Bjarmi - 01.08.1928, Blaðsíða 4

164
BJARMI
sem við ætluðum að nota, var lítil
meðmæli, — en mættum svo slíkri
vinsemd. — Fjelagsnafnið K. F. U. K.
var á tsjekkisku ritað sæmilega ólíkt
öllu því, sem við áður þektum, sem
sje þannig: »Obrodné Hnutí Cesko-
slovenských Mladých Zen«, — en
andinn var góðkunnur, og því ekkert
óeðlilegt að við hugsuðum: »Þótt langt
sje farið og fjarri kunnum slóðum,
erum við, sem ávalt fyrri, umvafin
kærleika Guðs og barna hans«.
Næsta dag fórum við eftir fyr-
greindri áætlun og vorum þá orðin
ein 12 frá Norðurlöndum, öll á leið
til Budapest-fundarins. Minnismerki
Jóhanns Húss, höll Wallenstein’s
hershöfðingja, er barðist við Gústaf
Adolf Svíakonung, stórvaxnar kirkjur,
gröf »ókunna hermannsins«, hallar-
gluggamir, sem ráðherrum var varpað
út um við byrjun Þrjátíuárastríðsins,
er í þeím hóp, sem best festist í
minni mínu, af því sem við sáum
þennan dag í Praha, — auðvitað þó
að ógleymdu samsætinu, þar sem
K. F. U. K. - konurnar í Praha voru
álíka margar og gestirnir, og guð-
fræðisprófessor bættist við, »svo að
mjer skyldi ekki leiðast með öllu
kvenfólkinu«. í samsætinu var töluð
enska, en matarseðillinn var þó á
tsjekkisku, og lærðist mjer þar, að
»cerna kava« þýðir svart kaílt. —
Mig langaði ekki í það, en bað um
mjólk í kaffið, og fjekk þá svo mikið
af þeyttum rjóma yfir »svarta kaíTið«
sem bollinn tók frekast.
Margt bar á góma og spurningum
rigndi á báðar hliðar, ræðurnar
stuttar, en því meiri fræðsla. Auð-
vitað vissu Tsjekkarnir fátt um ís-
land, og konurnar þurftu að skoða
íslensku peysufötin og varð starsýnt
á íslenska borðflaggið, sem við gáf-
um forstöðukonunni. En játa má jeg
að margt var mjer einnig lítt kunn-
ugt áður, af því sem prófessorinn
tjáði mjer um trúmál og þjóöfjelags-
mál ýms þar syðra.
Morguninn eftir, fimtudaginn 7. júní,
fórum við Norðurlanda-ferðafólkið frá
Praha með eimlestinni, áleiðis til
Búdapest í Ungverjalandi, 12 slunda
ferð. Var landið frjósamt og flatlent
víðast, en ekki komið að Iandamær-
um fyr en um miðaftan. Bar ekki
til tíðinda, nema hvað jeg rak mig á
að ungt skólafólk, sem samferða var
um hríð, skyldi ekki stakt orð í
þýsku, þótt það væri farið að læra
dálftið í frönsku og ensku. Var það,
með mörgu fleiru, bending um að
Tsjekkum fjell ekki vel sambúðin við
Austurríki, og kæra sig ekki um að
námsfólkið leggi rækt við tungu fyrri
yfirboðara sinna.
Vegabrjefa-eftirlitið var all-nákvæmt
við landamærin, en tollskoðun sama
sem engin, bæði þar og annarsstaðar,
hjá oss, sem sóltum K. F. U. K.-
þingið, — og ekki nema hálft far-
gjald í Ungverjalandi fyrir alla þá
gesti. — Gera Ungverjar margt til aö
greiða fyrir öllum slíkum heimsókn-
um, eins og enda kom þegar í ljós
hjá sendiherra þeirra í Höfn; hann
vildi enga borgun taka fyrir að
skrifa á vegabrjefin okkar, er hann
vissi erindið, — en nærri því það
einkennilegasta var, að það fór á
sömu leið hjá fulltrúa Tsjekkoslova-
kíu, er hann sá á skilrikjum okkar
að ungverska sendisveitin var svo
gestrisin. — Bar þeim þó hvorum
12 kr. danskar fyrir að skrifa á hvert
vegabrjef, og aðrir ferðamenn voru
að greiða það gjald, er jeg var hjá
sendisveitunum, — en þeir ætluðu
ekki á neinn alþjóðafund. — — —
Þótt skuggsýnt væri orðið, er við
komum að landamærum Ungverja-
lands, tókum við eftir að þar var
allmargt alvopnaðra lögreglumanna;