Bjarmi - 14.04.1928, Side 3
B J A R M I
99
nr. 59. — Síðan flutti síra Gunnar
Árnason bæn, og að henni lokinni
var sunginn sálmurinn nr. 427.
Var fundinum þar með lokið.
Jón Pálsson. Porst. B. Gislason.
Rjett afrit staðfestir
Jón Pálsson, prófastur.
Sumarmálabrjef
til vina Bjarma.
Jeg vildi jeg gæti tekið í hönd yð-
ar allra, og mælt hlýlega við hvern
einstakan: y>Gleðilegt sumar, þökk
fgrir veturinna.. Það er margt að
þakka yður, sem stutt hafið að því
að nýr kaupandi Bjarma bættist við
á degi hverjum, að meðaltali, það
sem af er þessu ári, og yður öllum,
sem á ýmsa vegu styðjið málefni það,
sem blaðið vinnur að. Bjarmi telur
þá alla samverkamenn sína, sem vinna
að eflingu heilbrigðs trúarlífs innan
kirkju vorrar, hvort þeir eru lærðir
eða ólærðir, og hvort sem þeir rita
eða ræða svo um trúmál að gagn
verði að. Samkepni við hin kristi-
legu blöðin, t. d. K. F. U. M.-blaðið,
Heimilisblaðið og Ljósberann, er
Bjarma fjarri skapi; hann óskar þeim
góðs gengis, langra lifdaga og vax-
andi útbreiðslu.
Öll vilja þessi blöð efla heilbrigt
trúarlff, þótt Bjarmi hafi sjerstaklega
tekið að sjer trúvörnina og flytji
fleiri ræður en þau gera.
En það köllum vjer »heilbrigt trú-
arlíf«, sem skapar viðbjóð gegn allri
spillingu, öllu því sem ljótt er í fari
manna. — Hitt er »sjúk trú« eða
öllu heldur trúarvingl, sem að vísu
talar mikið um trúna, en lítil eða
engin áhrif hefir á breytni ímanna,
svo að »trúaði« maðurinn er jafn
óorðheldinn, illorður og naulnafýk-
inn eins og sá, sem aldrei minnist á
trúmál nema í háði.
Verum öll sammála og samtaka
um að vara við slíku, hvort sem þess
verður vart hjá kennimanni eða öðr-
um.
— Fegar jeg hugsa til yðar vestan
hafs og austan, í kaupstöðum og
sveitum, fjær og nær, sem fyllið póst-
hólf mitt viku eftir viku, með góð-
um brjefum, með fyrirspurnum um
andleg mál, eggjunarorðum og um-
kvörtunum um wkuldann og dauð-
ann«, þá finn jeg, að jeg má biðja
æðimarga að afsaka hvað brjef min
til yðar aftur eru stutt oft og einatt.
Verið viss um, að orsök þess er ekki
sú, að jeg hirði lítið um hagi yðar,
eða meti lítils ómök einyrkjanna fyrir
gott málefni. — Nei, því fer fjarri.
En hitt er það, að mig mundi
bresta tíma til langra andsvara, þótt
jeg gæti unniö 20 stundir hvern sól-
arhring við skrifborð mitt.
Jeg man ekkjurnar, er lesa hús-
lestra úr blaði mínu fyrir barnahóp-
inn sinn og reyna að fá nágranna
sína til hins sama. Jeg man útsölu-
mennina, sem heldur borga 3 eða 4
eintök úr sínum vasa en að »kaup-
endum þeirra« fækki. Jeg man unga
pilta, sem sendu mjer brjef full fyr-
irspurna nærri mánaðarlega og alloft
»nýtt kaupendanafn« um leið. Jeg
man hjónin, nýl. dánu, sem sjaldan
skrifuðu að vísu, en keyptu Bjarma
nærfelt 20 ár, og hafa vafalaust átt mik-
inn þátt i því, að nú er blaðið keypt á
heimilum tengdabarna þeirra og syst-
kinabarna í nágranna sveitum, sveit-
um þar sem flestir aðrir hafa lokað
hurðum er sást til ferða blaðsins. —
Jeg man líka eftir prestunum, bæði
þeim, sem jeg hefi vakað með heilar
og hálfar nætur til að tala um trú-