Bjarmi - 01.03.1928, Blaðsíða 5

B J A R M I
61
við hina heilögu athöfn, og engin
móðir flekast þar til að játa meira en
hún vill, fyrir hönd barnsins. Spurn-
ingin girðir einmitt, eins og allir
hljóta að sjá, fyrir það. Með henni
er það ljóslega lagt fyrir foreldrana,
hvað til þess þurfi, að barnið hljóti
skirn, og hvað skírnin merki — og
þeim er jafnframt í sjálfsvald sett,
hvort þau vilja hlíta þvi eða ekki.
Ef þau vilja það ekki, geta þau látið
barnið vera óskirt. Sjera G. B. gerir
ráð fyrir að aldrei eigi það sjer stað,
að foreldrar vilji láta skira barnið
til annarar en sinnar eigin trúar, og
því sje auðvitað að óheilindi skapist,
ef móðirin svarar »>já« við spurning-
unni, án þess sjálf að fallast í öllu
á trúarjátninguna. — Jeg mótmæli
því. — Það kemur oft fyrir, að hjón
eru sitt hvorrar kirkjudeildar, og
þeim kemur saman um að láta skíra
barn sitt til annarar hvorrar þeirra,
án þess að þar sje um nokkur óheil-
indi að ræða. Eins finna vantrúuð
hjón oftsinnis með hrygð til trúleysis
síns og vilja gjarnan láta skíra barn
sitt. Já, óska þess heilt að það megi
öðlast þá trú, sem trúarjátningin
gerir grein fyrir, þó þau finni að
þau sjálf eigi hana ekki. — Þó sjera
G. B. ríði geyst úr hlaði, eru allar
jóreyksgusurnar fljótar að falla niður
— eins og alt moldryk. [Frh.J.
Leiðrjetting. Missögn nokkur hefir
orðið í 6. tbl. Bjarma, þar sem minst er
á ætt Kristínar sál. Bóasdóttur. Par stend-
ur: Móðir hennar var Sigurbjörg Halldórs-
dóltir, Jónssonar, bróður síra Hallgríms
á Hólmum í Reyðarfirði, — Halldór var
ekki bróðir síra Hallgríms, heldur frú
Kristrúnar konu hans, merkrar ágætis-
konu, sem Kristrún sál. Bóasdóttir var
heitin eftir,
Æskan og dauðinn.
[Pótt margur deyi ungur, finst flestum
að æskan og dauðinn eigi litla samleið,
og engum sje jafn erfið heimsókn dauða
sem fólki í blóma lífsins. Pó getur Kristur
veitt trúuðum æskumanni þrek til að
bjóða dauðann velkominn. — Hjer er eitt
nýtt dæmi þess].
Hann hjet fullu nafni Hans Kristján
Sætram og átti ekki langa sögu, því
veikindin settust snemma að honum,
Hans Kristjáu^Sætram.
og eftir 7 mánaða baráttu kvaddi
hann þennan heim seint í ágúst s. 1.
sumar, þá rúmiega 18 ára að aldri.
En foreldrarnir, Sivert Sætram og
Kristín Hansdóttir, búsett nú í Rvík,
muna margt ógleymanlegt um dreng-
inn sinn, sem altaf var þeim gleði-
efni, og þó ef tii vill aldrei frekar,
en þegar tárin hrundu tíðast og dauð-
inn stóð við dyrnar.
Er það sem hjer segir skláð af
vörum móður hans, og birt með leyfi
foreldranna, til íhugunar þeim les-
endum, sem hugsa um að brottförin
bíður bæði þeirra sjálfra og ástvina
þeirra.