Bjarmi - 14.06.1928, Síða 4

140
BJAftMÍ
allri tilveru. í fórnardauda Jesú
Krists á Golgatahœð mcetum vjer þvi
orsaka og afleiðinga lögmáli almáil-
ugrar elsku, sem öll tilvera hvllir i.
»Fýkur yfir hæðir og frostkaldan
mel, í fjallinu dunar og komið er jel,
snjóskýin þjóta svo ótt og svo ótt,
auganu hverfur um heldimma nótt
vegur á klakanum kalda. Svo þegar
dagur úr dökkvanum rís, dauð er
hún fundin á kolblóum ís. Snjóhvíta
fannblæju lagðiyfirlík líknandi vetur,
en miskunnarrík sól móti syninum
lítur. Því að hann lifir og brosir og
býr bjargandi móður i skjólinu hlýr«.
— Vjer þekkjum öll söguna, annað-
hvort varð að deyja móðirin eða
barnið. Og móðirin dó vegna barns-
ins, í barnsins stað. Afklæddi sjálfa
sig og fanst nakin, dáin, frosin.
Sjá hjer er dæmi um, hvernig elsk-
andi móðir deyr, svo að barnið lifi.
Hún frelsar barnið með dauða sín-
um. Eins hefir Kristur frelsað barn
sitt, mannkynið, með dauða sinum.
Því að án þess ljóss, sem slafar frá
dauða hans hefði mannkynið orðið
að útburði í vanþekkingar og synda-
myrkri.
Arnold Vinkelríd, Hann braut skarð
í fylkingu óvinanna, en ótal sverð
stóðu i gegn um hann og hann hlaut
að deyja. Dauði þessa eina manns,
frelsaði svissnesku þjóðina frá kúgun,
þrældómi og niðurlægingu.
Þegar Hans Egeða hvarf til Græn-
lands með konu sinni til þess að
boða þar evangelíið, þá gekk hann
út í þær þrautir og hörmungar, sem
vjer getum ekki gert oss í hugarlund,
og kona hans dó eflir fá ár. En
dauði hennar og þjáningar hennar
og manns hennar var ljósið og lífið
fyrir þjóðina, sem bjó i myrkri
heiðninnar.
IJannig má telja upp og sanna og
rekja lögmál fórnarinnar. En það er
eigi tilætlun min á þessum helga degi.
Hitt vil jeg nú benda á, að fórnar-
dauði Krists yfirgnæfir allar aðrar
fórnir, sem færðar hafa verið í ver-
öldinni og það er vegna þessarar
fórnar sem dauðastund hans verður
mesta áhrifastund jarðlífs hans og
áhrif hans vaxa um aldir alda með-
an mannkyn lifir á jörðinni. Sjá
þetta er leyndardómurinn um frið-
þæging, sáttargerð og endurlausn.
Það er fullkomnað. Kristur er dáinn
vegna vorra synda, svo að hver sem
á hann trúir glatist eigi, heldur hafi
eilíít líf.
»Steini harðara er hjarta það, sem
heyrir um Jesú pínu, gefur sig þar
þó eigi að, ann meir gjálífi sínu.
Kann nokkuð svoddan kalt hugskot
Kristí dauða að hafa not? Guð hjálpi
geöi minu«. Guð gefi oss náð til þess
að horfa á þinn heilaga kross, hcelta
að hefna, en sœitast og fgrirgefa.
Friður sje með yður.
í Jesú nafni. — Amen.
Prestsvígslu tóku 13. maí: Björn
Magnússon, aðstoðarprestur að Prests-
bakka, Eiríkur Brynjólfsson að Útskálum,
Jón Pjetursson að Kálfafellsstaö og Sig-
urður Stefánsson að Möðruvöllum í
Hörgárdal.
Prestskosning í Möðruvalla-
prestakalli fór svo, að Sigurður Stefáns-
son kandídat hlaut 138 atkv., síra Guð-
brandur Björnsson í Viðvík 103 atkv.,
síra Páll Porleifsson á Skinnastað 53 atkv.
og síra Stanley Melax á Barði 13 atkv. —
Kosníngin var ólögmæt, en sá, er flest
fjekk atkvæðin, hlaut embættið.
Bjarma er skrifað, að kosningin haft
verið sótt af miklu kappi, og »verðum
vjer margir sáróánægðir, ef síra Guð-
brandur Björnsson fær ekki brauðið«,
er bætt við.