Bjarmi - 15.12.1927, Blaðsíða 7

B J A R M I
243
En hvað væri eiginlega gert, ef aldrei
væri byrjað, nema vera viss um að
geta fullkomnað það. Hvað mörg tún
væru sljett, ef aldrei hefði verið sljett-
uð flöt, nema vera viss um að geta
sljeltað alt túnið? Og hvað kemur
það málinu við, hvort jeg nýt þess
eða hinn? Alls ekkert. Aðalatriöið er:
Að hjálpa Guði til að fullkomna mig
og þig í sínum kærleika. Nei, ekki
einn eða tvo; heldur alla, alla. .
Ef við höldum að það sje nokkuð
nema vani, eða til að þykjast, að
vera að hafa presta, kirkjur, organ-
leikara, og söngfólk, þá er það síður
en svo sama, hvernig kirkjan lítur
út, hvernig hljóðfærið er, hvernig
leikið er á það, eða hvernig söngur-
inn er. En ekkerl af þessu er hægt
að gera svo í lagi sje, nema hafa
mikla peninga til þess, nenia að mað-
ur eða menn geti fórnað tíma sínum
og kröftum til að bera það uppi með
prestinum.
Ef þess vegna kirkjan er nauðsyn-
leg til viðhalds kristninni í landinu,
þá þarf hún að hafa fje, margfalt
við það sem hún nú heflr, því hún
er snauð, hún er hornreka í því til-
liti. Við getum því ekki ekki látið
undir höfuð leggjast að afla henni
fjár, og gera volduga í því sem öðru.
En til þess er engin leið færaii eða
betur við okkar hæfl en sú, sem jeg
hefi hjer bent á.
Við getum ekkert betra géit, en að
styðja þá stofnun, kirkjuna, og gefa
þeirri hugsjón byr undir báða vængi,
sem getur hjálpað henni í þvf mikla
verki, að skapa í okkur hieint hjarta.
E r i n d i, ádeilur, frjettir, vinaminn-
ingar o. fl. greinar bíða fram yfir ára-
mótin.
Ef Guð lofar verður j ó 1 a b 1 a ð i ð
aö ári miklu stærra en nú.
(?- ==-—...........- ............. ^
Hvaðanæfa.
vs ..... ....... ......- 4
Hallgrímskirkjan. Á prestastefn-
unni 1916 flutti prófastur Borgfirðinga,
sra Jón Sveinsson, tilmæli hjeraðs-
fundar um að preslastefnan beindist fyrir
pví, að aflað yrði almennra samskota, til
að reisa Hallgrími Pjeturssyni minningar-
kirkju í Saurbæ á Hvalljarðarströnd. Var
pví vel tekið, en pó frestað framkvæmd-
um uns sjeð væri, hvað hlutaðeigandi
söfnuður vildi i málinu. Vorið eftir gat
sra J. Sv. skýrt frá pvi, að söfnuðurinn
lofaði að leggja til 5 púsund kr., o'g sam-
pykti pá prestastefnan áskorun til allra
presta landsins, að safna fje tif slíkrar
kirkju í sambandi við siðbótar-afmælið
pá um haustiö.
Á prestastefnunni 1918 skýrðu ýmsir
prestar frá, að peir hefðu aldrei fengist
við jafn ánægjulega fjársöfnun; á mörgum
beimilum hefði hver maður, ungur sem
gamall, beðið um að sitt nafn kæmist
»á lislann«. Komu 200 til 300 kr. úr
mörgum prestaköllum, en pví uær ein-
göngu pó úr prestaköllum peina presta,
sem sótt höfðu sýnódus 1917; hinir virt-
ust flestir ekkert liafa skift sjer af málinu.
Síðan hefir verið hljótt um petta mál.
Stöku maður heflr að vísu gefið »til
Hallgrimskirkju í Saurbæ«, og er sjóður
hennar nú um 13 pús. kr.; mætti væntan-
lega teljast nokkuð yflr 20 pús., pegar með
er talið 5 pús. króna loforð sóknarmanna
og kirkjan sjálf, sem nú er í Saurbæ.
Par sem pað er samt engan veginn
nóg til að reisa sæmilega minningar-
kirkju, og ekki vanvirðulaust að láta
petta mál bíða önnur 10 ár, lietir pró-
fasturinn í Saurbæ, sra Einar Thorlacius,
fengið ýmsa raenn til að ganga i nefnd
með sjer til að hrinda málinu áleiðis.
Er lilætlunin að leitast við að safna
öllu pví Ije er parf, líkl. um 15 pús, kr.,
á næsta ári, og er vonandi að pað takist.
Frú Halldóra Bjarnadóltir í Háteigi, Rvík,
ritstj. »Hlínar«, er fjehirðir nefndarinnar,
og tekur pví við öllu samskotafjenu, en
ljúft er ritstj. Bjarma að annast pá milli-
göngu, eins og hverjum öðrum nefndar-
manni, ef um er beðið.
Væntanlega taka isl. blöðin í Winnipeg
við gjöfum Vestur-ísleudinga í pessu