Bjarmi - 07.04.1928, Side 1

BJARMI
= KRISTILEGT HEIMILISBLAÐ =
XXII. árg. Reykjavík, 7. apríl 1928 12. tbl.
„Hjá þjer er uppspretta lífsins, í þínu ljósi sjáum vjer ljós“. — Sálm. 36, 10.
Á föstudaginn langa.
Þreyttur kom jeg að kvöldi heim
með sárar minningar. — Eymdin var
svo mikil, andvörpin svo þung, er á
vegi minum urðu.
Börnin grjetu munaðarlaus, önnur
ólust upp við synd og svívirðu, lærðu
margt ljótt, en fátt gott á foreldra
heimilum.
Ung hjón feldu ótal tár við bana-
beð barnsins sins, en miklu sárari
voru andvörp öldruðu hjónanna, sem
sáu börn sín villast um land ógæf-
unnar og engu sinna aðvörunar-
röddum.
Ekkjur andvörpuðu; tárin þeirra
höfðu fallið svo títt, er ástvinir voru
frá þeim hrifnir, að nú var sem tára-
lindir væru þornaðar og andvörpin
þungu ein eftir.
Á landamærum lífs og dauða báðu
hraustir karlmenn um stundarfrest
til að geta alið önn fyrir ungum börn-
um sínum eða farlama foreldrum,—
og var alveg synjað um frestinn.
Gamalmenni sátu vinasnauð og
lítilsvirt, sum alein, önnur einmana
á heimilum barnanna sinna, sem þau
fyrrum höfðu fórnað öllu.
Óánægja og ósamlyndi ríkti á mörgu
heimili í dag, þar sem í gær var ver-
ið að syngja um ástir og bjartar
framtíðarvonir.
Örbyrgð og auður, öfund og hroki
voru í dag að skapa hatur milli
þeirra, sem ljeku sjer í bróðerni í gær.
Helgisiðum var haldið, en hinum
Heilaga vísað á bug.
Á morgni æfinnar voru börnin
honum helguð við helga skírnarlaug,
börn, sem fám árum sfðar heyrðu orð-
ið »sannkristinn« notað sem háðs*
yiði og »heilagur« sem smán. Við
æfilok var til þess ætlast að boðber-
ar hins Heilaga, lýstu blessan hans
yfir Krist-lausri æfi, og þá þótti við-
eigandi að syngja um »alsærðan lausn-
arann« yfir þeim, sem gert höfðu gis
að friðþægingu, og kalla þá hermenn
Drottins, sem enginn vissi til að reynt
hefðu að efla ríki hans,
Allar þessar hugsanir settust að
mjer og vöktu hjá mjer sáran efa og
gremju — og þó var föstudagurinn
langi í dag, dómsdagur syndarinnar,
lausnardagur syndarans.
Jeg reyndi að fara með allar þessar
hugsanir til Golgata. — Þeir skilja það,
er svipað hafa reynt, að þá verður
eintal milli sálarinnar og frelsarans,
sem sálunni er of dýrmætt til að
skýra almenningi frá greinilega. En
eitthvað á þessa leið hugsaði jeg að
loknu samtali:
Þrátt fyrir öll blæðandi sár mann-
kynsins, tárin og andvörpin, sje jeg
það alt af betur og betur á Golgata,
að alvaldur Guð er faðir kærleikans,
kærleikans til sjúkra og sorgmæddra
manna, — annars hefðu hersveitirnar
himnesku hrifið Krist frá kvölum. —
Og þrátt fyrir allar hártoganir van-
trúaðrar heimspeki, finn jeg ekkert
orð betra til að lýsa áhrifunum frá