Bjarmi - 01.02.1928, Blaðsíða 1

BJARMI
= KRISTILEGT HEIMILISBLAÐ =
XXII. árg.
Reykjayík, 1. febr. 1928
4. tbl.
„Náð sje með yður og friður frá Guði föður vorum og Drotni Jesú Kristi“i
I. Kor. 1, 3.
Aðalmunur
gamallar og nýrrar guðfræði
Erindi flutt á sóknnrnefndafundi í Rvík
10. október 1927.
Af Sigurbirni Á. Gíslasyni.
Smáleturskaflarnir eru þó siöari viöbót.
[Niðurl.].
Frá minu sjónarmiði sjeð.er miklu
meiri trygging fyrir þvíaðandi Krists
hafi ráðið hjá persónulegum vinum
og lærisveinum Krists, höfundum
Nýja testam.; en að hann hafi þegar
fengið full yfirráð hjá hverjum leit-
andi nútfðarmanni, sem lítur í bifl-
íuna. — Tungumálaþekking eða ann-
að það, sem vjer köllum »lærdóm«,
hefir a. m. k. aldrei verið nein trygg-
ing i þeim efnum.
Enda sannar öll reynsla að með
þessari kennisetningu (hún mundi
kölluð »kredda« eða »dogma« hjá
öðrum) er leiðin opin að því, að
hver einstaklingur hafni og velji af
eigin geðþótta því sem ritningin flyt-
ur. Og þegar hin svo kallaða trúar-
meðvitund á að vera mælikvarðinn
við skýringu ritningarinnar sýnir
reynslan að hlutdrægni sest í hásæti.
Skynsemistrúin gamla hafnaði öllu
því í ritningunni, sem henni þólti
óskiljanlegt eða gagnstætt »sinni
skynsemi«, en nýja guðfræðin bafnar
öllu því, sem henni finst gagustætt
»trúartilfinningu sinni«. Og þar sem
tilfinningar manna eru enn sundur-
leitari en skynsemi þeirra, verður
skiljanlegt að nýguðfræðingar fari
miklu dreifðar en gömlu skynsemis-
trúarguðfræðingarnir.
Eldri stefnan er ekki mótfallin ó-
hlutdrægum biblíurannsóknum, hvort
sem um sögu einstakra biblíurita,
teksta þeirra eða skýringu er að ræða,
en það telur hún hlutdræga rann-
sókn er guðfræðingar eða aðrir
hafna hverju því í ritningunni, sem
þeim þykir ótrúlegt, geðjast ekki að,
eða geta ekki samrýmt við þær hug-
myndir, sem þeir áður hafa gert sjer
um trúmál.
Jeg skal nefna litið dæmi, eitt af
ótal, til að skýra þetta: í*að er mað-
ur staddur hjá guðfræðisprófessor og
talar við hann um eilífa ófarsæld.
Prófessorinn reynir að draga úr vitn-
isburði ýmsra ritningarorða, sem
virðast styðja hana og notar þar til
málfræðilegar skýringar. — Um það
er ekkert að segja. Málfræðilegar
skýringar eru engin stefnumál.
Loks segir gesturinn: »En Kristur
sagði þó um Júdas: Betra væri þeim
manni að hann hefði aldrei fæðst.
CMatth. 26. 24. og Mark. 14. 21).
Pk svaraði prófessorinn: »Jesús hefir
aldrei sagt það«. — »Af hverju vitið
þjer það?« spurði gesturinn, »vanta
orðin í eitthvert handrit?« Nei, ekki
var það, — en prófessornuin þóttu
þau »koma í bága við trúartilfinn-