Bjarmi - 14.04.1928, Qupperneq 8
104
B J A R M I
Ekki er það alveg rjett, sem segir
þar á bls. 352, að trúboðsfjelög hafi
myndast í sambandi við K. F. U. M.
og K. F. U. K. Þau hafa verið og
eru algerlega sjálfstæð. Elsta trúboðs-
fjelagið sem til er hjer á landi, er
Trúboðsfjelag kvenna í Rvík, stofnað
haustið 1904 af frú Kiistínu Pjeturs-
dóttur, konu síra Lárusar Halldórs-
sonar fríkirkjuprests. Hún hafði kynst
skandinavisku fjelagi í Kaupmanna-
höfn (»Kvindelige Missions Arbejdere«)
og fjelagið hjer var í mörg ár sem
ein grein þess. Fjelagar Kristniboðs-
fjelags karlmanna í Rvík og Trúboðs-
fjelagsins í Hafnarfirði, — sem bæði
eru miklu yngri, — eru að vísu flestir
jafnframt meðlimir í K. F. U. M.,
en fjelagsskapurinn sjálfstæður, — og
trúboðsfjelögin á Vatnsleysuströnd og
Akureyri eru í engu sambandivið það.
Ekki er það heldur rjett til getið,
að við sem kvörtuðum um islensku
biblíuþýðinguna siðustu, sjeum nú
allir orðnir ánægðir með hana. Enda
þótt okkur hafi þótt sjálfsagt að út-
breiða hana, þar sem um enga aðra
biblíuþýðingu íslenska var að ræða.
Jeg gæti nefnt margt í Nýja testa-
mentis þýðingunni, sem jeg er mjög
óánægður með enn sem fyrri, og geri
það liklega áður en langt um líður.
En þetta eru í rauninni smámunir,
þegar á alla kristnisöguna er litið. —
Dr. J. H. á bestu þakkir skilið fyrir
bókina. Frh.
Frá Alpingi. Alþingi hefir haft
ruörg mál og stór til meðferðar í vetur,
en fátt er par, sem miöar þjóðkirkjunni
til hagsbóta. Pó hefir fjárveitinganefnd
sýnt fulla sanngirni í garð kirkjunnar
að ýmsu leyti og fengið samþyktar t. d.
uppbætur á eftirlaunum tveggja presta,
er nýskeð liafa sagt af sjer, peirra síra
Jóns Árnasonar á Bíldudal og síra Jóns
Porsteinssonar á Möðruvöllum.
Til húsabóta á prestssetrum eru veittar
20 þús. kr., og verður væntanlega pá,
meðal annars, reist hús á Æsustöðum í
Langadal. Var sú jörð keypt til prests-
seturs í fyrra, en Bergsstaðir í Svartárdal
seldir; enda er presturinn miklu betur í
sveit kominn á Æsustöðum en langt iuni
í Svartárdal.
Hins vegar var felt að veita »ferða-
presti« ferðastyrk. Litur út fyrir að sú
parflega ráðstöfun sje ekki í náðinni hjá
löggjafarvaldinu; ættu pó m. k. allir ping-
menn utan Reykjavíkur að fara nærri um,
að ferðaprestur er kærkominn gestur víða
um land.
Samþykt var sú kynlega ráðstöfun, að
taka 10 þús. kr. af tje Strandarkirkju og
verja til sandgræðsíu, girðinga og sjó-
garða i Strandarlandi, og síðan 1 þús. kr.
árlega til viðhalds og græðslu.
Felt var alveg, sem pó stóð fyrst í
frumvarpi pessu, að stefna að því að
endmreisa Vogsósa-prestakall og verja
vöxtum af kirkju-fjenu til að launa prest-
inum. Hefði þó par mátt ætla rosknum
fræðimanni eða skáldi í prestahóp lient-
ugt embætti. Hann hefði vel getað rækt
sjergrein sína við hlið prestsstarfsins í
..svo fámennu prestakalli. — En pá hefði
líklega orðið að taka kosningarvaldið frá
söfnuðinum.
Varla getur orðið um pað ágreiningur
að pessi sandgræðslu-ráðstöfun fyrir
kirkjunnar fje, er meir en lítið viósjár-
vert spor hjá löggjafarvaldinu.
Að vísu er Strandarkirkja efnaðri en
aðrar kirkjur, á um 41 pús. kr. nú í sjóði,
en fleiri kirkjur eiga þó, eða geta eignast,
vænan sjóð, og víða eru óræktaðir blettir
stórir í kirkjulandi. En þá fara kirkju-
eignir, og' raunar fleiri sjóðir, að verða
nokkuð ótrygg eign, ef Alpingi leyfir sjer
að ráðstafa peim til alls annars en gef-
endur ætluðust til.
Fróðlegt verður að vita livort áheitin
á Strandarkirkju halda áfram, er menn
sjá hvernig kirkjufjenu er varið, og
hvernig »Strandarkirkja borgar fyrir sig«.
Pví pjóðtrúin segir að hún hafl »munað
vel« hingað til hvað að henni sneri. —
Sumir spá, að tiilögumennirnir muni fá
að kenna á reiði hennar áður en langt
um líður. Ef hún pá ekki kýs að sök'kva
heldur i saltan mar, en að þola slíkar
ráðstafanir á áheitafje vina sinna.
Miklar líkur eru tií, pegar petta er skrif-
að, að Alþingi sampykki að leggja Ping-
vallaprestakall riður. Á að leggja Ping-
vallasókn að Mosfellií Mosfellssveit,—enda
pótt Mosfellsheiði sje illfær, og jafnvel
ófær, langan tíma á snjóavetrum,og
Ulfljótsvatnssókn að Arnarbæli í Ölfusi!
Aðrar kristnar þjóðir fjölga prestum,
og víða er sjerstaklega hlynt að þeim
prestssetrum, sem helgar minningar um
kristnihald pjóðarinnar eru sjerstaklega
tengdar við. — En hjer er farið öðruvísi
að. Hólar og Skálhoit orðnar útkirkjur í
stórum prestaköllum, svo varla er par
messað nema endrum og eins, að heita
má, — og eins á nú að fara með Ping-
velíi. — En enginn verður pað vegsauki
pjóð vorri í augum aðkomumanna á
1000 ára hátíðinni 1930, að sjá að búið
er að reka þaðan prestinn.
Sóknarfólk beggja sókna heflr andmælt
pessari samsteypu, en Alþingi heflr ekki
par tekið mikið tillit til »háttvirtra
kjósenda«, — enda langt til næstu ping-
kosninga.
Útgefandi: Slgnrbjörn Á. Rislason.
Prentsmiðjan Gutenberg,