Saurbæ. »Jeg var að
hugsa um skrifa gegn honum í blöð-
íd«, sagði hann, »en hætti við það,
því að jeg yrði líklega svo þuDgorð-
ur að málssókn gæti af því risið«.
Nú lá þessi bóndi, Eiríkur Guð-
mundsson frændi minn frá Vallholti
al varlega veikur í sjúkrahúsinu á
Sauðárkrók, en óbreytlur var áhugi
hans og gremja yfir trúarhringli. —
Jeg var að búast við að hann yrði
mjer samskipa suður, en þegar
jeg kom til Sauðárkróks á heimleið
aftur, frjetti ]eg að hann væri nýlega
andaður. Vel hafði hann búist við
dauða sínum og ráöstafað öllum eig-
um sínum áður en haDn dó.
En mikill var þar harmur kveðinn
að aldraðri móður hans, og sárt að
geta ekki einu sinni tekið í hönd
hennar til samúðar.
Margt heyrði jeg af kirkjumálum
Skagfirðinga bæði þessa daga og sið-
ar. Eru kirkjur þar harla misjafnt
sóttar og ýmislegt fleira öðruvísi
en æskilegt væri; en Ijúfast væri mjer
að skrifa langt mál um Ábæjarkirkju
ef rúm Ieyfði. Sóknin er ekki nema
3—4 bæir, minnir mig, en þó endur-
reistu þeir kirkju sína með mikilli
rausn og fórnfýsi fyrir fám árum.
Björn Hafliðason, bóndi í Saur-
bæ í Kolbeinsdal, sólti okkur á 4
hestum gráum til Sauðárkróks og
lánaði okkur þá í 4 daga meðan við
vorum að »húsvitja« á æskustöðvum
mínum.
Sra Guðbrandur í Viðvík hafði
sýnt mjer þá vinsemd að boða messu