Bjarmi - 15.02.1928, Blaðsíða 4

44
BJARMI
heiðina«, en þegar frá er skilin ein
brött brekka, var þar ekkert. sem
minti mig á »keiði«, því að jafn-
skjólt og upp er komið, liggur leiðin
um dal niður að Dýraflrði, beint á
móli þingeyri, varla meira en tveggja
stunda reið milli bæja og vegur al-
staðar greiðfær. Lögferja er yfir fjöið-
inn, og allítt að flytja hesta með sjer
á flatbotnuðum bát. — Þarf þá öll
ferðin milli Þingeyrar og ísafjarðar
ekki að taka nema 6 stundir, og
leyfi jeg mjer mikillega að ráðleggja
skemtiferðafólki, sem fer með strand-
ferðaskipum, að fara þessa leið. Það
er ólíkt skemtilegra en sjóferðin. —
Og komi skipið við á Dýrafirði í
norðurleið, er vandalítið að ná því
á ísafirði.
Sbröð- Venjulegast dvelst skipum
nrlun. svo ^ fsafirði, að farþegj-
um væri óhætt að leggja lykkju á
leið sína, og fara riðandi út að Núpi
til að sjá Skrúð, eða trjágarð sra
Sigtryggs Guðlaugssonar. Jeg befi, því
miður, gleymt svo miklu af þvi, sem
jeg kunni einu sinni í grasafræði og
enga garðrækt lært, að jeg treysti
mjer ekki til að lýsa þeim garði, svo
nokkur mynd verði á. — En forviða
varð jeg að geta þar gengið um heill-
andi trjálundi, fá þroskuð jarðarber
og sjá alls konar nytsemdar-juitir,
er gátu svalað þorsta sínum í sól-
skini við úða frá gosbrunni. Jeg dáð-
ist að þolinmæðinni, nærgætninni og
atorkunni, sem gróðursett hafði þenna
reit í öðru eins haglendi, illa grónar
gamlar skriður umhverfis og skjólið
ekkert annað en það, sem manns-
höndin hafði gert með traustum
görðum. — Alls sóma ann jeg þeim,
sem »klæða landið« í skjólasömum
árgæskusveitum, — en tvöfaldar
þakkir eiga þeir skilið, sem sýna i
verki að blómlegan »lystigarð« má
gróðursetja á harðbölum og skriðum
útnesja.
Ef vegir valdhafanna hefðu legið
norðanvert við Dýrafjörð, þykist jeg
viss um að sra Sigtryggur hefði fyrir
löngu fengið mikla viðurkenningu
fyrir Skrúð einan, og hefir liann þó,
eins og þjóðkunnugt er, starfað að
fleiri nytsemdarverkum en að gróður-
setja Skrúð. Það þarf ekki að segja
frá því, að hann er mjög áhuga-
samur prestur og ágætur skólastjóri
við unglingaskólann, og hefir þar
sýnt sömu fórnfúsa þolinmæði og
hagsýni sem i Skrúðnum.
t*ar eð heyrn hans er farin að bila
og aldurinn orðinn 65 ár, ætti hann
sannarlega skilið að fá full embætlis-
laun það sem eftir er, þótt hann
losnaði við langa og erfiða annexíu-
leið út að Sæbóli, en gæli varið öll-
um kröftum sínum við skólann og
Skrúð.
Oft er gestkvæmt á sunnudögum
að Núpi, koma þá hópar Vestfirðinga
á batuin eða riðandi, til að skoða
Skrúð. Eiga prestshjónin þá mörg
spor inn í garðinn, og mörg stundin
fer í það fyrir þeim. Jeg sagði við
sia Sigtrygg, að honum veitti ekki af
að taka inngöngueyri af slíku ferða-
fólki eða setja peningakassa við
garðshliðlð, til að fá eitthvað fyrir
ómök sín og garðinum til viðhalds,
en ekki tók hann mikið undir það.
Þó gefur einstaka komumaður garð-
inum, eins og skólaskýrslur Núps-
skólans ber með sjer, en ekki er það
mikið á móts við allan kostnað sra
Sigtryggs vegna garðsins.
Byggingar eru miklar á Núpi, eftir
því sem gerist á sveitabæjum. Skóla-
hús tvö, kirkjan og íveruhús Kristins
bónda Guðlaugssonar, er býr þar á
eignarjörð sinni, en presturinn er
búlaus. — Mjer fanst bera alt of lítið
á kirkjunni, enda er hún fátæk og