Bjarmi - 14.06.1928, Page 2
138
B J A K M I
Fæddur í dauðanum.
Dáinn í vorn stað.
Á Langa frjádag.
Ræða eftir sra. Ualldór Kolbeins.
Bæn.
Almáltugi kærleikans eilífi Guð. Vjer
þökkum þjer og vegsömum þig fyrir þinn
óumræðilega kærleika, sem þú hefir op-
inberað oss fyrir líf og dauða Droltins
vors Jesú Krists.
Miskunsami frelsari vor, drag oss til
þín, sakir þíns óumræðilega kærleika.
Frelsa oss frá harðúð hjartans, vegna
þinnar eilífu fórnar. Lát þinn blóðuga
kross vísa oss veginn að fyrirgefningar-
innar og sáttfýsinnar erfiðu brautum.
Lát mig elska eins og þig einnig þá, sem
hata mig. Drottinn vor og frelsari Jesús
Kristur, lát þinn blóðuga kross jafnan
vera oss fyrir hugskotssjónum og vigja
oss til heilagleika og auðmýktar, knýja
oss til iðrunar og betrunar, Lát þinn
blóðuga kross vekja oss til þess að vaxa
og vinna, og leiðbein oss, svo að vjer
treystum Guði án allra takmarka í hörm-
um, stórviðrum og sólskini lífsins.
Bænheyr oss sakir þinnar eilífu elsku.
Am en.
Texti: Síðasti þartur þíslarsögunnar.
Vaggan og gröfln, upphaf og endir
þessa jarðlífs, fæðingin og dauðinn,
það eru tveir áfangaslaðir á æfibraut
ódauðlegrar mannssálarinnar. Sem
um fæðinguna, upphaf jarölifs vors,
er veldur mismunandi eftirtekt í ver-
öldinni eftir því hver það er, sem
fæðist og er upphaf að mismunandi
lífi hjer á jörð, svo er og um dauð-
ann.
I.
Sumir valda með lífi sínu alda-
hvörfum i mannheimum, annara líf
er sem hressandi blær, er litlu orkar
og gleymist þegar horfinn er, eD
sumra líf er sem áhrifalaus þoku-
dagur, það veldur engum sjáanlegum
hræringum. — Sem um fæðinguna
að hún er upphaf mismunandi lífs
og mismunandi áhrifa svo er og um
hina aðra fæðingu mannssálarinnar,
sem vjer nefnum dauða. Dauðinn er
áhrifalítill aiburður í lifi margra
manna, (áhrifalitill á jarðlífið yfirleitl).
Raunar er því svo farið um nokkuð
marga menn, að þeir hafa nokkuru
ríkari áhrif með minningu sinni á
ástvini sína og mannlífið yfirleitt
nokkurn tíma eftir að þeir eru dánir,
en jafnvel fyrir dauða sinD, en svo
hverfa þeir og gleymast alveg, er frá
líður eftir öld eina eða tvær. Pað er
suo um flesta menn, að dauðaslundin
er upphaf þess að þeir hver/a frá
jörðinni og verða áhrifalausir á það
lif, sem þar er lifað. — —
En svo er eigi um alla menn. Til
er önnur tegund dauða, dauði, sem í
rauninni er upphaf vaxandi áhrifa á
mannlífið eftir dauðastundina. Sumir
menn hafa vaxandi áhrif á jarðliflð
jafnvel margar aldir eftir dauða sinn.
Þjer sjáið að jeg tala hjer um tvær
tegundir dauða. Annað er að deyja
þannig, að áhrif mannsins minki að
mun á dauðastundinni og verði stöð-
ugt minni, er frá líður, þar til þau
alveg þverra. Hitt er að deyja þannig,
að áhrif mannsins verði mest á
dauðastundinni og fari stöðugt vax-
andi frá þeim tima, stundum um
rnargar aldir. Hugsa jeg mjer nú að
þjer minnist í huganutn ýmissra
þeirra manna, er þannig hafa dáið
og hvert mannsbarn þekkir. Jeg hefi
eigi tíma lil þess að nefna þá, því
að mjer er nú annað ríkara í huga
og það er að benda yður á hvernig
þelta mál horfir við um dauöa Jesú
Krists.
II.
Enginn maður á jörðinDÍ, sem
heyrt hefir nafn Jesú Krists og eitt-