Bjarmi - 21.02.1928, Blaðsíða 7

B J ARMI
55
Bókin hefir 96 dæmi og sýnishorn
af eldri og yngri kirkjulegum söng.
Eins og getið var hafa ýmsir fleiri
á Norðurl. (og á Þýskal.) barist fj'rir
þessari umbót kirkjusöngsins. Mun
Th. L. hafa orðið einna mest ágengt.
Mætt hefir hann mótspyrnum all-
miklum, en hrakið þær — stundum
nokkuð hvatskeytlega, og með þeim
orðum, að manni verður að brosa.
Framan af lagði hann krafta sina
í það, að kynna sjer sem vandlegast
sögu og efni, — lifði og ljek sig inn
í gamla sönginn. En á efri árum
sínum tók hann sjálfur að semja lög
í hinum forna kirkjustil og leggja
þjóðkvæðalögin til grundvallar. Árið
1918 kom að fullu út sálmalagabók
hans: »Dansk Kirkesanga með rúml.
200 númerum. Er þar bæði gamalt
og nýlt. Eru þar mörg lög fögur:
skrýða efnið (sálmana) í trúargleði
og innilegleika. Og sama má segja
um þau sálmalög hans, sem birst
hafa síðan, þvi að hann vann með
fullum kröftum til hins síðasta.
Lög við tónslög ráöhúsklukkunnar,
sem hver, er kemur til Kmh., blýtur
að taka eftir, samdi Th. L.
Hann var gagntekinn af andagift
Grúndtvigs og samdi mörg lög sín
við sálma hans. Hann bar iunilega
lotningu fyrir tign og helgi guðs-
þjónustunnar. Þar var honum fyrir
öllu viðtalið við Guð með orðum
frá einlægu hjarta i búningi hinnar
mest samsvarandi og fegurstu listar.
Á 60 ára afmæli hans var af fylg-
ismönnum hans stofnað fjelag »Dansk
Kirkesang«, sem ber nú fram stefnu
hans í kirjusöngnum. Útlit er fyrir
að hún sigri um sinn.
* *
*
Oft hafa mjer, við athugun starfs
Th. L. og skoðanabræðra hans, kom-
ið í hug »gömlu lögina vor íslend-
inga. Er rjett af oss að láta þau
falla í gleymsku og glötun? — f*að
skal ekki rætt hjer að sinni, en at-
hugi þeir, sem geta. S. G.
Frá Scoresbysundi.
Trúboðsfjelagið danska (D. M. S.)
sendi í fyrra jólagjafir til barna og
og fullorðna á hinni nýbygðu ný-
lendu Grænlendinga við Scoresbysund
á norðausturhorni Grænlands. Sra
Seier Abelsen, prestur nýlendumanna
þakkaði gjafirnar í brjefi því, sem
hjer fer á eftir og Dansk Missions-
blað birti. Víkur hann og að gestrisni
ísfirðinga, þegar grænlenski nýlendu-
hópurinn gisti ísafjörð sumarið 1925
á leið sinni norður, og þykir því
tilhlýðilegt að brjefið birtist íslensk-
um lesendum.
»Jólagjafirnar, sem trúboðsfjelagið
sendi komu sjer einkarvel, sjerstaklega
þar sem lítið var um slika hluli hjer
á staðnum. Á jólunum í vetur út-
bjuggum við jólatrje þannig að við
bundum hríslur við stöng og
prýddum svo með kertum. Okkur
tókst nú ekki allskostar vel að út-
búa »trjeð« vegna þess hve lítið er
hjer um hríslur og allan trjávöxt, en
börnin urðu nú samt mjög ánægð
með »jólatrjeð« okkar.
Ef trúboðsfjelagið sæi sjer fært,
vildi jeg mælast til þess að það sendi
okkur tilbúið jólatrje fyrir næstu jól,
og gætum við þá notað það næstu
árin. Trjeð mundi þegið með þökk-
um hve svo lítið sem það væri.
Á siðasta hausti þjáðust nýlendu-
búar mjög sökum veikinda og dóu 4
fullorðnir. Nálega alt fullorðna fólkið
lagðist, en sem betur fór varð legan
skammvinn. Orsökina að þessum
veikindum verður að rekja til hinna
ljelegu húsakynna.