Bjarmi - 14.03.1928, Blaðsíða 3

BJARMI
75
Störfin, sem vinna á, eru mörg,
og á marga vegu er hægt aö auka
Drottins dýrð, ef vjer að eins höfum
það hugfast, að reyna að gera eitt-
hvað fyrir Jesúm, en á þessari
stundu var það þó sjerstakt starf,
sem mig langaði til að benda yður á
að vinna þarf honum til dýrðar,
starf sem hann sjálfur minti oss á
með þessum orðum: »Það sem þjer
gerið einum af þessum mínum minstu
bræðrum, það gerið þjer mjer«. —
Börnin eru framtíðin. Ef vjer þvi
viljum eiga eftir einhver spor við
tímans haf, þegar ár vor hjer eru
öll, þá verðum vjer að gera eitthvað
fyrir börnin, eilthvað, sem þau blessa
oklcur fyrir á sínum fullorðins árum,
og því geyma minningu vora með
þakklálum huga, þegar vjer sjálf er-
um horfin úr þessum heimi.
Allir þeir, sem vilja hafa áhrif á
líf framtíðarinnar, sem eiga einhverj-
ar liugsjcnir, einhverja þrá, þeir kosta
kapps um að innræta þá sömu þrá,
sömu hugsjón, hjá hinum ungu,
hvort sem hún er nú góð eða ill,
skilja að þetta muni vera gott heil-
ræði: »Kenn þeim unga þann veg,
sem hann á að ganga, og þegar hann
eldist mun liann ekki af honum
vikja«. — En hvaða hugsjón er feg-
urri en þessi: »Svo elskaði Guð
heiminn, að hann gaf sinn eingetinn
son, til þess að hver, sem á hann
trúir, ekki skuli glatast, heldur hafa
eilíft lif« — og hvaða þrá er æðri
og göfugri en það, að verða Guði
líkur, verða kærleikur, eins og hann
er kærleikurinn? Ættum vjer þá ekki
að innræta þessa hugsjón og þessa
þrá vora hjá börnunum, og það með
svo miklu meiri áhuga, enn aðrir
innræta sinar hugsjónir, sem hún er
æðri þeirra og hefir dýrðlegra fyrir-
heiti en nokkur önnur hugsjón, sem
í hjarta mannsins hefir komið? Er
eina hugsjónin, sem getur gert fram-
tíðina bjarta, af því hún er frá Guði
komin.
»Vjer höfum prestana til þess að
gera þetta, það er þeirra verk«,
munu margir segja og enn fleiri
hugsa. — Já, það er rjett, það er
þeirra verk, en það er líka þitt verk;
vjer geturn aldrei falið neinum ein-
staklingi að framkvæma vorar
eigin hugsjónir, án þess sjálfir að
taka þátt í starfinu með honum, því
þá yrðu það ekki framar vorar hug-
sjónir, heldur hans eins út af fyrir
sig. Prestarnir geta ekki trúað fyrir
þig, ekki elskað Guð fyrir þig, ekki
gert þín verk fyrir þig, af þeirri ein-
földu ástæðu að þeir hafa nóg með
að framkvæma sín eigin verk, sem
Guð ætlast til af hverjom einstökum
þeirra. En prestarnir eiga að starfa
með yður og ganga á undan með
góðu eftirdæmi; öll eigum vjer að
vera samtaka í því að gera Guðs verk
og hjálpast að, að rjetta hinum
minstu bræðrum frelsara vors hjálp-
andi og verndandi hönd.
Og þelta langar okkur prestana
líka til, að verða með í starfinu,
taka vorn þált í hinum miklu Guðs
ríkis störfum á jörðunni og vildum
óska, að vjer mættum reynast hæfir
til þess að ganga á undan öðrum í
hverju góðu verki; en hitt er oss
lika fyllilega ljóst að einir, og án
hjálpar safnaðanna, megnum vjer
ekkert, getum ekkert fyrir börnin
gert, síst þau, sem mesta hafa þörf-
ina á hjálp.
En af þvi að vjer höfum fundið
hve nauðsynlegt er að tekið væri til
starfa, var samþykt á síðustu presta-
stefnu, að prestar landsins gengjust
fyrir því og störfuðu að því, að fá
bætta uppeldislöggjöf vora, og nefnd
manna kosin til þess starfs, og enn-
fremur, að reyna að gera eitthvað