Bjarmi - 14.03.1928, Blaðsíða 5

BJARMI
77
og þótt leitað væri aðstoðar sýslu-
manns, þá treystist hann ekki að
taka barnið burtu frá foreldri sínu,
kvað lög vanta til þess.
Pess vegna þurfum við ný lög,
sem ákveða, hvenær foreldrar brjóta
af sjer foreldrarjettinn og hver skuli
um það dæma; sem ákveða hvað
skuli gert við þau börn, sem ríkið
verður þannig að ganga í foreldra
stað að nokkru leyti, og margt fleira
þarf að semja skýrari lög um, hvað
börn og uppeldi þeirra snertir, en
nú eru til, og einnig þarf að setja
ýms ákvæði fyrir mæður, um líf
þeirra og störf fyrir og eftir barns-
burð. — En jafnframt þarf að koma
föstu skipulagi á um hjálp við upp-
eldi barnanna; að hjálpa foreldrum,
sem eiga erfitt aðstöðu með það, af
ýmsum ástæðum, t. d. að barnið sje
veikbygt eða hafi tilhneigingu til
brota, eða fátækt og vandræði
steðja að.
Og þetta hugsum við okkur gert
á þann hátt, að föst starfsnefnd sje
fyrir land alt, með skrifstofu í Rvík,
en í hverri sókn á landinu sje einn
fulltrúi, sem lítur eftir uppeldi barna ;
útvegar góða dvalarstaði fyrir börn
annarstaðar frá, gætir þess að börn,
sem send eru til dvalar í sóknina,
líði vel í alla staði, og sje þeim vinur
og verndari, sem þau megi altaf leita
til, ef eitthvað amar að þeim; og sem
styðja starfið ennfremur með þvf, að
afla fjár þess er með þarf, eftir getu
í sinni sókn.
Skrifstofan hefir svo skrá yfir alla
dvalarstaði á landinu, með lýsingu
á því, hvaða börn hver helst vill
taka og með hvaða kjörum og til
hve langs tíma; hún fær líka til-
kynningu frá öllu landinu hvaða
börn vantar dvalarstaði, og ákveður
svo í hvern stað börnin skuli fara,
auðvitað í samráði við foreldra þeirra,
er þau leita til hennar sjálf með
börn sín.
En reynist það svo, að góðir
dvalarstaðir fáist ekki fyrir þau
börnin, sem mesta hafa þó þörfina,
eins og t. d. siðspilt börn og and-
lega veikluð; þá þarf að reisa hæli
fyrir þau, heimili sem leggur alla
stund á, að gera þessi börn að góð-
um og nýtum mönnum.
En nú eru margir foreldrar, sem
ekki geta kostað börn sín til dvalar
fjarri heimilinu, nema þá að nokkru
leyti máske. Þar þarf að hlaupa
undir bagga, því annars getur farið
svo, að þau taki heldur þann kost-
inn að hafa þau kyr í sollinum, en
leita sveitarstyrks til þess að koma
þeim burtu.
Kostnaðurinn verður mikill, á því
er enginn efi, og skal jeg nefna
nokkuð: 1. skrifstofukostnaóur, húsa-
leiga, ritaralaun, símtöl og burðar-
gjöld undir brjef o. s. frv. 2. styrkur
til barna, t. d. sæmilegur fatnaður
handa klæðlitlum börnum, sem senda
á í dvalarstaði; þátttaka í flutnings-
kostnaði þeirra; meðgjöf með nokkr-
um; læknishjálp handa öðrum;
skólabækur o. m. fl ; og þessi kostn-
aður hlýtur að koma, þótt ekkert
barnahæli yrði sett á stofn — en
það er 3. og stærsti kostnaðarliður-
inn.
Ressu fje hugsum vjer oss að afla
á þennan hátt:
1. Að fórnargjöfum verði veitt mót-
taka við hverja kirkju á landinu
á fermingardag barna, — að
fengnu leyfi landsstjórnar.
2. Að selja litla gula stjörnu þann
sama dag — ef leyfi fæst.
3. Að selja fermingarkort, því nú er
sá siður á landi voru, að senda
fermingarbörnum slík kort, og þá
væntum vjer þess að þeir, sem