Bjarmi - 01.05.1928, Blaðsíða 1

BJARMI
— KRISTILEGT HEIMILISBLAÐ
XXII árg.
Reykjavík, 1. maí 1928
14. tbl.
„Ef Drottinn byggir ekki húsið, þá erfiða smiðirnir til einskis“.
Guð blessi heimilið
(Ræða flutt við húsvitjanir 1927).
Eftir
síra Gunnar Árnason frá Skútustöðum.
Ef Drottinn byggir ekki húsið
erfiða smiðirnir til ónytis;
ef Drottinn verndar eigi borgina
vakir vörðurinn til ónýtis.
(Sálm. 27, 1).
Á mörgum bæjum sjer maður,
þessi orð letruð með gullnum stöf-
um eða fagurlega saumað í dúk, yfir
dyrum eða á veggjum stofunnar:
Guð blessi heimilið. Vísast eru þeir
bæirnir þó miklu fleiri, þar sem
þessi orð blasa ekki við augunum,
— það kann að vera að húsfaðir-
inn hafi ekki rekist á slíkt spjald til
sölu, eða húsmóðirin ekki treyst sjer
til að sauma stafina svo prýði væri
að, kanske líka að hvorugt hafi tek-
ið eftir þessu annarsstaðar og því
ekki langað til að hafa það eins hjá
sjer. Hvað sem því líður, þá er hitt
víst, að — sama óskin, sama vonin,
sama þráin og þessi orð lýsa er jafn
innileg, mikil og heit þar og á hin-
um stöðunum, þar sem hún í sýni-
legri mynd skín við allra augum.
Ef jeg væri að því spurður hvaða
ósk væri sameiginlegust með öllum
húsbændum í sveitinni myndi jeg
hiklaust svara þessu: það er að —
Guð blessi heimilið. Jeg myndi hik-
laust segja, að það væri þeirra hjart-
fólgnasta von, það sem þeir þráðu
heitast.
Óefað myndi mörgum koma þetta
á óvart og finnast flest annað iík-
legra; mjer þykir meira að segja
sennilegt, að sumum þeirra, sem jeg
segði það um, kæmi það nokkuð
kynlega fyrir og þætti, sem það gæti
ekki átt við sig.
Jeg held nú samt að mjer segi
rjett hugur um þetta.
Vjer skulum sjá hvort vjer getum
ekki orðið sammála við að hugsa
oss svolítið um.
í vöku og svefni bera húsbænd-
urnir heimilishaginn mest fyrir brjósti.
Um það erum vjer áreiðanlega ásátt.
Ekki síst á svo erfiðum tímum og
nú ríkja á landinu, þegar arðurinn
af því að vinna baki brotnu nótt og
nýtan dag, hrekkur varla fyrir máls-
verðunum, og vjer erum eins ang-
istarfull fyrir framtiðinni og vjer
værum innilukt í borg, sem sultur-
inn situr um, er heimilishagurinn
húsráðanum svo að segja eitt og alt.
Alt er í veði þar sem hann er. Þeg-
ar því voðinn vofir yfir honum eins
og nú, kikna þeir í einu hálfgert
undir áhyggjunum um hann, og taka
um leið á öllu sem þeir eiga til, til
þess að afstýra hæltunni, til þess að
halda heimilunum uppi undir fargi
dýrtiðarinnar og í byljum og skriðu-
hlaupum illærisins.
Það er vist að þeir liggja ekki á
liði sfnu. Vakinn og sofinn er bónd-
inn með huga og hönd við bústörf-
in. Hann hugsar aftur og aftur um,
I hvaða ráð hann eigi að taka til bjarg-