Bjarmi - 01.03.1928, Side 1
BJARMI
- KRISTIL EGT HEIMILISBLAÐ
XXII. árg.
Reykjayík, 1. raars 1928
8. tbl.
„Þinn eigin munnur sakfellir þig“. — Job. 15, 6.
Margt er nú skrafað.
Eftir sra Gunnar Árnason.
Með síðasta pósti var mjer sent
það tölublað Alþýðublaðsins, sem
út kom um jólin. Kalli það hver
sem vill jólablað, — jeg get það ekki.
Rað mætli þá eins segja, að »Brjef
til Láru« væri kristileg hugvekja. En
alveg óvart hefir ritstjóra blaðsins
tekist að setja mann hugsandi með
þessu tölublaði — knúð mann til
alvarlegrar íhugunar um kristindóm-
inn og kirkjuna. Þó það áreiðanlega
hafi orðið ósjálfrátt, er þetta blað að
likindum merkilegasta blaðið, sem
kom út á árinu sem leið. Pví hepn-
ast nefnilega næstum fullkomlega að
ná, í einu tilliti, ekki að eins ætlun
»SpegiIsins«, heldur því sem er hlut-
verk allra blaða, að vera spegilmynd
þjóðlífsins og rödd þjóðfjelagsins. Að
því undanskildu, að hin sanna mynd
og raust kirkjunnar kemur hvergi
fram í þessu Alþýðublaði, er það
afar merkilega sönn og rjett spegil-
mynd trúarskoðana og trúarumræðna
þeirra, sem ríkjandi eru í landinu.
t*að er eins og fullur pottur af þeim
andlega hrærigraut, sem altaf og al-
staðar vellur á því sviði.
Fremst í blaðinu er hálfgildis hug-
vekja, sem nefnist »Að sólhvörfum«.
Af henni er það helst að ráða, að
höfundurinn fylli þann hópinn, sem
án þess að trúa á Krist nje aðhyll-
ast kirkjuna, viðurkennir að siða-
kenning Jesú sje fögur, svo ekki sje
meira sagt, og væri jafnvel æskilegt
að hún ryddi sjer sem mest til rúms
í mannshjörtunum, sem raunar sjeu
litlar líkur til að nokkurn tlma verði.
— Næst er grein eftir dr. Helga
Pjeturss, sem lýsir skýrt aðalefni
kenningar hans, og er hún nú alkunn
orðin. — Pá er smásaga, er ásamt
fieiri sögum í blaðinu, gefur ekki
annað til kynna, en blábera efnis-
hyggju í andlegum skoðunum. Hins-
vegar má þess geta, að einar tvær
smásögurnar bera rjett að eins sjáan-
legan vott þess, að höfundarnir kunni
að hafa einhvern trúarsnert og telja
að svolítill sannleiksvottur geti verið
i kenningum kirkjunnar. En það
kemur svo lítið og óljóst fram, að
vel má vera, að það stafi fremur af
tilfinningu þeirra fyrir þvi, sem þeim
finst skáldlegt, en hinu, sem jeg
nefndi. — Fyrst i síðari hluta blaðs-
ins er svo grein eftir sra Gunnar
Benediktsson í Saurbæ, sem heitir:
»Postullega trúarjátningin og helgi-
siðabók islensku þjóðkirkjunnar«.
Þarf ekki annað en höfundarnafnið
til fullvissu um, að hún muni vera
ósvikið merki »nýguðfræðinnar« svo-
nefndu. — Litlu síðar er loks önnur
grein eftir Sigurjón Jónsson, og er
um »bænir«, frá sjónarmiði guðspek-
spekinnar.
Nú er óefað öllum skiljanlegt, að
það er sannarlega merkilegt plagg
þetta Alþýðublað, sem kom út á ís-