Bjarmi - 14.06.1928, Blaðsíða 8

144
BJARMl
anna skuli meta svo litils sannleika síns
málstaðar, að þeir verjist með útúrsnún-
ingum og hártogunum eða jafnvel visvit-
andi ósönnum aðdróttunum, en um þetta
eiga óskilið mál undantekningarlanst allir,
sem tekið hafa þátt i opinberum blaða-
deilum um trúmál á íslandi«. Svo mörg
eru prestsins orð. En sanni hann það
betur góði maður heldur en með tómum
fullyrðingum, að vjer eldri stefnunnar
eða rjettara sagt bibliustefnunnar menn
liöfum nokkru sinni varið málstað
vorn með »útúrsnúningum og hártogun-
um, eða jafnvel vísvitandi ósönnum að-
dróttunum«, sanni hann það ef hann get-
ur. Par eð jeg, sem bibliustcfnunnar mað-
ur, hefl nú í seiuni tíð, og eins áður, með-
an jeg ekki var fullkomlcga ákveðinn í
því, hverri stefnunni jeg skyldi fylgja,
talsvert kynt mjer það, sem rælt hefir
verið og ritað um trúmál hjer á landi á
seinustu áratugum, og er þar að auki
allmikið eldri maður en hinn háltvirti
prestur, þá leyfi jeg mjer að Iýsa yfir því,
að annhvort lieíir presturinn lalað um
þetta af litlum kunnugleik, ellegar hann,
með áður tilfærðum ummælum sinum,
er að vega að málstað okkar biblíustefn-
unnar manna undir grímu krislilegrar
vandlætingar. Hvort heldur er læt jeg ó-
sagt, því Drottinn er sá, sem rannsakar
hjörtun, En hvað minni þekkingu við-
vikur á því hvernig trúmálaumræður
hafa fallið lijer á landi á seinni tímum,
alt frá þeim tíma að ný-guðfræðin, svo
og aðrar henni skyldar skaðvænlegar
villustefnur, fóru að reka upp selsliaus-
ana, þá verð jeg jafnframt að lýsa því
yfir, sem minni persónulegri sannfæringu,
bygðri á einlægri viðleitni þess, að leita
og finna hið sanna í þeim málum, sem
og nokkrum kunnuglcik á Guðs sálu-
hjálplega opinberunar- og lífsins orði i
heilagri ritningu, að vjer biblíustefnunn-
ar menn, sem byggja viljum trú vora og
von á hinu guðlega hjálpræðisorði Jesú
Krists, postula hans, og hinu spámann-
lega orði hins gamla sáltmála, höfum
ekki varið málstað vorn, nje sannleika
hans, með neinum úlúrsnúningum eða
hártogunum, því síður raeð visvitandi ó-
sönntim aðdróttiinum, þrátt fyrir það þó
andstæðingar vorir hafi oft skrifað og
talað' undir rós og á huldu í sumum til-
fellum. Peir, sem byggja trúvörn sína á
orði Guðs í heilagri ritningu hvorki vilja
Jeg bið þig, Guð.
Jeg bið þig, Guð minn góði
að göfga’ og styrkja mig,
í bljúgu bænarljóði
svo blessað geti’ eg þig.
Þú gafst mjer styrk að standa
í straumi jarðarkífs,
ó, gef mjer Guð þinn anda
að gjöf til sælla lifs.
Svo vanmáttuga’ og veika
veistu mína sál,
raunamædda reika
í reynslu djúpum ál.
Æ, vituud mína vektu
til verka fyrir þig,
og hugans vantrú hnektu,
er hindra vildi mig.
Svo bljúg í bænaranda
jeg beygja vil mín knje,
ó, faðir lifsins landa
jeg leiðir til þín sje.
Þú öllum kvíða eyðir
og angri’ í jarðargeim,
sem lílið barn mig leiðir
í Ijósið til þin lieim.
Guðrún Jóhannsdóllir,
frá Braulailiolli.
beita slikum vopnum, nje heldur þurfa
slíkra vopna við. Ef hinn hátlvirti prest-
ur vill vera svo einlægur talsmaður sann-
Icikans, sem útlit er fyrir, af áðurnefndii
ræðu lians, að öðru leyti, þá gelur liann
sannfærst um það, hver málsstaðurinn
hefir beitt og beitir lieiðarlegri og sann-
leikannm samboðnari vopnum í baráttu
sinni, með því að kynna sjer rækilegar
en útlit er fyrir af áður tilfærðum orð-
urn hans, öll þau skrif um trúmála-
ágreininginn í trúmálablöðunum og alm.
blöðuuum, undanfarandi 20 ár. Nafngreini
hann svo greinar eftir alla þá, sem þar
tóku til máls um trúmálaágreininginn,
þar sem hann telur ummæli sín eiga við,
— eða kannist við að hann hafi ofmælt.
Guðmundur Jónsson,
Litlu-Brekku.
Utgefandi: Sigurbjörn Á. Gíglnson.
Prcntsniiöjan Gutcnberg.