Bjarmi - 07.03.1928, Side 6

70
BJARMI
eða aldrei heíir önnur eins firra sjest
á prenti — og það eftir mentaðan
mann, Það er næstum broslegt, að
leika sjer að því að hrekja aðra eins
endileysu. Og þó er líklega rjett að
gera það, af því sjera G. B. á hlut
að máli.
Postullega trúarjátningin er engin
og á ekki að vera nein trúfræði eða
barnalærdómsbók. Hún er einskonar
minningargrein um höfuðtrúaratriðin,
og sem þess vegna er því betri, sem
hún er styttri, svo hún sje þess auð-
lærðari og minnisstæðari. Sambandi
hennar við trúarlærdómana má líkja
við kapítula-yfirskriftir bókar. Eða
það má kalla hana nokkurs konar
stafaheiti eða skammstöfun. t*ess
vegna er hún eins og þula fyrir þeim,
sem ekki kunna skýring hennar, en
þeim, sem kunnugir eru trúarlærdóm-
unum er hún bæði auðskilin og
handhæg, til að minna á þá og játa
þá, í eins stuttu máli og framast má
verða. Þetta sjest glögt á því, að þá
fyrst eru börnin látin játa hana,
þegar þau hafa lært trúarlærdóminn.
Pá, en ekki fyr, geta þau samsint
henni og kemur hún þeim að haldi.
Og nú fer skekkjan hjá sjera G. B.
að verða öllum auðskilin. Tökum
aðra og þriðju greinina, sem hann
fer aðallega orðum um. Hvaða
mannsbarn — annað en sjera G. B.
— sem lært hefir kverið sitt og
biblíusögurnar, veit ekki, að þegar
sagt er: »Jeg trúi á Jesúm Krist,
hans einkason, Drottinn vorn, sem
getinn er af heilögum anda, fæddur
af Maríu mey« — sem veit ekki,
segi jeg, að þá er átt við alt, sem
vjer vitum af ritningunum og leið-
sögn heilags anda um guðlegt og
mannlegt eðli Drottins vors, og það
sem oss er kunnugt um jarðlíf hans,
þar á meðal um kenning hans og
kærleiksboðun. Og þegar sagt er að
vjer trúum á hann, sem »var pindur
undir Pontíusi Pílatusi, krosssfestur,
dáinn og grafinn« — hvaða kristinn
maður veit þá ekki — nema ef vera
skyldi sjera G. B. — að þar er meðal
annars átt við fórnardauða Krists?
Ekki einn! Og sama máli gegnir um
þriðja atriðið, sem sjera G. B. nefnir.
Með orðunum að Jesús hafi risið
upp frá dauðum og sitji við hægri
hönd Guðs, er svo skýrt kveðið á
um það, sem frekast þarf fyrir þá,
sem hafa numið kver og biblíusögur,
að Jesús lifir og starfar með kristni
sinni alt til enda veraldar.
Það er helst að skilja á sjera G. B.
að þegar talað er um það í þriðju
grein, að vjer trúum á heilagan anda,
ætti að telja upp allar náðargjafir
hans, að minsta kosti minnast á
bænina. En þessu er svarað með því,
sem áður er sagt um eigind trúar-
játningarinnar. Kristnum manni, sem
uppfræddur er í trúnni, er nóg að
játa trú sína á heilagan anda, um
leið kemur honum ósjálfrátt í hug
alt, sem hann veit um hann og verk-
anir hans. Ef farið væri að telja þær
upp, myndi það æra óstöðugau og
gera trúarjátninguna að trúfræði.
Sjera G. B. neitar að hægt sje
aö trúa á kirkjuna. En það er nú
einmitt svo, að vjer getuin ekki til
fulls þekt og bent á hina »heilögu,
almennu kirkju«. En vjer trúum á
hana — trúum að hún sje til meðal
allra hinna mismunandi kirkjudeilda,
og nái jafnt til hinna eiginlegu læri-
sveina Krists hjer á jörð og þeirra,
sem kornnir eru til hans í himininn.
Hægur vandi væri enn að skrifa
langt mál um gildi trúarjátningar-
innar og mikilvægi efnis þess, sem
hún felur í sjer. Enn hægara að
hrekja með fleiri orðum, að þar er
ekki »þulið ýmislegt smávægilegt,
sem engum myndi koma í hug að